اینکه چه چیزی «دا هُنگ پائو» را این مقدار ارزشمند کرده، این است که درختچه‌هایی که این نوع چای را دارند، بسیار نادر هستند و البته همان‌ها هم دیر به دیر برگ می‌دهند و شرایط نگهداری خاصی دارند. نسل قدیمی چای‌سازان چینی مراسمی برای چای «دا هُنگ پائو» داشتند و در آن هر روز صبح در بهار به کوه می‌رفتند و به عبادت خدای چای می‌پرداختند تا محصول بیشتر و بهتری به دست بیاورند. بر اساس برخی گزارش‌ها آن‌ها از شیر بز برای شستن برگ‌های چای استفاده می‌کنند و بعد برگ‌ها را می‌پزند و سپس آن‌ها را برای خشک شدن و طعم گرفتن می‌گذارند، عملی که بیشتر از ۸۰ سال به طول می‌انجامد.
افسانه‌ها می‌گویند که این چای اگر اصل باشد، تاثیرات خارق العاده پزشکی هم دارد و گفته می شود که وقتی مادر یکی از امپراطورهای سلسله مینگ بیمار بوده او را تنها با چای مخصوصش درمان کرده‌اند؛ بعد از این اتفاق بوده که امپراطور دستور داده از این چای پرورش دهند و چون او همیشه شنل قرمز بلندی بر تن می‌کرده است، نام این چای هم «دا هُنگ پائو» به معنی«شنل بزرگ قرمز» شده است.
امروزه تنها ۶ بوته از این چای در کوه‌های وویی وجود دارد که خیلی‌ها باور دارند از انشعابات همان بوته‌های اولیه امپراطور قرمزپوش است. برای هر برگ «دا هُنگ پائو» در واقع آن‌ها را از درخت مادر جدا می‌کنند. درختانی تیره، درهم و به نظر ناتمام که دسترسی به آن‌ها خیلی کار ساده‌ای نیست. برگ‌های «دا هُنگ پائو» بسیار منحصر به فرد هستند و تنها کارگزاران متخصصی هستند که خریداران ثروتمند چینی را به تولید کنندگان اصلی وصل می‌کنند.
این چای در خارج از چین هم علاقه مندان زیادی دارد و البته برای به دست آوردن آن هم تلاش‌های زیادی کرده اند. در سال ۱۸۴۹ یک گیاه‌شناس بریتانیایی در سفری به چین به شکلی مخفیانه چند دانه از این گیاه را به دست می‌آورد و به هند می‌رود تا آن‌ها را پرورش دهد، کاری که با شکست روبرو می‌شود و پس از آن و طی تحقیقات دریافته‌اند که «دا هُنگ پائو» تنها در چین عمل می‌آید. اما خبر بدی که وجود دارد این است که بوته‌های ۳۵۰ ساله این گیاه دیگر خیلی برگ نمی‌دهد و آخرین برداشت آن‌ها به سال ۲۰۰۵ برمی‌گردد و به همین دلیل روزهای ابتدایی ماه می که زمان برداشت برگ‌ها بوده است، تنها مراسم نمادین برداشت چای را برگزار کرده‌اند و در آن با لباس‌های سنتی قرمز روی فرش قرمز حاضر شده‌اند، اما خبری از برگ‌های چای نبوده است.
در حال حاضر تنها در باشگاه امپراطوری چین در مرکز لندن با مبلغ ۲۵۰ دلار (۸۷۵ هزار تومان) می‌توان به اندازه چهار لیوان از این چای را خورد، اگر دوست دارید از این آخرین برگ‌های چای سلطنتی رو به انقراض بخورید، باید سری به لندن بزنید و کمی بیشتر از حد معمول برای چای خرج کنید.