اختصاصی/معامله بر روی دلار با استفاده از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)

معامله بر روی دلار با استفاده از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)

بازار ارزهای خارجی یکی از بالاترین حجم های معاملاتی در دنیا را به خود اختصاص داده است و روزانه در آن تریلیون ها دلار معامله میشود.

برای اینکه بتوانید در این بازار یک معامله گر موفق باشید، آشنایی با فاکتور های پشت عرضه و تقاضا هر ارز ضروری است. بانک های مرکزی تقاضای پول در کل دنیا را کنترل می کنند. معامله گران زمانی میتوانند موفق تر باشند که کاملا توانایی فهم تاثیر تصمیمات سیاسی گرفته شده توسط بانک های مرکزی برای ارزها را درک کنند.

بانک مرکزی هر کشوری دو عملکرد اصلی دارد - اول کنترل تورم و سپس کنترل نواسانات در ارزش ارزی.

بانک های مرکزی از CPI به عنوان اندیکاتوری برای اندازه گیری تورم استفاده میکنند. شاخص قیمت مصرف کننده یا همان CPI یکی از مهمترین اندیکاتورهای اقتصادی است که تاثیر اصلی را بر روی معاملات ارزی در بازار دارد. ارز هر کشور به صورت مستقیم با سیاست بانک مرکزی همان کشور در خصوص تصمیم برای نرخ بهره و پس از آن به صورت غیر مستقیم با تصمیمات نرخ بهره بانک مرکزی سایر کشورها تحت تاثیر قرار میگیرد.

به معامله گران بازارهای ارزی توصیه میشود که نرخ CPI کشورهایی که بیشترین معاملات با آن ها صورت میگیرد را کنترل و پیگیری کنند. نرخ بهره ارزهایی نظیر دلار، یورو، ین ژاپن و دلار استرالیا. در زیر اطلاعات جامعی در این خصوص برای شما توضیح داده ایم.

CPI چیست؟

شاخص قیمت مصرف کننده یکی از مهمترین اندیکاتورهای اقتصادی در زمان تعیین ارزش ارزی می باشد. این شاخص میانگین تغییر در قیمت کالا و خدمات را در یک برهه زمانی مشخص تعیین میکند. این قیمت ها همانی هستند که مصرف کنندگان با آن کالای خاصی از یک سبک از محصولات و خدمات میخرد.

CPI معمولا به صورت ماهانه، فصلی یا سالانه محاسبه میشود اما ممکن است در بازه زمانی کوتاهتر نیز محاسبه گردد.

هزینه شاخص زنده. CPI اطلاعاتی در خصوص سطح تورم مصرف کننده، که یکی از بزرگترین نگرانی های بانک های مرکزی است، ارائه میدهد و کمک میکند تا داده هایی در خصوص مخارج کلی مصرف کننده فراهم آید.

زمانی که قیمت محصولات و خدمات بالا میرود اوضاع اقتصادی به تورم تبدیل میشود. سپس CPI با افزایش نرخ قیمت تمایل به افزایش می یابد و از اینرو اقتصاد ضعیف میگردد. از طرف دیگر، CPI پایین تر به کاهش تورم کلی و اقتصاد قوی می انجامد.

سبد کالا استفاده شده برای محاسبه CPI در بیشتر ملل بیش از ۲۰۰ قلم دارد. این اقلام به هشت گروه اصلی به شرح زیر تقسیم بندی میشود:

• مسکن
• پوشاک
• حمل و نقل
• تحصیلات و ارتباطات
• تفریحات
• خدمات درمانی
• غذا و نوشیدنی
• سایر کالا و خدمات

مهمترین استفاده ها در شاخص قیمت مصرف کننده به شرح ذیل می باشد:

CPI یک اندیکاتور مهم اقتصادی است: از آن برای تعیین تورم استفاده میشود و اساسا برای سیاست های مالی و اقتصادی دولت مفید است.

ضریب تعیین تورم سایر آمارهای اقتصاد: داده های CPI در حمایت از مصرف سایر سری های بازرگانی برای استخراج ارزش دلار بدون تورم. مثال هایی از سری های اقتصادی دیگر شامل درآمد و حقوق، خرده فروشی، درآمد ملی و حساب محصول می شود.

تعیین ارزش دلار: CPI به محاسبه پرداخت های درآمدی، مزایای بازنشستگی و ساختار مالیات درآمد کمک میکند. CPI مانع از این میشود که این مولفه های اقتصادی از تورم تاثیر بپذیرند. از اینرو اداره کار به این CPI مراجعه کرده و تعدیل های معتبرتری در این فاکتورهای اقتصادی ایجاد میکند. از اینرو، هرگونه ارزش گذاری دلار ناشی از تورم باعث آسیب دیدن به مزایا و خدماتی که به شهروندان آمریکایی داده میشود، نخواهد شد.

محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده:

آمارهای اداره کار آمریکا،‌ تحت نظر دپارتمان کار، CPI آمریکا را تهیه میکنند. دپارتمان کار CPI سی روزه را محاسبه کرده و این شاخص را اواسط ماه منتشر مینمایند. اداره کار آمریکا این داده ها را از نظرسنجی مخارج مصرف کننده(CE) که عمدتا وزن سوابق مصرفی را نشان میدهد جمع آوری میکند.

شاخص قیمت مصرف کنندع (CPI) برای یک کالای خاص به شرح زیر محاسبه میشود:

CPI=(هزینه سبد بازار در یک سال مشخص / هزینه سبد بازار در یک سال مبنا)×۱۰۰

انواع CPI

۱- گروه مصرف کنندگان شهری: این گروه ۹۳ درصد از جمعیت کلی شهری را در آمریکا تشکیل میدهند. شاخص قیمت مصرف کننده برای تمام مصرف کنندگان شهری (CPI-U)، مخارج مصرغی تمام ساکنین شهری را محاسبه میکند. افرادی که در این گروه جای میگیرند،‌متخصصان، افرادی با مشاغل خویش فرمایی،‌ بازنشستگان، بیکاران و افرادی که زی خط فقر هستند در گروه CPI-U جای میگیرند.

۲- گروه حقوق بگیران شهری: این گروه ۲۹ درصد از کل جمعیت آمریکا را تشکیل میدهند. CPI حقوق بگیران شهری و کارکنان دفتری (CPI-W) درآمد حقوق بگیران دفتری و غیر دفتری را تشکیل میدهد. این گروه تنها شامل آندسته از خانوارهایی میشود که یک سوم از درآمد ماهانه خود را از حقوق و کارهای دفتری بدست می آورند. در این گروه حداقل یک نفر از اعضای خانوار به صورت مداوم و به صورت هفتگی ۳۷ ساعت کار ثابت دارد. CPI-W هزینه امنیت اجتماعی این دسته از حقوق بگیران را محاسبه میکند.

CPI شامل خانوارهای روستایی، خانوارهای کشاورز، پرسنل دفاع، محکومین و عقب افتادگان ذهنی نمیشود.

اهمیت شاخص قیمت مصرف کننده:

CPI یکی از شاخص های اقتصادی مهم برای تمام ناظران بازار به شمار میرود. این شاخص به تهیه اطلاعات درباره قیمت های مصرف کننده ارائه میدهد. علاوه بر آن،‌ بازار بر مبنای این شاخص میتواند در خصوص احتمالاتی که ممکن است در بازارهای مالی روی دهد، هشدارها و آگاهی هایی بدهد.

یکم، CPI هزنیه مخارج پیش بینی نشده مصرف کنندگان را اندازه گیری میکند. CPI تغییرات در قیمت و داده های مربوط به وزن مبتنی بر هزینه را ضبط میکند. این وزن های مبتنی بر مخارج به هر خدمت یا کالایی مرتنبط میشود. از این رو این وزن ها تغییرات قیمت که بر روی کل شاخص تاثیر میگذارد را بررسی میکند.

دوم، شاخص GDP CPI گسترده تر است. این شاخص شامل هزینه هایی که مصرف کنندگان و همچنین دولتمردان، همکاران تجاری و خارجی ها میشود.

سوم، مخارج مصرفی فردی (PCE) تمرکز بیشتری دارد. شاخص PCE تنها بر روی هزینه های مصرفی فردی نظیر CPI، که میانگین قدرت خرید خانوار را اندازه گیری میکند، تمرکز میکند.

چهارم، CPI از فرمول Laspeyres پیروی میکند ور حالیکه PCE از معادله Fisher-Ideal استفاده میکند. شاخص GDP CPI برعکس CPI که به عنوان شاخص مستقلی محاسبه می شود، بستگی به شاخص PCE نیز دارد.

CPI به عنوان عامل اصلی سیاست نرخ بهره به شمار می آید:

بیایید نگاهی به سناریو زیر بیندازیم:

وقتی تورم افزایش می یابد این به معنی است که قیمت کالاها و خدمات در حال افزایش است، و خرید این کالاها برای مصرف کنندگان گران تر میشود. در آمریکا، فدرال رزرو از طریق افزایش نرخ بهره اقدام به کاهش تورم می نماید. هرچقدر نرخ بهره بیشتر شود کار برای کسب و کارها سخت تر میشود و این منجر به کاهش رشد اقتصاد و کاهش تورم میگردد.

در مواردی که تورم پایین است، قیمت کالاها و خدمات کاهش نرخ دارند. از اینرو بانک مرکزی نرخ بهره مرکزی را برای فعال کردن فعالیت های اقتصادی کاهش میدهد. هنگامی که بانک وام با نرخ بهره پایین میدهد خرید اجناس و راه اندازی کسب و کار آسان تر میشود . وقتی فعالیت های اقتصادی گسترش می یابد، تورم افزایش می یابد.

بین CPI و نرخ بهره رابطه معکوس وجود دارد:

بانک های مرکزی در زمان تورم بالا تمایل به کاهش نرخ بهره و در زمان تورم پایین تمایل به افزایش آن دارند. از اینرو، وقتی کاهش نرخ بهره روی می دهد، CPI افزایش می یابد و و وقتی نرخ بهره افزایش می یابد با کاهش CPI روبرو هستیم.

تاثیر CPI بر روی شاخص دلار آمریکا:

برخی از بروکرهای حرفه ای بازار جهانی Tickmill فرصت معامله با ۶۲ ارز که شامل ارزهای ماژور و مینور و اکسوتیک را فراهم می آورند. اگرچه در بین تمام ارزها، شاخص دلار آمریکا همیشه جز اصلی ها به شمار می آيد.

شاخص دلار آمریکا، دلار را در برابر شش ارز اصلی رقیب محاسبه میکند. از این بین، یورو تقریبا نیمی از وزنی کلی را به خود اختصاص میدهد. وقتی شاخص دلار آمریکا تحت فشار قرار میگیرد تاثیر آن بر روی دیگر ارزهای مرتبط نیز تاثیر میگذارد. از منظر تئوری، ارتباط CPI و شاخص دلار آمریکا مستقیم است. اگر CPI افزایش یابد، دلار آمریکا نیز رشد میکند.

افزایش شاخص هزینه مصرف کننده به معنی گران شدن کالاها می باشد. فدرال رزرو مشکلات تورمی را با افزایش نرخ بهره حل میکند. نرخ بهره بالاتر برای بانک ها این فرصت را فراهم می آورد تا بتوانند وام های بیشتری بدهند، و به موسسات مالی دیگر این امکان را میدهد بتوانند وارد پوزیشن های خرید دارایی های مشترک آمریکا شوند. تاثیر کلی آن منجر به افزایش تقاضا برای دلار آمریکا و بالا رفتن ارزش آن در برابر ارزهای دیگر می باشد.

بگذارید برویم سر اصل مطلب. شاخص دلار آمریکا یک محاسبه میانگین ژئومتریک در برابر شش رقیب اصلی ارزی آن می باشد. این شاخص برای حفظ ارزش میانگین وزن معاملات خارجی ارزهای دیگر در برابر دلار ایجاد شده است. حریف های اصلی در برابر دلار یورو، ین ژاپن، پوند بریتانیا، دلار کانادا، کرون سوئد و فرانک سوییس هستند. این ها ممکن است تنها شش کشوری به نظر برسند که برای ارزیابی نرخ دلار مورد استفاده قرار میگیرند اما در واقع اعداد حقیقی بسیار متفاوت می باشد.

وزن این ارزها به شرح زیر می باشد:

یورو به تنهایی ۱۹ عضو از کنسرتیوم کشورهایی که از ارز یورو استفاده میکنند را در بر میگیرد. در نتیجه، به انضمام پنج رقیب دیگر، رویهم رفت ۲۴ کشور در فرمول محاسبه دلار قرار میگیرند. در کنار این ۲۴ کشور، بیشتر کشورهای دنیا از نزدیک نوسانات دلار آمریکا را پیگیری میکنند. از اینرو، دلار تبدیل به شاخص مهمی در جایگاه جهانی خود و موقعیت فعلی اقتصاد جهانی شده است.

اوراق آتی آمرکا در ICE فرمول شاخص دلار آمریکا را گرد‌آوری و تنظیم میکند.

این فرمول بدین شرح است:

USDX = 50.14348112× EURUSD-0.567 × USDJPY0.136× GBPUSD-0.119× USDCAD0.091× USDSEK0.042× USDCHF0.036

همبستگی معکوس بین CPIو شاخص دلار آمریکا:

یقینا از نظر تئوری رابطه مستقیمی بین CPI و دلار آمریکا وجود دارد. اگرچه، در زندگی حقیقی همه چیز مبرهن تر است. نمودار زیر شاخص دلار آمریکا و همبستگی معکوس آن با CPI را در برخی از بازه های زمانی مشخص نشان میدهد.

تاثیر بر بیزینس جهانی:

اقصادهای جهانی بیشتر از هر زمانی به هم پیوسته هستند. فدرال رزرو آمریکا یکی از قدرتمندترین بانک های مرکزی دنیا سایت و تصمیمات سیاسی آن بر روی اقتصاد جهانی تاثیر گذار است. قوی و یا ضعیف شدن دلار آمریکا تاثیرات اساسی و مستقیمی بر روی کسب و کارهای جهانی دارد.

هرگونه افزایش در نرخ بهره موجب افزایش ارزش دلار و تقاضا در آن و همچنین تغییر و انحراف در نوسانات سایر ارزها میشود. این یعنی اگر اقتصاد کشورها ضعیف تر باشد، تقاضا برای سایر ارزها در این کشورها در برابر دلار کاسته میشود. این یعنی بخاطر نوسانات و تغییر در سطح دلار آمریکا، واردات،‌ صادرات و سایر مبادلار میان مرزی در این اقتصادهای محلی مستقیما تحت تاثیر قرار میگیرند و این همان چیزی است که معامله گران بازار فارکس بر روی آن سرمایه گذاری میکنند - تغییر در ارزش ارزی. از اینرو یک معامله گر باید همیشه در خصوص شاخص دلار آمریکا و تاثیر آن بر روی کسب و کار جهانی اطلاع داشته باشد.

نتیجه گیری:

معامله گران بازار جهانی به دنبال آمار CPI هستند. یکی از دقیق ترین آن ها Core CPI یا همان CPI هسته است که در آن اجناس مصرفی با نوسان زیاد در نظر گرفته نمیشود اما این تنها آماری نیست که باید به آن توجه داشته باشید. بانک مرکزی آمریکا با مدیریت جرومی پاول رییس فدرال رزرو قصد رساندن نرخ تورح به 0/2صد را دارد.

معامله گران در ارتباط با Core CPI به شاخص و آمار نرخ بیکاری در طول یک دوره نیز توجه دارند. هر دوی این آمارها از منظر رشد اقتصادی کلی بسیار حائز اهمیت هستند بنابراین، در نظر گرفتن هر دوی آن ها در کنار هم از موارد کلیدی میباشد.