محمود سریعالقلم استاد دانشگاه شهید بهشتی در جریان پانزدهمین کنفرانس بینالمللی مدیریت با اشاره به اینکه تصمیمگیری و توسعهیافتگی یک ضرورت مهم در هر اقتصادی به شمار میرود، اظهار داشت: یکی از دلایلی که موضوع سخنرانی را تصمیمگیری و توسعهیافتگی انتخاب کردند این بود که مطالعات و تحقیقاتی که در رابطه با توسعه ایران از دوره قاجار به بعد انجام شده است، ما را متوجه تمرکز تحقیقاتی کرده است که نهایتاً به نارساییهای فرهنگی و ساختاری در جامعه برمیگردد.
وی افزود: این نارساییها موجب شد تا نتوانیم تصمیمگیریها و تصمیمسازیهای منطقی، علمی و جامع و روبه آینده انجام بدهیم؛ متونی وجود دارد که ایران را با کشور ژاپن مقایسه میکند به طوریکه 170 سال پیش زمانی که ایرانیها میخواستند مدرنسازی را پیشه کنند اما اینکه ژاپن و ایران چه مسیرهایی را انتخاب کردند جالب توجه است؛ ژاپنیها اول تصمیم گرفتند تا سیستم را بسازند و از 23 کشور اروپایی و آمریکای شمالی نزدیک به 2300 مشاور استخدام کردند تا در طیفی از موضوعات مختلف از سیستم پستی گرفته تا نیروی دریایی ژاپن و مدارس سیستمها را از خارج از ژاپن وارد کردند و تحولاتی را ایجاد کردند.
سریعالقلم خاطرنشان کرد: ایرانیها وقتی که سراغ مدرنیته رفتند ابتدا به سراغ آزادی سیاسی و دموکراسی رفتند و برای من به عنوان دانشجوی توسعه در عمارت توسعه، دموکراسی طبقه چهارم است و نهادسازی تولید ثروت بود و منطقی نیست که در ایجاد ساخت یک عمارت از طبقه چهارم شروع به کار شود. به عبارتی دیگر برای ایجاد توسعه در اقتصاد کشور باید بخش خصوصی در ابتدا فعال شود بنابر این حتی یک نمونه هم در دنیا نداریم که برای توسعه ابتدا از آزادی سیاسی و دموکراسی شروع کنند.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه اگر کشور ما بخواهد وارد اقتصاد جهانی شود دچار تحولات جدی فرهنگی خواهد شد،گفت: چینیها بیش از 10 میلیارد دلار برای هویت خودشان هزینه کردند.
وی با اشاره به عوامل اثرگذار در یک تصمیم در نظام توسعه اقتصادی گفت: باید در جریان تصمیمسازی دید که آیا از همه نهادها و افرادی که دارای دیدگاه هستند، استفاده شده است یا خیر و اگر دستگاه دیپلماسی ما در رابطه با موضوع برجام مشاور بینالمللی میگرفت و متن مذاکرات 22 جلدی آمریکا و چین را مطالعه میکرد که چه مواردی در سالهای 70 تا 78 بین آمریکا و چین اتفاق افتاده است و چگونه مذاکرات را پیش بردند، قطعاً موفقیت بیشتری با دریافت امتیازات حاصل میشد.
سریعالقلم با اشاره به اینکه مذاکرات برجام توسط ایران بر اساس دانش بینالمللی نبود، تصریح کرد: چرا که این مذاکرات دچار هیجان و احساس بود و باید مطالعات بیشتری صورت میپذیرفت.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود به موضوع رفتار مسئولان در تصمیمگیری و از بین رفتن کاریزما اشاره کرد و افزود: یکی از اتفاقات بزرگی که در دنیا رخ داده است این است که کاریزما از بین رفته است و دیگر کاربردی ندارد، با نگاهی به رفتار عالیترین مقامات دولتی و غیردولتی دنیا درمییابیم که دیگر کاریزما اثری ندارد بلکه آن دانش، مهارت و اقدامات گروهی پاسخگوی نیازها و حل مسائل خواهد بود.
انتهای پیام