یکی از بهترین شیوه‌ها برای رسیدن به اهداف بلندمدت مالی، دنبال کردن سیاست پس‌انداز خودکار است. بر این اساس، یک حساب پس‌انداز خودکار گشوده می‌شود و طی آن بخشی از درآمد شما، بلافاصله پس از واریز به حسابتان، هرماه به‌صورت خودکار به این حساب بانکی منتقل می‌شود. همچنین، حقوق به یک حساب مجزا از حسابی که با آن قبض‌ها و سایر بدهی‌ها را می‌پردازید، منتقل می شود. این شیوه، شیوه کارآیی است، اما در ادامه این گزارش به نقل از پایگاه اینترنتی چیت‌شیت، نظر شما را به شیوه‌های نوین پس‌انداز و ثروت آفرینی، جلب می‌کنیم.
اهمیت پس‌انداز مدیریت شده و سرمایه‌گذاری
اغلب اوقات، در جوامع مصرف‌گرا که مردم آن مدام در انتظار رسیدن کالاهای جدید هستند، بسیاری از آموزه‌های اقتصادی فراموش می‌شود. در این‌گونه جوامع، پس‌انداز کردن، برای بسیاری از مردم احساسی مانند تنبیه است. آنها احساس می‌کنند درحال ازدست دادن پولی هستند که که می‌توانند آن‌را خرج کنند. درحالی‌که پس‌انداز واقعا شبیه ساختن یک موهبت و هدیه درحال رشد برای خودتان است.
«الن روجین» و «لیزا کیونگ»، نویسندگان کتاب «موفقیت خود را ترسیم کنید؛ تصمیمات هوشمندانه پولی برای محقق کردن رویاها»، که به تازگی چاپ شده، در کتاب خود به یک تفاوت ادراکی در میان افراد استناد کرده‌اند. آنها از گروهی از مردم این سوال را پرسیده‌اند که آیا آنها حاضرند 20 درصد از درآمد خود را پس‌انداز کنند، جواب آنها به این سوال ممکن بود «منفی» باشد اما اگر همین سوال را به شیوه دیگر بیان کنند یعنی بپرسند: آیا آنها حاضرند با 80 درصد از درآمدشان زندگی کنند؟ آن‌وقت احتمالا پاسخ آنها به این سوال مثبت می‌بود.
در واقع، پس‌انداز کردن باید به آدم حس خوبی بدهد. این بدان معناست که به شکل موثری «به خودتان بپردازید» یا حداقل، پولی که دستتان است، افزایش یابد. برای یک خانوار که از شیوه مالی پس‌انداز در مبدأ استفاده می‌کنند، شاید این شیوه را موثرترین راه برای پیشرفت به سوی اهداف پولی کوتاه مدت و بلند مدت بدانند.
چرا برخی خانوارها بیش از دیگری پس‌انداز می‌کنند؟
پس‌انداز یک خانوار نه‌تنها به میزان درآمد آنها بلکه به روانشناسی هم ربط دارد. با ترسیم یک چشم انداز درست، پس‌انداز کردن به یک تعهد بدل می‌شود. اما بدون داشتن یک چشم‌انداز مثبت، این کار شکل وظیفه به‌خود می‌گیرد که برحسب عادت همیشگی، وظایف و کارهای روزمره، معمولا پشت گوش انداخته می‌شوند.
روجن و کیونگ، به حقیقتی که از ازل وجود داشته اما به‌تازگی راه به مطالعات دانشگاهی یافته، اشاره می‌کنند. این حقیقت، واگرایی میان انتظارات و رفتارها است. موسسه نظرسنجی «گالوپ»، از سال 2001 میلادی، اقدام به یک نظرسنجی از مردم آمریکا کرده است و از آنها خواسته چند لحظه به پول بیندیشند و سپس از آنها پرسیده: شما جزو کدام دسته هستید؟ افرادی که از خرج کردن بیشتر لذت می‌برند یا افرادی که از پس‌انداز کردن بیشتر حس خوبی پیدا می‌کنند؟
درحالی‌که در تمامی نظرسنجی‌هایی که از آن سال تاکنون انجام شده، بیشتر پاسخ دهندگان پس‌انداز را به خرج کردن ترجیح داده‌اند، اما تفاوت میان پاسخ دهندگان زیاد نیست و اختلاف میان این دو دسته از سال‌های 2001 تا 2006، از پنج درصد فراتر نرفته است. این اختلاف در سال 2009 با رسیدن به 9 درصد، به اوج خود رسید و از آن زمان به بعد 18 درصد یا بیشتر بوده است. اما در سال 2014، شمار پس‌انداز کنندگان از افراد ولخرج پیشی گرفت و 62 درصد از حاضران در این نظرسنجی گفتند که ترجیح می‌دهند پول خود را پس‌انداز کنند درحالی‌که تنها 18 درصد اعلام کردند اولویت آنها هزینه کردن است.
اقتصاددانان خوب می‌دانند که یک دلار امروز، بسیار با ارزش‌تر از یک دلار قدیم است. لابد می‌پرسید چرا؟ چون این دلار را می‌شود پس‌انداز، سرمایه‌گذاری یا برای خرید دارایی‌هایی نظیر ملک هزینه کرد که بدین‌ترتیب، ارزش آن افزایش می‌یابد. علاوه‌براین، تورم رفته‌رفته قدرت خرید شما را کاهش می‌دهد و درصورتی‌که پول خود را سرمایه‌گذاری نکنید، ارزش پولِ فردا از ارزش امروز آن کمتر است.
ازسوی دیگر، ارتباط میان پول و زمان، اساس بسیاری از تصمیم‌گیری‌های انتزاعی مالی را برای افراد فراهم می‌کند. فرقی نمی‌کند که این پول را برای اتفاقات احتمالی آینده پس‌انداز کنید یا برای رفع بسیاری از نیازهای مالی خود اقدام به دریافت وام یا کمک هزینه کنید؛ در هرصورت، ارزش زمانی پول به شدت شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. مثلا، خودروی لوکسی که امروز با قیمت 30 هزار دلار چشم شما را گرفته، 20 سال دیگر 67 هزار و 872 دلار قیت خواهد داشت.
هزینه برخی کالاها حتی بسیار سریع‌تر از این افزایش می‌یابد. مثلا هزینه‌های تحصیل در دانشگاه، طی پنج‌سال، در موسسات غیردولتی به‌طور میانگین 9 درصد و در موسسات دولتی 12 درصد افزایش یافته که برنامه‌ریزی برای هزینه‌های این‌چنینی به شما اطمینان می‌دهد که در آینده دارایی‌هایتان کفاف هزینه‌های شما را خواهد داد.
شیوه‌های متنوع پس‌انداز کدامند؟
در کشورهای مختلف جهان، شیوه‌های متنوعی برای پس‌انداز وجود دارد. یکی از این شیوه‌ها، استفاده از شیوه پس‌انداز Payroll است که طی آن، بخشی از حقوق و دستمزد ماهانه افراد به طور خودکار به یک حساب پس‌انداز منتقل می‌شود. یکی دیگر از شیوه‌های پس‌انداز، سیستم پاکتی است.
بدین‌ترتیب که خانوارها، حقوق و درآمد ماهانه خود را در پاکت‌ها عینی یا انتزاعی قرار می‌دهند که هرکی از این پاکت‌ها مبلغ معینی را برای هریک از هزینه ها دربر می‌گیرد. بنابراین، اگر هریک از این پاکت‌ها خالی شد، شما حق ندارید بیشتر از آن هزینه کنید. از نظر روانشناسی، نباید اجازه داد که این پاکت‌ها خالی شوند ضمن اینکه می‌توان ماهانه مبلغ اندکی را نیز پس‌انداز کرد.
خانوارها همچنین از یک شیوه دیگر به نام روش افزایشی نیز استفاده می‌کنند؛ بدین‌ترتیب که ماهانه به ازادی هر دلار یک یا دو سنت پس‌انداز می‌کنند و رفته‌رفته این رقم را افزایش می‌دهند تاجایی که هزینه‌هایشان اجازه این‌کار را بدهد. برای پس‌انداز کردن، صرفه‌جویی هم جواب می‌دهد. مثلا اگر تصمیم بگیرید که تنها با 70 الی 80 درصد درآمد خود زندگی کنید، بدین‌ترتیب ماهانه چند دلار برای پس‌انداز باقی می‌ماند. اما در نهایت، مشورت و کمک‌خواهی از کارشناسان و متخصصان مالی می‌تواند شما را به افزایش پس‌اندازتان تشویق کند.