هر سال گروه جدیدی از فارغ التحصیلان کشور در جستجوی شغل بوده و به جمعیت بیکاران افزوده می‌شود که این مهم با افزایش ظرفیت دانشگاه ها در سال های اخیر و به تناسب آن انباشت تعداد فارغ التحصیلان دو چندان شده است.
به نظر می رسد علاوه بر رکود اقتصادی، عواملی مانند عدم تناسب میان رشته های تحصیلی دانشگاه با نیاز بازار کار کشور و نیز فقدان توانایی و مهارت افراد تحصیلکرده در کسب فرصت‌های شغلی موجود و همچنین اشباع بازار کار از برخی رشته‌های تحصیلی از جمله علل عدم موفقیت فارغ التحصیلان در یافتن شغل مناسب می باشد.
به عبارتی به نظر می‌رسد توجه به تناسب میان تعداد فرصت‌های شغلی رشته تخصصی ایجاد شده در جامعه و شمار دانش آموختگان امری است که تاکنون مغفول مانده است.
مطابق آمارهای رسمی، در بین گروه‌های عمده رشته تحصیلی بیشترین نرخ بیکاری به ترتیب مربوط به گروه های معماری و ساختمان 26.1 درصد، هنر 24.5 درصد، علوم زیستی و رشته های مرتبط 24.1 درصد، فرآوری و ساخت 23.5 درصد و فناوری اطلاعات و ارتباطات 22.8 درصد می باشد. همچنین کمترین نرخ بیکاری مربوط به گروه خدمات امنیتی 4.4 درصد است.
از کل جمعیت دارای تحصیلات عالی و یا در حال تحصیل در دوره های عالی کشور 52.6 درصد را مردان تشکیل داده اند و از این میزان 72.7درصد فعال (86.9درصد شاغل و 13.1درصد بیکار) و 27.3درصد غیر فعال اقتصادی می باشند.
از کل جمعیت دارای تحصیلات عالی و یا در حال تحصیل در دوره های عالی کشور 47.4درصد را زنان تشکیل داده اند که از این میزان 41 درصد فعال (71.3درصد شاغل،28.7درصد بیکار) و 59درصد غیر فعال اقتصادی می باشند.
بر اساس همین نتایج بالاترین نرخ بیکاری جمعیت فارغ التحصیلان یا در حال تحصیل دوره های عالی به ترتیب به استان های کرمانشاه (28.5درصد)،کردستان (25.5درصد)،کرمان (24.4درصد) اختصاص دارد. همچنین کمترین نرخ بیکاری مربوط به استان سمنان (11.3درصد) است.