محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران و رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی در اولین نشست اقتصاد مقاومتی و موانع پیش رو طی سخنانی در جمع تعدادی از فعالان اقتصادی، مدیران و اساتید دانشگاهی ضمن رد ادعای دولت مبنی بر تحقق تورم تک رقمی و ایجاد سالانه چند صد هزار شغل اظهار داشت: تورم تک رقمی و ایجاد سالانه450 هزار شغل واقعیت عینی ندارد و تنها آرزویی است که دولت دوست دارد به آن دست پیدا کند ولیکن با تیم فعلی اقتصادی دولت و مدیرانی که فقط فکر جیب خویش هستند هرگز محقق نخواهد شد.
وی افزود: همچنانکه همه مردم عزیزمان اطلاع دارند هفتۀ گذشته دولت و متعاقب آن غالب رسانه های کثیرالانتشار در سطح وسیعی خبر کاهش نرخ تورم در کشورمان را به 9.7 درصد منتشر و با بزرگنمایی این موضوع سعی نمودند تا تک رقمی شدن نرخ تورم را بنوعی شاهکار 25 سال اخیر ایران معرفی نمایند که فقط توسط دولت یازدهم محقق شده است ولا غیر!! اما این خبر بقدری پوپولیستی و تبلیغاتی بود که نه تنها نتوانست صاحب نظران برجستۀ اقتصادی را اقناع کند بلکه بر افکار عمومی و حتی عوام جامعه نیز تأثیر مثبتی نگذاشت و موجب وارد آمدن شوک مثبت اقتصادی بر پیکر اقتصاد ایران نشد.
علیپور با طرح این سوال که آیا کاهش نرخ تورم را باید طبق آمار و سخنان دولت و دولتمردان قبول کرد و یا باید آن را در زندگی روزمره مردم و جامعه جستجو کرد و در صورت رؤیت، آنرا از صمیم قلب قبول کرد؟ گفت: در اصل برای بررسی نرخ تورم واقعی، باید آن را در زندگی روزمره مردم و جامعه پیگیری و جستجو کرد، یعنی اینکه تا چه میزان کاهش آن را میتواند در تأمین مایحتاج اولیه زندگی هموطنان عزیزمان احساس کرد. با شرمندگی تمام باید عرض کنم که سه سال پس از تشکیل دولت تدبیر و امید، متأسفانه غالب مردم شریف ایران هنوز توانایی و قدرت خرید مایحتاج زندگی خود را ندارند و هر روز هزینه خرید یک سبد خانوار از روز پیش گرانتر از پیش تمام میشود.!! واقعیت امر این است که نمونه هایی را که نهادهای آمار گیر دولتی برای تعیین شاخص تورم و غیره بکار می گیرند، با واقعیتهای زندگی مردم و جامعه چندان همخوانی ندارد. بر همین اساس است که آمارهای منتشر شده در خصوص تورم تک رقمی با سبد معیشتی مردم همخوانی نداشته و یا به عبارتی واقعیت اقتصاد ایران با آمارها و اعداد و ارقام اعلامی نمی خواند.
وی اظهار داشت: ضمناً باتوجه به رکود عمیقی که بر اقتصاد کشور و بخش تولید حکمفرما است و این رکود هر روز نیز عمق بیشتری پیدا میکند، پس در نتیجه تورم تک رقمی برای مردم چندان ملموس و محسوس نیست و به نظر نمیرسد که این کاهش تورم ادعایی، بر اساس برنامه ریزی های قبلی تیم اقتصادی دولت بوده باشد زیرا برنامه ریزی که همراه با افزایش توان و قدرت خرید مردم نباشد، بی معنا است. از همین رو به ضرس قاطع میتوان گفت که آمارسازی دولت کاملاً محرز است، لذا باتوجه به عدم تحقق برنامه های دولت یازدهم طی3 سال گذشته و ادامه شرایط رکود تورمی (بیماری هلندی) و همچنین ظهور مشکلات و موانع در برابر برجام و عدم لغو کامل تحریم ها، تحقق رشد اقتصادی و به تبع آن کاهش نرخ بیکاری، عبور از رکود، کاهش تورم و در نتیجه ورود به رونق اقتصادی قطعاً امکان پذیر نبوده و نیست و دولت تدبیر و امید نیز همچون دولت احمدی نژاد، متأسفانه به سیاست "آمار سازی" روی آورده است.!!
سبزعلیپور تصریح نمود: رئیس جمهور محترم بارها اعلام کرده و تأکید میکنند که تورم را کاهش دادیم و همین هفتۀ گذشته نیز به یکباره در جمع ظاهر شدند و اینبار نیز علناً و با شجاعت تمام به مردم ایران اطلاع دادند که قول داده بودیم نرخ تورم را کاهش دهیم که زودتر از زمان پیش بینی شده به قول خود وفا کردیم و نرخ تورم را به زیر10درصد یعنی به 9.7 درصد رسانده ایم که طی 25 سال گذشته، تورم تک رقمی در ایران بی سابقه بوده است!! البته این آمارها قابل پذیرش هیچ اقتصاددان آزاده ای نیست که یک روز نرخ تورم40% است و به یکباره فردای آنروز میشود33% و هفته بعد هم از تورم زیر20% پرده برداری میشود و پس از چند ماه بدون هیچ تحول مهم اقتصادی به ناگه نرخ تورم 9.7 درصدی را جشن میگیرند!! اما وقتیکه از آقای روحانی سؤال میشود که مردم کاهش تورم و عبور از رکود را هنوز احساس نکرده اند ایشان پاسخ میدهند که مردم کاهش تورم را با کاهش قیمتها اشتباه میگیرند ولیکن دولت یازدهم جلوی افزایش قیمتها را گرفته و یا سرعت رشد قیمتها را کند کرده و در ارتباط با عبور از رکود هم آمارهائی ارائه میدهند که در جای خود قابل بحث میباشد اما آقای رئیس جمهور نمی فرمایند که چگونه جلوی رشد قیمتها را گرفته اند؟
وی در ادامه یادآور شد: بارها عرض کرده ام و دوباره تکرار میکنم وقتیکه مردم وارد سوپرمارکت میشوند و می بینند که قیمتها خیلی تغییری نکرده اند اما این واقعیت را هم به وضوح می بینند که ظروف غالب مواد غذائی تا حدودی کوچکتر شده و یا اینکه مواد غذائی کمتری داخل ظروف ریخته شده و بسته بندی ها تا حدودی خالی میباشند!!! بطور مثال از چیپس و پفک گرفته تا شیر و پنیر و روغن و آبمیوه و نوشابه، آب معدنی، انواع کنسروجات و... صدها مورد دیگر آنچنان تغیر قیمت شان محسوس نبوده اما کم شدن مواد داخل بسته بندی ها کاملاً مشهود میباشد!! در نوع جدید این کم فروشی ها حتی کره های خوراکی نیز ظاهرشان هیچ تغیری نکرده اما وقتی وسط آنان را نصف میکنیم میبینیم که وسط آنها حباب های خالی دارد و بطور ماهرانه ای وسط کره ها را هوا تزریق کرده اند!! آیا بدین صورت تورم را کاهش داده ایم یعنی افزایش قیمتها را با کم فروشی جبران کرده ایم؟! دولت احمدی نژاد هم از این کارها میکرد مثلاً نرخ آب و برق و گاز و غیره را افزایش میداد و برای اینکه گرانی مشخص نشود قبوض دو ماهه را ماهانه ارسال میکرد تا مبالغ چندان تغییری با گذشته نداشته باشند!! از آقای روحانی باید سؤال کرد که آیا با شیوه احمدی نژاد تورم را کنترل و تک رقمی کرده ایم یا اینکه منظور دولت از کاهش نرخ تورم چیز دیگری میباشد که ما از آن بی اطلاع هستیم؟
رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی درخصوص ادعای ایجاد سالانه450 هزار شغل اظهار داشت: آقای روحانی برای پیروزی در انتخابات وعده های زیادی در حوزه های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به مردم داد که یکی از مهمترین آنها وعده اشتغال‌زایی برای افراد تحصیل کرده بود. اما این وعده درزمانی بیان شد که امروز بیکاری تنها یک مشکل اقتصادی نیست، بلکه به یک معضل اجتماعی، خانوادگی و معضل فرهنگی تبدیل شده است. آقای روحانی در9 خرداد 92 با قاطعیت اعلام کردند: "برنامه اقتصادی من حل معضل اشتغال به خصوص برای تحصیل کرده‌ها است." اما اکنون بعد از گذشت 3 سال از فعالیت دولت تدبیر، متأسفانه بیکاری روند صعودی را سپری میکند.
اما این در حالیست که آقای روحانی شنبه شب گذشته در ضیافت افطاری خود با مثلاً تعدادی از فعالان عرصه اقتصاد کشور در خصوص ایجاد اشتغال در دولت یازدهم آمار جالبی ارائه کردند که با اما و اگرهای بسیاری همراه بود. ایشان با تأکید بر اینکه دولت برای ایجاد اشتغال عزم راسخ دارد، گفتند: بیکاری سرآغاز همه مشکلات در جامعه است. متأسفانه طی یک دوره هفت ساله 85 تا پایان91 فقط چند هزار اشتغال خالص در کشور ایجاد شد و میزان اشتغال ما طی آن دوره زمانی از 20 میلیون و 619 هزار به20 میلیون و 628 هزار شغل رسید و این درحالیست که طی سه سال اخیر دولت یازدهم، سالانه حدود450 هزار شغل در کشور ایجاد شده و البته تا نقطه مطلوب هنوز فاصله داریم!!.
اما واقعیت امر این است که رکود و بیکاری به طرز نگران کننده‌‌ای افزایش یافته و اقدامات دولت در این زمینه نتیجه مناسبی به بار نیاورده است و این در حالیست که با وجود800 هزار صندلی خالی در دانشگاهها، هر سال شاهد ورود موج جدید فارغ¬التحصیلان جویای کار به اقتصاد هستیم. طبق گزارش جدید مرکز آمار ایران از نتایج آمار نیروی کار در تابستان 94، نرخ بیکاری جوانان زیر30 سال به 48.7 درصد رسیده و این نرخ در مورد زنان 85.9 درصد ثبت شده است. ضمناً سالانه 500 تا600 هزار نیروی کار جدید وارد بازار ایران میشود، بدون آنکه فرصت شغلی جدیدی در این مدت خلق شود و به این ترتیب هر سال حداقل500 تا 600 هزار نفر به جمعیت بیکاران ایران افزوده میشود.
علیپور در ادامۀ اظهاراتش آمار بیکاری کشورمان را نگران کننده توصیف کرد و اظهار داشت: نرخ بیکاری در کل کشور بطور رسمی حدود 11درصد اعلام شده که بنابه تعاریف سازمان جهانی کار، هر کس در طول هفته یک ساعت کار کند مشمول شاغلان می¬شود، با این حال برخی ارقام غیررسمی به نرخ بیش از 23 درصدی بیکاری در ایران دلالت دارند اما نگران کننده‌ترین بخش این آمار، بیکاری بالای50 درصدی جوانان است که چیزی به جز بحران نیست.
وی همچنین با انتقاد از آمار ایجاد اشتغال دولت که اخیرا از سوی رئیس جمهور اعلام شده تصریح نمود: جناب روحانی صرفاً به آمار ایجاد اشتغال دولت خود اشاره کردند و روی دیگر قضیه را توضیح ندادند، یعنی این اشتغال ها در چه بخشهایی ایجاد شده و همچنین در طی سه سال گذشته چه میزان تعدیل¬ نیرو و اخراج¬ کارگران و کارمندان در صنایع و شرکتها صورت گرفته است؟ تا آنجایی که ما اطلاع داریم طی سه سال گذشته چندان استخدام دولتی صورت نگرفته و آنچنان صنایع جدید و یا ورشکستۀ قدیمی نیز راه اندازی و یا احیاء نشده است که پرسنل جدید استخدام کرده باشند!! پس دولت آقای روحانی این 450 هزار نفر را طی هر سال در کجا مشغول به کار کرده خدا میداند!! شاید این رخداد مهم بر روی کاغذ محقق شده باشد ولیکن اگر چنین امری در واقعیت هم محقق شده باشد باتوجه به تعدیل ها و اخراجهای گسترده کارگران و کارکنان شرکتها، همچنین ورود500 الی600 هزار نیروی کار جدید طی هر سال، اگر جمع و تفریق کوچک و سرانگشتی انجام دهیم باید بگوییم که طی سه سال اخیر نرخ رشد اشتغال کشور چیزی زیر صفر بوده است که اصلاً قابل دفاع و افتخارآمیز نیست. درکل آمارهای منتشره در خصوص نرخ بیکاری و تورم واقعیت عینی ندارند و چون دولت آرزو دارد که به این موفقیت ها دست یابد که هنوز محقق نشده در نتیجه آرزوها و علائق خود را تحت عنوان کارهای محقق شده در مراسم مختلف برای مردم تعریف میکند.
لازم به ذکر است که در طی روز مراجعات زیادی چه بصورت حضوری و چه مکاتبه ای و چه از طریق شبکه های اجتماعی به بنده میشود و غالباً دنبال شغل هستند و از ما طلب کار میکنند و یا به دنبال توصیه نامه ای جهت اشتغال در شرکتها و سازمانها میباشند و فکر میکنند که اگر ما آنان را به مدیران شرکتها و یا سازمانها معرفی کنیم فوراً استخدامشان میکنند و متأسفانه همه اقشار جامعه بنوعی از وضعیت رکود، گرانی و بیکاری در عذاب هستند و از این بابت می نالند و ما نیز به نمایندگی از طرف دولت معزز فقط سرافکنده و شرمندۀ روی آنان میباشیم!! ضمناً پس از افشای فیش های نجومی، بی اعتمادی و بدبینی مردم بقدری در جامعه نسبت به مدیران و مسئولین کشوری زیاد شده که در چند نوبت و حتی در ملاء عام برخی از مردم با صدای بلند از بنده طلب فیش حقوقی کرده و بعضاً با متلک داد میزنند که (حاجی: فیش حقوقت را نشان بده ببینیم چقدر حقوق میگیری)!! در صورتیکه بندۀ حقیر اصلاً شغل دولتی ندارم و از کسی هم حقوق نمی گیرم بلکه باید حقوق عده ای از عزیزان همکارم را نیز تأمین کنم. متأسفانه این فضایی است که دوستان دولتمرد برای ما بوجود آورده اند!!!
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران سخن خود را با این موضوع به پایان برد که: امروزه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بیکاری یکی از مهمترین مسائل اجتماعی است و یکی از نامطلوب ترین پدیده های اجتماعی اقتصاد که پیامدهای مختلفی را در زمینه‌های مختلف به دنبال دارد؛ بطوریکه در سالهای اخیر بویژه در حال حاضر اقتصاد ایران علاوه بر معضل بیکاری، گریبانگیر پیامدهای آن و مشکلات دیگری مثل فقر و ناهنجاریهای روانی، خرابکاری و بزهکاری، مهاجرت، قاچاق مواد مخدر، طلاق و... میباشد. باتوجه باینکه مقام معظم رهبری نیز در پیام نوروزی سال 95 خویش در حرم مطهر رضوی (ع) «ایجاد اشتغال و رفع بیکاری» را از مسائل اصلی در اقتصاد برشمردند و «اقتصاد مقاومتی» را علاج مشکلات اقتصادی و پاسخ به مطالبات مردم خواندند، از همین رو لازم است که مسئولین دولتی به اقدام عملی در این حوزه همت گماشته و به رفع ریشه‌ای مشکلات اقتصادی کشور و مردم از جمله رکود در اولویت نخست و سپس ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری و تورم آنهم در عمل نه بر روی کاغذ اقدام کنند زیرا تا زمانیکه تولید بطور اصولی و اساسی راه نیافتد و سرمایه گذاریهای کلان داخلی و خارجی در بخشهای مختلف تولیدی، صنعتی و خدماتی صورت نپذیرد، اشتغالی ایجاد نخواهد شد و نرخ بیکاری و تورم نیز کاهش نخواهد یافت.