بازار ارز به عنوان یک بازار مالی، وابسته به اقتصاد است؛ اما در ایران در کوتاه‌مدت قیمت دلار بر اساس هیجان‌های سیاسی-اجتماعی مشخص می‌شود. به همین دلیل پیشبینی دقیق دلار در آینده نزدیک سخت است.
قوی‌ترین محرک دلار در هفته‌های گذشته اعتراض‌ها به قیمت بنزین بود که پس از آن قیمت دلار تا ۱۴,۰۰۰ تومان نیز رشد کرد اما روند آن معکوس شده و امروز شاهد قیمت ۱۲,۸۰۰ تومان هستیم. همانطور که گفته شد هیجان‌های سیاسی-اجتماعی فقط در کوتاه‌مدت بر قیمت ارز اثر دارند و برای اینکه قیمت ۶ ماه یا ۱ سال آینده را بدانیم باید اقتصاد را بررسی کنیم.
مهم‌ترین رخداد اقتصادی چند وقت اخیر، ارایه بودجه ۹۹ بود. بودجه پیشنهادی دولت برای سال ۹۸ حدود ۴۵۰ هزار میلیارد تومان بود اما در نیمه سال دولت کم آورد و اعلام کرد باید بودجه را ۶۰ هزار میلیارد کم کند و عدد ۳۹۰ هزار مناسب است. حال برای سال ۹۹ پیشنهاد بودجه ۴۸۰ هزار میلیارد تومانی داده! یعنی فرض کرده که درآمدهایش ٪۱۸ بیش‌تر می‌شود.
به نظر نمی‌رسد که فروش نفت بیش‌تر شود، بخش خصوصی و صادرات ما رشد خاصی نداشتند و شرکت‌های دولتی هم سودده نشده‌اند؛ پس این ٪۱۸ باید از مالیات و فروش دارایی مالی و غیرمالی تامین شود که طبق سابقه، دولت روحانی در این حد قدرتمند نیست! خود این عامل باعث به زبان افتادن «کسری بودجه ۹۹» شده. می‌دانیم که در ایران کسری بودجه یعنی تورم و تورم یعنی رشد دلار.
از طرف دیگر روحانی گفته قصد حذف دلار ۴,۲۰۰ تومانی را ندارد. دلار قیمتی تعادلی دارد و اگر بخشی از آن را ارزانتر از تعادل بفروشید، یا باید بخش دیگری را گران بفروشید یا قیمت تعادلی آن بالاتر می‌رود. دلار دو بخش دولتی و آزاد دارد؛ اگر دولتی را ارزان بفروشند، دلار آزاد گران می‌شود.
در هر صورت به نظر می رسد گرانی ارز در هفته گذشته را بتوان تلفیقی از دلایل ذیل عنوان کرد:
نتیجه: با توجه به اینکه این روزها اتفاق خاصی در اقتصاد ایران رخ نداده، دلار همچنان استعداد افت تا قیمت ۱۱,۰۰۰ تومان را دارد اما با توجه به بودجه ۹۹، احتمالا ۶ ماه آینده دلار زیر ۱۳,۰۰۰ تومان نخواهیم داشت.