ابرخودرو جدید گوردون موری و جایگزین مک لارن F1 تا سال ۲۰۲۲ تولید خواهد شد

گوردون موری، طراح افسانه ای و خالق خودرو سوپراسپرت مک لارن F1، ابرخودرو ۳.۸ میلیون دلاری فوق العاده سبک وزنی با ظرفیت سه سرنشین طراحی کرده که تا سال ۲۰۲۲ رونمایی خواهد شد. موری معتقد است این ابرخودرو می تواند ازنظر کاربرد و فناوری پیشرفته، تمام رقبای خود ازجمله استون مارتین والکری و مرسدس AMG One را شکست دهد.
ابرخودرو جدید با تیراژ سالانه ۱۰۰ دستگاه را شرکت گوردون موری اتوموتیو (Gordon Murray Automotive) تولید خواهد کرد و از فناوری انقلابی «فن کار » (Fan Car) برای تولید نیروی آیرودینامیکی و بهبود چسبندگی در پیچ بهره می برد. فناوری «فن کار » شبیه به سیستمی است که گوردون موری اولین بار در خودرو فرمول یک بحث برانگیز BT46B در سال ۱۹۷۸ استفاده کرد و برنده ی تنها جایزه ی بزرگ خود قبل از بازنشستگی شد.
ابرخودرو جدید به نام گوردون موری T.50 شناخته می شود تا یادآور نیم قرن سابقه ی طراح بریتانیایی خود باشد و از پیشرانه ی میانی و سیستم محرک عقب و ساختار کاملا فیبرکربنی است. T.50 با ۴.۴ متر طول، کمی بزرگ تر از مک لارن F1 است که گوردون موری در سال ۱۹۹۳ طراحی کرد؛ اما هنوزهم طول کمتری درمقایسه با پورشه ۹۱۱ دارد.
همچنین، T.50 به طرز درخورملاحظه ای سبک است و تنها ۹۸۰ کیلوگرم وزن دارد. مک لارن F1 از پیشرانه ی خورجینی ۱۲ سیلندر بی ام و بهره می برد و حدود ۱۲۰ کیلوگرم سنگین تر از T.50 است؛ درحالی که خودروهای سوپراسپرت کنونی بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم از این ابرخودرو سنگین تر هستند.
T.50 از پیشرانه ی ۳.۹ لیتری V12 با قدرت ۶۴۱ اسب بخار بهره می برد که GMA با همکاری کازورث (Cosworth) آن را ساخته است. نیروی این پیشرانه ازطریق جعبه دنده ی دستی ۶ سرعته Xtrac به چرخ ها می رسد. اگرچه T.50 از سیستم الکتریکی ۴۸ ولت برای حرکت دادن فن به قطر ۴۰۰ میلی متر و ایجاد نیروی دان فورس بیشتر استفاده می کند، این خودرو از فناوری هیبریدی بهره نمی برد؛ زیرا احساس موری این است که آن را سنگین و پیچیده می کند. به گفته ی موری، دلیل اصلی کارایی T.50 طراحی سبک وزن آن است.
انتظار می رود T.50 نسبت قدرت به وزنی برابر خودرو مسابقه ای سبک وزن F1 GTR، برنده ی مسابقات ۲۴ ساعته لمانز در سال ۱۹۹۵ و مدل های هیبریدی مک لارن P1 و فراری لافراری داشته باشد. باوجوداین، موری گفته است به دنبال آمار دقیقی از عملکرد خاص یا زمان گیری آن در پیست نخواهد بود و فقط اشاره می کند:
مک لارن F1 سریع بود؛ T.50 سریع تر خواهد بود.شاسی و تعلیق
T.50 نیز مانند مک لارن F1، شاسی یکپارچه تمام فیبرکربنی دارد که با پنل های کربنی تزیین می شود. تمام اجزای خودرو برای مطابقت با قوانین کنونی طراحی شده اند؛ به همین دلیل، T.50 از کیسه هوا برای راننده برخوردار است. طرح سه صندلی به آن اجازه می دهد بخش راننده اساسا بیشتر به سمت جلو باشد. هیچ زیربندی اضافه ای وجود ندارد و تعلیق عقب به طورمستقیم روی قالب جعبه دنده ی آلومینیومی قرار دارد و اتصالات تعلیق جلو نیز به سبک مسابقه ای، به ساختار شاسی متصل شده اند.
موری با استفاده از فیبرکربن برای اجزای سیستم تعلیق مخالف و معتقد است این قطعات دوام موردنیاز خودرو جاده ای را نخواهند داشت. تمام قطعات سیستم تعلیق آلومینیومی هستند، به جز جناغ های پایینی عقب که از فولاد ساخته می شود و ترمزها از نوع دیسکی کربن سرامیکی همراه با سیستم ترمز ضدقفل (ABS) است. T.50 از سیستم کنترل کشش استفاده می کند؛ اما باتوجه به تمایل موری برای حداکثر کنترل راننده، کنترل پایداری شاسی وجود ندارد.
از سیستم تعلیق دوجناغی در جلو و عقب استفاده می شود و با کویل اورهایی همراه شده اند که به کمک اتصالات طراحی شده، باعث افزایش ارتفاع خواهند شد. همچنین امکان تغییر فاصله ی کف خودرو تا زمین در حالت ایستا و سرعت های پایین وجود دارد.
لاستیک های ۲۳۵ میلی متری روی رینگ های ۱۹ اینچی در جلو و لاستیک های ۲۹۵ میلی متری روی رینگ های ۲۰ اینچی در عقب، ترکیب مناسبی به وجود می آورند. موری می گوید:
ما این ها را انتخاب کرده ایم؛ زیرا چیزی هایی هستند که به آن نیاز داریم. این بخش دیگری از دایره ی برتری است. آن ها وزن استاتیک و فنربندی نشده را حفظ می کنند و کمتر مزاحم بدنه می شوند.پیشرانه و جعبه دنده
پیشرانه ی ۳.۹ لیتری T.50 برای خودرو ۱۲ سیلندر بسیار کوچک و سبک است. باتوجه به گفته های طراح، خط قرمز ۱۲,۱۰۰ دوربردقیقه و آستانه ی تحمل آن ۱۲,۴۰۰ دوربردقیقه برآورد می شود و قدرت آن کمی بیشتر از پیشرانه ۶.۱ لیتری خورجینی ۱۲ سیلندر مک لارن F1 متعلق به سال ۱۹۹۳ خواهد بود. هم اکنون جزئیات داخلی پیشرانه محرمانه است؛ اما موری می گوید تمام اجزا از تیتانیوم ساخته شده اند.
موری اعتقاد دارد:
انعطاف پذیری پیشرانه و گشتاور (۴۶۲ نیوتن متری) هیچ مشکلی ایجاد نمی کند.
زمان بندی متغیر سوپاپ پیشرانه که با حالت های سرعت بیشینه و کمینه به وسیله ی راننده انتخاب می شود، باید به اندازه ی پیست با حرکت در خیابان نیز مطابقت داشته باشد. هنگامی که خودرویی ۹۸۰ کیلوگرم وزن دارد، همانند خودروهای سنگین تر به گشتاور نیاز نیست.
انتخاب جعبه دنده دستی ۶ سرعته ی Xtrac، شاید تنها جنبه ای باشد که T.50 در آن درخورتوجه نیست. تصمیم به استفاده از آن به دنبال درخواست فهرستی مخفی از مشتریان احتمالی است که ترجیح می دهند از جعبه دنده ی دستی استفاده کنند؛ دیدگاهی که البته با دیدگاه های خود موری هم مطابقت دارد.آیرودینامیک
جذاب ترین ویژگی T.50، فن ۴۰۰ میلی متری با موتور الکتریکی آن است که موجب کاهش نیرو در زیر خودرو می شود تا ثبات و قدرت را افزایش دهد و به معنای واقعی کلمه باعث چسبیدن آن به جاده شود.
مقاله های مرتبط:پلتفرم گوردون موری، یک تحول در خودروهای اسپرت خواهد بودطراح مک لارن F1 به دنبال تأسیس خودروسازی مستقل
موری عملکرد فن را «فعال و تعاملی » توصیف کرد:
فن به طورخودکار خودرو را برای شرایط مختلف تنظیم می کند؛ اما راننده نیز می تواند آن را کنترل کند. چنین سیستمی می تواند حالت های داون فورس بالا را برای جاده های مرطوب و حالت های درگ پایین را برای رانندگی بسیار سریع دراختیار قرار دهد. همچنین، این سیستم حتی می تواند هنگام رانندگی، درگ کمتری برای مسیرهای مستقیم و داون فورس بالایی برای پیچ ها ایجاد کند. یکی دیگر از مزایای حیاتی فن این است که خودرو می تواند اصل طراحی را حفظ کند که به راحتی در خودروهای سوپراسپرت موجود نیست؛ خودروهایی که هم اکنون با بال ها، خروجی ها، دریچه ها و برآمدگی های ناخوشایند پوشیده شده اند.طرح کابین
ترجیح موری برای ابرخودرو T.50، استفاده از صندلی مرکزی راننده به همراه دو صندلی برای سرنشینان عقب در هر طرف است. داشبورد آنالوگ سنتی و کلیدهای قدیمی به همراه سرعت سنج بزرگ در مرکز، ازجمله سایر امکانات داشبورد به شمار می روند. دسترسی به داخل کابین بزرگ و شگفت آور آن ازطریق درهای پروانه ای خواهد بود. صندلی ها نسبتا باریک هستند؛ اما برای صرفه جویی در فضا کاملا شکل داده شده اند. همان طورکه در مک لارن F1 نیز توجه زیادی به قابلیت دید و سیستم تهویه شده، موری هم اکنون می خواهد تصمیم بگیرد از کدام سیستم صوتی برای دستیابی به خودرویی سبک وزن استفاده کند.
برنامه های تولید
موری می گوید بسیاری از کار های طراحی T.50 تکمیل شده و بخش بزرگی از کارها نیز طبق برنامه پیش می رود. شرکت خودروسازی گوردون موری با یکی از تیم های حاضر در مسابقات فرمول یک که هنوز نامش فاش نشده، قراردادی برای استفاده از تونل باد و انجام آزمایش آیرودینامیکی T.50 امضا کرده است. کار روی نمونه اولیه آغاز شده؛ درحالی که کازورث روی سخت افزار پیشرانه ی اولیه کار می کند. موری همچنین گفته است همه چیز به صورت برنامه ریزی شده پیش می رود و قرار است در سال ۲۰۲۲، تولید با تیراژ سالانه ی ۱۰۰ دستگاه آغاز شود.
موری گفت:
در دهه ی ۱۹۹۰، مک لارن F1 را به عنوان خودرو سوپراسپرت GT طراحی کردم. F1 خودرویی کاملا متمرکز بر جاده بود وهیچ برنامه ای برای رفتن به پیست و مسابقه نداشتیم؛ به همین دلیل، استانداردهای جدیدی برای فضای جاده تعیین کردیم. T.50 دقیقا بر همان ویژگی ها تمرکز دارد و در هر زمینه ای از مک لارن F1 بهتر خواهد بود. دشوار است تصور کنید فرد دیگری بتواند دوباره خودرویی مانند این بسازد. من که قطعا نمی توانم.
در ادامه ی مطلب، خواننده ی مصاحبه ی اتوکار با گوردون موری باشید.چطور T.50 را به مک لارن F1 مرتبط کردید؟
کاملا عادلانه است که T.50 را معادل امروزی مک لارن F1 بدانیم. قطعا هدف ما این بود. البته، T.50 بسیار متفاوت است؛ زیرا مواد و فناوری های موجود امروزی بسیار بهتر از آن زمان هستند. به امکاناتی که اکنون دراختیار داریم نگاه می کنم و این بیشتر از همیشه من را تحریک می کند.رویکرد متفاوت شما در طراحی T.50 به این معنی است که به ابرخودروهای کنونی علاقه مند نیستید؟
درست نیست. من با همه ی آن ها رانندگی کرده ام و بسیاری از آن ها واقعا برجسته هستند. اکثر آن ها قابلیت های شگفت آوری دارند؛ اما تقریبا همگی سنگین هستند و این موضوعی است که می توانید در زمان های مختلف پنهان کنید؛ اما هنگام رانندگی واقعا به چشم می آید. شما به سادگی وزن خودرو را احساس می کنید. خودروهای سنگین نمی توانند به اندازه ی خودروهای قدرتمند و سبک وزن تحسین شما را برانگیزند.
چرا مصمم هستید با T.50 به دنبال زمان گیری در پیست نباشید؟
اهمیت این موضوع را درک نمی کنم. مک لارن F1 سریع بود و T.50 سریع تر می شود. این رقابت تمام نمی شود. انتخاب سرعت فوق العاده زیاد به عنوان اصلی برای طراحی خودرو، باعث می شود به زودی بهتر از آن بیاید و شما را شکست دهد؛ زیرا این خودرو فقط همین قوت را داشت. ساختن خودرو برای دنبال کردن چنین اهدافی، باعث بازماندن از اهداف دیگر می شود؛ به همین دلیل، در حال تلاش برای ساختن خودرویی کامل هستیم.شما زیاد درباره ی ناپدیدشدن طراحی اصیل و خالص صحبت می کنید. منظورتان دقیقا چیست؟
ظاهر طراحی خودروهای سوپراسپرت مدرن می تواند بسیار زشت باشد و بهانه ای برای اینکه خودرو با استفاده از تونل باد طراحی شده است. فکر می کنم این فقط بهانه گیری است و نباید درست باشد. به کمک فن برای ارائه ی نیروی دان فورس، می توانیم T.50 را با نسبت ایده آل و خطوط جذاب طراحی کنیم. طراحی T.50 به محل قرارگیری پیشرانه هم گسترش می یابد؟
خیلی. ما این کار را با مک لارن F1 انجام دادیم و هم اکنون بهتر از آن را برای T.50 انجام می دهیم. ما فقط یک پنل کامپوزیت بزرگ نخواهیم داشت که از دیدگاه دیگران کمی شبیه پیشرانه به نظر برسد. شما قادر خواهید بود مهندسی ما را ببینید. ما حتی پیشرانه را با گالری های داخلی برای لوله ها و سیم ها طراحی کرده ایم؛ بنابراین، زیبایی های آن را شامل پوشش بادامک ها و منیفولد ورودی و خروجی می ببینید.
مک لارن F1 دارای محل پیشرانه ی طلاکاری شده بود. آیا این کار را دوباره انجام می دهید؟
ممکن است. اگر طلا در سال ۲۰۲۲ بهترین وسیله برای بازتاب گرما در ساختن خودروهای ما باشد، احتمالا از آن استفاده خواهیم کرد.
چرا ابرخودرو تمام الکتریکی نمی سازید؟
مسخره ترین کاری که الان می توانید انجام دهید، این است که خودرو سوپراسپرت الکتریکی بسازید. در حالت فعلی و با باتری های موجود، می توانید خودرویی بسازید که وزن آن از دو تن عبور می کند. چنین خودرویی به خوبی می تواند در مسیر مستقیم حرکت کند؛ اما در پیچ با مشکل مواجه خواهد شد و شعاع حرکتی چندانی هم نخواهد داشت. خودرو جدید ما تقریبا در هر زمینه ای نقطه مقابل سوپراسپرت های الکتریکی است.