درگیری های سیاسی بر سر قدرت در ونزوئلا بالا گرفته است و به نظر می رسد فعلا هیچ راه حل واقعی برای آن وجود ندارد .
حرکت تعجب برانگیز خوان گوایدو، رهبر مخالفان ونزوئلا در روز چهارشنبه نیکلاس مادورو را در شرایط سخت قرار داد. پیامد این درگیری قدرت چندان مشخص نیست چون ارتش ونزوئلا از دولت مادورو پشتیبانی می کند. حمایت بین المللی از گوایدو با حمایت سریع ترامپ از مخالفان رو به افزایش است ولی مادورو حمایت ایران، ترکیه و قطر را دارد. روسیه که یکی از حامیان سنتی مادورو است، در حال بررسی شرایط خود است .
بن بست فعلی زمانی شکسته می شود که یکی از گروه ها با اقدامی خشن دیگری را کنار بزند . واشنگتن در این درگیری های قدرت شرکت می کند چون اقدام نظامی هنوز هم یکی از گزینه های موجود است. ولی پیامد این درگیری ها هرچه باشد آینده ونزوئلا پر آشوب است.بخش نفت و گاز ونزوئلا ،به عنوان یکی از اعضای موسس اوپک از هم پاشیده است. تولید نفت ونزوئلا فعلا به 1.2 میلیون بشکه در روز رسیده است و با تحریم های احتمالی آمریکا بر صادرات نفت خام این کشور ،در ماه جاری کمتر هم میشود .
تحلیل گران نفتی به دقت تحولات ونزوئلا را دنبال میکنند. دلیل آن هم اهمیت ونزوئلا در داخل اوپک است. از آغاز سال 2019 ونزوئلا رسما ریاست اوپک را بر عهده دارد .مانوئل کووودو، ژنرال سابق و وزیر نفت فعلی ونزوئلا در حال حاضر در صدر سازمان قرار دارد.انتخاب او در سال گذشته با انتقادها و مخالفت هایی روبرو شد چون هیچ سابقه ای در زمینه نفت و گاز نداشت. ولی اعضای اوپک گزینه دیگری نداشتند، ونزوئلا باید در اوپک باقی می ماند. ولی بحران سیاسی فعلی در این کشور در مورد همه چیز تردید ایجاد کرده است. چون آمریکا به طور واضح اعلام کرده گوایدو رئیس جمهور جدید ونزوئلا است .
با حضور دو رئیس جمهور در یک کشور، رهبری اوپک مورد تردید قرار می گیرد و اوپک مجبور می شود با یک بحران داخلی مهم در مورد یکی از اعضایش مواجه شود، در حالی که سعی دارد بی ثباتی موجود در بازار نفت را هم حل کند .
مدیریت فروپاشی ونزوئلا همزمان با تعادل بازار نفت سخت است و ترس از بی ثباتی فزاینده اوپک وجود دارد. تا حالا که بحران اقتصادی و اجتماعی در ونزوئلا به طور غیر منتظره ای برای سایر اعضای اوپک مفید بوده است. یکی از این فواید ،کاهش قابل ملاحظه تولید نفت ونزوئلا است که میلیون ها بشکه نفت خام را از بازارهای جهانی حذف کرده است. بحران فعلی در کوتاه مدت برای توافق کاهش تولید اوپک مفید است و بخش عمده ای از 1.2میلیون بشکه توافق شده را براحتی کم می کند.
ولی دورنمای این بحران خوب نیست. بی ثباتی فزاینده در این کشور آمریکای لاتین باعث یک تقابل نظامی بین قدرت های غیرمنطقه ای میشود. روسیه ، ایران و حتی ترکیه حمایت خود را از مادورو اعلام کرده اند .
تضعیف مداوم ونزوئلا در اوپک سیاست های قدرت را در این سازمان تغییر داده است. انقلاب قبلی به رهبری هوگو چاوز و حالا مادورو، هر دو تحت حمایت ایران بوده اند .روابط اقتصادی و سیاسی قوی ونزوئلا با تهران و روسیه اکنون در معرض خطر قرار دارد. اگر مادورو از قدرت کنار رود، ایران متحد اصلی خود را در اوپک از دست می دهد. تهران انتظار کمی حمایت از روسیه را دارد. روسیه اخیراً در هر دو جبهه بازی قدرت ژئوپلتیکی در خاورمیانه شرکت داشته است .
کشورهای عربی عضو اوپک، عربستان و امارات، در پشت درهای بسته لبخند می زنند. حمایت غیر مستقیم آنها از مخالفان ونزوئلا مشخص است ولی هردو رسما بازی سکوت را در پیش گرفته اند. مقامات این دو کشور خوشحالند و احتمالاً رویای یک اوپک جدید را می بینند . اوپکی که در آن خبری از اشکال تراشی های ایران نباشد و ونزوئلا در جبهه آنها قرار گیرد. اگر چنین اتفاقی بیفتد، مانعی بر سر راه ریاست بی چون و چرای عربستان و روسیه بر اوپک وجود ندارد .