پول نفت را به خودمان بدهند، به هر نفر چقدر می‌رسد؟
چرا مردم ایران، با وجود منابع سرشار خدادادی، نمی‌توانند مانند کشورهای کوچک حاشیه جنوبی خلیج فارس، با عایدی فروش نفت، زندگی مرفهی داشته باشند؟
بسیاری از مردم، برآوردهایی از میزان عایدی نفت دارند. اغلب اینطور می اندیشند که اگر پول نفت میان مردم تقسیم شود، رقم قابل توجهی به هر نفر می رسد و همه در رفاه زندگی می کنند. برای تأیید این تداعی، سطح رفاه مردم حاشیه ی جنوبی خلیج فارس مانند امارات، عربستان، قطر، بحرین و کویت را مثال می زنند. اما آمار و ارقام نشان می دهد واقعیت جز این است. به این ترتیب:
فرض کنیم ایران - در شرایط غیر تحریمی - بتواند حدود 2 میلیون بشکه نفت صادر کند (این رقم در شرایط تحریم تقریباً نصف می شود).
2 میلیون بشکه در 365 روز = 730 میلیون بشکه صادرات سالیانه نفت
730 میلیون بشکه در 70 دلار (قیمت هر بشکه) = 51100 میلیون دلار (51 میلیارد دلار) عایدی دلاری سالانه صادرات نفت
فرض کنید دولت تمام ارز را به قیمت نیمایی بفروشد:
51100 در 8000 تومان (قیمت ارز نیمایی) = 408.8 هزار میلیارد تومان (کل عایدی ریالی صادرات نفت یک سال)
خب؛ بیایید این رقم را بین مردم تقسیم کنیم. جمعیت ایران اکنون حدود 83 میلیون نفر است.
408.8 هزار میلیارد تومان تقسیم بر 83 میلیون نفر = 4.925.301 میلیون تومان (سرانه هر نفر در سال)
و با تقسیم بر 12، سرانه ی هر نفر 410 هزار تومان خواهد بود.
نکته ی مهم: اکنون، در شرایط تحریم، صادرات نفت ایران زیر یک میلیون بشکه در روز است. به این ترتیب، رقم سرانه هر نفر از نفت، مبلغی کمتر از 200 هزار تومان در ماه خواهد بود - که طبیعتاً برای یک زندگی مرفه، به سبک شیخ نشین های خلیج فارس کافی نیست. این کشورها، جمعیتی به مراتب کمتر (در حد چند درصد ایران)، و سهم بیشتر از فروش نفت دارند.
انتهای پیام/*
