با استفاده از داده‌های بانک جهانی، بی‌ثباتی رشد اقتصادی کشورها از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷ میلادی با محاسبه میزان انحراف معیار در رشد اقتصادی آنها بر حسب افزایش تولید ناخالص داخلی در سال اندازه‌گیری شده است.
هر چه انحراف معیار از یک بیشتر باشد به معنی بی‌ثباتی بیشتر در رشد اقتصادی است. بدین معنا که اختلاف بین رشد اقتصادی آن کشور در طول سال‌های مختلف اختلاف زیادی با یکدیگر داشته است. برای مثال کشوری که یک سال رشد اقتصادی ۱۰ درصدی و در سال بعد رشد اقتصادی منفی ۵ درصدی داشته است، اقتصاد ناپایدارتری نسبت به کشوری که سالانه دو درصد رشد اقتصادی دارد را خواهد داشت.
بر این اساس، اندونزی با انحراف معیار ۰.۷ درصدی پایدارترین اقتصاد جهان در بازه زمانی ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷ بوده است و پس از این کشور، ویتنام، استرالیا، تانزانیا و لائوس در رده‌های بعدی قرار گرفته‌اند.
در بین کشورهای اروپایی، فرانسه با انحراف معیار ۱.۳ بهترین وضعیت را دارد و پس از این کشور نام نروژ و بلژیک دیده می‌شود.
اقتصاد آمریکا دارای انحراف معیار ۱.۵ و انگلیس ۱.۸ است.
بی‌ثبات‌ترین اقتصاد جهان در این گزارش، لیبی با انحراف معیار ۳۳.۸ معرفی شده است و پس از آن، گینه استوایی، عراق، ماکائو، آذربایجان و زیمباوه قرار دارند.
ایران در این رده‌بندی با انحراف معیار ۴.۴، بالاتر از کشورهایی چون روسیه، امارات و آرژانتین و پایین‌تر از کشورهایی چون سنگاپور، یونان و ترکیه است و جزو کشورهای با ناپایداری اقتصادی نسبتاً بالا قرار گرفته است.