نگاهی به زندگانی کریمه اهل بیت(س)

در سال ٢٠٠ هجری قمری با اصرار و تهدید مأمون عباسی حضرت امام رضا(ع) به مرو تبعید شد و آن حضرت بدون آن که کسی از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند.

یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلی که رسیدند مورد استقبال مردم قرار گرفتند.

اینجا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان می‌رساندند و مخالفت خود و اهل‌بیت(ع) را با حکومت حیله‌گر بنی‌عباس ابراز می‌کردند. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده‌ای از مخالفان اهل‌بیت (ع)که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه ایشان قرار گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر نقلی حضرت(س) معصومه را نیز مسموم‌ کردند.

حضرت فاطمه معصومه(س) بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را کردند.

بزرگان شهر قم وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند" و در حالی که موسی بن خزرج بزرگ خاندان اشعری زمام ناقه آن حضرت را به دوش می‌کشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجری قمری حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلی که امروز میدان میر نامیده می‌شود شتر آن حضرت در جلو در منزل موسی بن خزرج زانو زد و افتخار میزبانی حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگی کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام بیت النور هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربیع الثانی و بنا بر قولی دوازدهم ربیع الثانی، سال ٢٠١ هجری پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند" مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر و به نام باغ بابلان معروف بود تشییع کردند. همین که قبر مهیا شد در این که چه کسی بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکی از آن دو وارد قبر شد و دیگری جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.

آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسی سخن بگویند بر اسب‌های خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضی از علما به نظر می‌رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار، حضرت رضا(ع) و امام جواد(ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسی بن خزرج سایبانی از بوریا بر فراز قبر شریف حضرت قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجری قمری اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین‌سان تربت پاک آن بانوی بزرگوار اسلام قبله‌گاه قلوب ارادتمندان به اهل‌بیت(ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.

احادیثی پیرامون حضرت معصومه(س)

امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند: خداوند حرمی دارد که مکه است پیامبر حرمی دارد و آن مدینه است و حضرت علی(ع) حرمی دارد و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است، که از هشت درب بهشت سه درب آن به قم باز می‌شود" زنی از فرزندان من در قم از دنیا می‌رود که اسمش فاطمه دختر موسی(ع) است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت می‌شوند.

امام رضا علیه‌السلام فرموده‌اند: کسی که حضرت فاطمه معصومه(س) را زیارت کند پاداش او بهشت است و هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در «ری» یا خواهرم را در «قم» زیارت کند، ثواب زیارت مرا در می‌یابد.

انتهای پیام