حسن روحانی رییس جمهوری کشورمان در ادامه سخنان مستقیم خود با مردم بعد از توافق هسته ای گفت: مذاکره و توافقی می تواند پایدار و مستمر باشد که برای دو طرف حالت برد-برد داشته باشد. این موضوع را برای جامعه‌مان تشریح کردیم و مذاکره کننده های ما بر این مبنا از 23 ماه پیش کار و مذاکره خود را آغاز کردند.
*از طرف دیگر برای دستیابی به توفیق در مذاکره نیاز به اجماع داخلی و ملی داشتیم. واضح و روشن است که در داخل کشور سیاسیون و تشکل ها و جناح ها فکر و نظر واحد ندارند اما در مسائلی که به منافع ملی و امنیت ملی و توسعه ملی ما که موضوع هسته‌ای هم به امنیت ملی مربوط می شد هم به توسعه ملی ما و هم به منافع ملی ما. خوشبختانه در فضای آزاد و دموکراتیک جامعه ما توانستیم به اجماعی در این زمینه دست یابیم. راه مذاکره را قبل از آغاز این دولت و اساساً از روز اول این مشکل هسته ای یعنی از 12 سال پیش طبق نظر مقام معظم رهبری مسیر مذاکره از روز اول آغاز شد و ما از سال 82 این مذاکرات را در تهران یا در پایتختهای کشورهای همسایه یا پایتختهای اروپایی و غربی دیدیم و شاهد بودیم و ادامه دادیم.
*منتهی مردم ما در انتخابات خرداد 92 در این زمینه اعلام نظر کردند. و به صراحت اعلام کردند ما دولتی را می خواهیم که دستاوردهای هسته‌ای را توام با صلح و توام با حرکت توسعه‌ای کشور رو به جلو و رفاه مردم، توام با هم، مدنظر قرار دهد. و همین مسیر و راهی بود که دولت یازدهم انتخاب کرد و آغاز کرد. البته ملت بزرگ ایران همواره ملت ادب و منطق و استدلال بوده است. من از روز اول در روز مراسم تحلیف گفتم که در صورتی که غرب می تواند با ما تعامل داشته باشد که مسیر تهدید و تحقیر را کنار بگذارد و مسیر تکریم را آغاز کند. آنچه امروز به عنوان توافق در یک برنامه جامع برای اقدام مشترک به دست آمد، ریشه آن برمیگردد به تعامل از طرف ایران و تکریم از طرف 5+1 که اگر این دو نبود ما دستاوردی نمی داشتیم.
*از طرف دیگر ما لازم بود برای موفقیت در مذاکرات بتوانیم در شرایط تحریم و در شرایط رکود تورمی اقتصاد کشور را سامان دهیم. آن زمانی که در شرایط تحریم ما مذاکره را آغاز کردیم، تورم بالای 40 و از لحاظ رشد اقتصادی منفی 6 ممیز هشت بودیم. اما در ضمن مذاکره با ساماندهی اقتصاد هم تورم را مهار کردیم و هم به رشد مثبت رسیدیم و این قویترین پیامی بود که از طرف دولت یازدهم به کشورهای 5+1 داده شد. از طرف دیگر آنچه از همه چیز مهمتر بود، ایستادگی، مقاومت و صبر و تحمل مردم شجاع ایران بود. که امسال بحمدالله صوم استقامت و مقاومت با افطار فتح و ظفر توام گشت. این ایستادگی مردم و مقاومت بود که طرف مقابل را به خوبی پای میز مذاکره آورد.
*ما در این مذاکرات 4 هدف را دنبال می کردیم. هدف اول آن بود که توانمندی هسته‌ای و فناوری هسته‌ای و حتی فعالیت هسته‌ای را بتوانیم در داخل کشور ادامه دهیم. هدف دوم این بود که تحریمهای غلط و ظالمانه و ضدانسانی را لغو کنیم. هدف سوم این بود که کلیه قطعنامه هایی که از دید ما قطعنامه های غیرقانونی بود در شورای امنیت سازمان ملل را لغو کنیم، و هدف چهارم این بود که پرونده هسته ای ایران را از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد و اساساً از شورای امنیت خارج کنیم. در توافق امروز و در این برنامه جامع اقدام مشترک هر چهار هدف حاصل شده است. البته در این 23 ماه برای اینکه خط قرمزها مراعات شود و بتوانیم به اهدافمان دست یابیم می دانیم که تلاش فوق العاده ای از طرف دیپلماتها و حقوقدانان ایرانی، اقتصاددانان ایرانی و همچنین دانشمندان هسته ای ادامه یافت.
*روزهای اولیه مذاکره طرف مقابل به ما میگفت در دوران محدودیت که این دوران امروز 8 سال در این توافق تعیین شده است، ایران فقط 100 سانتریفیوژ داشته باشد. بعد از بحث های فراوان رسیدند به 1000 تا و بعد از مقاومتهای فراوان آخرین حرفی که می گفتند دیگر قابل تغییر نیست 4000 سانتریفیوژ بود و امروز در شرایطی توافق انجام شده است که بیش از 6 هزار سانتریفیوژ که بیش از 5 هزار آن در نطنز و بیش از هزار آن در فردو خواهند بود باقی می مانند و همه سانتریفیوژهای نطنز به غنی سازی ادامه میدهند.