نحوه سرمایه‌گذاری یا شیوه حفظ سرمایه‌های خرد مساله‌ای است که این روزها برای بسیاری از شهروندان سوال شده است. سرمایه‌هایی که اگر پیش از این در حوزه‌هایی مانند بازار ارز و طلا می رفتند سودآور بودند حالا به دلیل رکود و ثباتی که در این حوزه‌ها برقرار است امکان رفتن به این حوزه‌ها را نیز ندارند.
علت اصلی به وجود آمدن چنین پرسشی برای سرمایه‌گذاری، تورم بالای ۴۰ درصدی است که بر اقتصاد سایه انداخته و باعث شده تا نگهداری پول نقد زیان‌آور هم باشد. در این باره یک اقتصاددان معتقد است که بهتر است مردم سرمایه‌های خرد خود را صرف خرید لوازمی کنند که واقعا نیاز دارند، چرا که با این کار هم یک نیاز را رفع کرده‌اند و هم چه بسا با خرید خود سود هم کرده باشند.
تامین مالی سرمایه‌گذاری‌ها وظیفه بانک‌هاست
علی مزیکی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به وضعیت سرمایه‌گذاری در اقتصاد، اظهار کرد: یکی از خصوصیات اقتصاد سالم این است که نقدینگی‌های موجود به سرعت امکان تبدیل به سرمایه‌گذاری‌های مولد را داشته باشند؛ اتفاقی که یکی از مشکلات اصلی اقتصاد ایران از سال‌های گذشته بوده است.
این اقتصاددان با اشاره به حرکت برخی از سرمایه‌های سرگردان در اقتصاد به سمت بازار بورس، ادامه داد: هرچند بازار بورس نیز بازار مهمی است اما آن نهادی که وظیفه تامین مالی سرمایه‌گذاری‌های مولد را بر عهده دارد نظام بانکی است که با تسهیلاتی که پرداخت می‌کند می‌تواند بیشترین حمایت را از تولید داشته باشد.
نرخ بهره باید آزاد باشد
او با تاکید بر ضرورت آزاد بودن نرخ بهره در سیستم بانکی اضافه کرد: در سازوکار بانکی نرخ‌ها باید طوری تنظیم شوند که سپرده‌گذاران به سپرده‌گذاری در بانک ترغیب شوند و از طرف دیگر بانک نیز منابع لازم را برای دادن تسهیلات به سرمایه‌گذاران در اختیار داشته باشد.
مزیکی با بیان اینکه بخش تولید دچار مشکلات جدی شده است، اظهار کرد: در این حوزه سرمایه‌گذار و تولیدکننده افق‌های بلندمدت ندارند و بر همین اساس بود که بانک‌ها نیز خود به سمت سرمایه‌گذاری در بازار مسکن رفته‌اند در حالی که وظیفه بانک این است که تسهیلات مورد نیاز تولیدکنندگان را با نرخ بهره کمتر در اختیار آنها قرار دهد.
این اقتصاددان در ادامه ایجاد هماهنگی برای رساندن سرمایه‌های سرگردان در اقتصاد به سمت فعالیت‌های مولد را وظیفه اصلی بانک‌ها ارزیابی کرد.
مزیکی همچنین بهترین راه حل برای استفاده از سرمایه‌های خرد در دست مردم را خرج کردن آنها دانست و گفت که مردم با سرمایه‌های خردی که در اختیار دارند بهتر است چیزهایی که نیاز دارند را بخرند و در این صورت چه بسا از لوازمی که خریده‌اند نیز سود ببرند.