تداوم اعمال فشار آمریکا بر چین تاثیر نخواهد گذاشت

آمریکا تلاش دارد با تداوم اعمال فشار علیه چین در جریان مذاکرات تجاری، از این کشور امتیازات بیشتری بگیرد.

خبر را برای من بخوان

دوازدهمین رایزنی بلندپایه تجاری چین و آمریکا ۳۰ ژوئیه ( ۸ خرداد) در شانگهای برگزار شد، در عین حال آمریکا با صدور پیامی مدعی شد که سیاست تعرفه چین را عقب نشانده و آمریکا را به جلو برده است، همچنین چین را متهم کرد که همیشه در آخرین لحظه برای منافع خود متن توافقنامه را اصلاح می کند. در نهایت رایزنی تجاری پس از پیج و خم ها از سر گرفته شده است، اما برخی از آمریکایی‌ها نه تنها با صداقت شایسته برای حل مسائل در مورد آن اظهار نظر نمی‌کنند بلکه تفاهم دیدار رهبران دو کشور در اوزاکا را نیز نقض می‌کنند و به نظر می‌رسد که هدف‌شان این است که با ادامه اعمال فشار علیه چین در جریان مشورت، امتیازات بیشتری را به دست بیاورند.

در بیش از یک سال گذشته دو طرف از طریق بیش از ده دور رایزنی درخصوص اکثر موضوعات به تفاهم رسیده‌اند اما در عین حال ناکامی‌هایی را نیز تجربه کرده اند که علت آن علاقه همیشگی آمریکا به اعمال فشار حداکثری و مطرح کردن زیاده‌خواهی‌هایی است که حق حاکمیت و کرامت چین را نادیده می‌گیرد و موجب شده است که دو طرف برای مدتی طولانی نتوانند اختلافات خود را حل کنند. رهبران دو کشور در پایان ژوئن هنگام دیدار در اوزاکا موافقت کردند که برپایه برابری و احترام متقابل، رایزنی اقتصادی و تجاری را از سر گیرند و مسیر حل مسائل را به مدار عادی برسانند.

مردم متوجه شده اند که چندی پیش چند میلیون تُن سویای آمریکا برای انتقال به چین در کشتی بارگیری شد، در عین حال آمریکا نیز معافیت افزایش تعرفه بر ۱۱۰ نوع محصول صنعتی صادرات چین به آمریکا را اعلام کرد و همچنین گفت که تمایل دارد به موسسات آمریکایی در فروش اجناس به موسسات چینی کمک کند. اینها نشان میدهد که دو طرف تمایل دارند تفاهم دیدار اوزاکا را عملی کنند، افکار عمومی نیز به دوازدهمین دور رایزنی بلندپایه تجاری چین و آمریکا تاحدی خوشبین بوده‌اند.

اما برخی آمریکایی‌ها هنگام آغاز رایزنی بار دیگر شیوه قدیمی اعمال فشار را به کار می‌برند که در گذشته نیز ناکام بوده و امروز و در آینده نیز کارآمد نخواهد بود. چین از این موضوع تاحدی خسته شده است. فعالیتهای بیش از یک سال گذشته ثابت کرده است که جنگ تجاری برنده نخواهد داشت، اصلا وضعیتی که در آن یک طرف بازنده و دیگری برنده شود و در عین حال یک طرف عقب‌بماند و دیگری پیشرفت کند به وجود نخواهد آمد. در نیمه اول سال جاری اقتصاد چین با فشار بیشتری رکود روبه‌رو است، اما از لحاظ کلی همچنان با ثبات است و برپایه ثبات توسعه یافته است. شاخص‌های عمده اقتصاد کلان چین در دامنه منطق حفظ شده، استقامت، نیروی حیات و ظرفیت بالقوه عظیمی را از خود نشان داده است.

اما در سوی دیگر اگر به آمریکا نگاه کنیم، در سه ماهه دوم امسال، تولید ناخالص داخلی آمریکا به ۲.۱ درصد کاهش یافت، این رقم در سه ماهه اول ۳.۱ درصد بود. شرایط برای صنایع تولیدی آمریکا فوق العاده سخت است، طبق داده های بانک فدرال سنت لوئیس آمریکا، در شش ماهه اول سال جاری، تولیدات صنایع آمریکا در دو فصل متوالی کاهش یافته و در دام رکود فنی افتاده است. صندوق بین المللی پول چندی پیش با انتشار «گزارش چشم‌انداز اقتصاد جهان» پیش‌بینی کرد که رشد اقتصاد آمریکا در سال جاری ۲.۹ درصد و سال آینده ۱.۹ درصد خواهد بود. بنابراین کاخ سفید بارها از فدرال رزرو آمریکا خواسته است که میزان سود بانکی را کاهش دهد. برخی آمریکایی‌ها با نادیده گرفتن حقایق، قصد دارند سفید را سیاه جلوه دهند و با شایعه پراکنی به دنبال اعمال فشار بر چین هستند؛ در عین حال می‌خواهند با ایجاد چنین نمایشی برای مردم آمریکا، از اضطراب و نگرانی آنان نسبت به کند شدن رشد اقتصاد آمریکا بکاهند.

اتهام آمریکا درباره اصلاحات لحظه آخری چین بر متن توافقنامه نیز بی اساس است. در حال حاضر دو طرف چین و آمریکا به توافق رسیده اند و در جریان رایزنی درباره نگارش متن آن اصلاحات مورد نظر خود را مطرح می‌کنند که یک شیوه متداول در مذاکرات تجاری است. آمریکا نیز در بیش از ده دوره گذشته رایزنی‌ها بارها خواسته‌های خود تغییر داده است اما چرا چین را به عقب نشینی متهم می کند؟ در حقیقت نقض تفاهم و عهدشکنی آمریکا موجب ناکامی و تکرار رایزنی تجاری چین و آمریکا شده است.

بیش از یک سال است که مسائل اقتصادی و تجاری چین و آمریکا با مذاکره و مبارزه ادامه دارد. بازگشت بار دیگر به میز مذاکره آسان به دست نیامده است. کلید نتیجه بخش بودن مذاکرات نیز عمل کردن به تفاهم اوزاکا و با پایبندی بر برابری و احترام متقابل و توجه نشان دادن به نگرانی‌های منطقی دو طرف است. نباید با فشار حد اکثر با طرف مقابل برخورد کنیم. در صورت تداوم چنین رفتارهایی از سوی برخی از آمریکایی‌ها، تنها روابط همکاری دو طرف را آسیب می‌بینید و یک فرصت تاریخی از دست خواهد رفت.