با توجه به نرخ دلار در اول امسال و تورمی که در سال ۹۸ داشتیم رسیدن به قیمت‌های ۱۲,۰۰۰ الی ۱۴,۰۰۰ تومانی جای تعجب ندارد اما چرا پس از افت از ۱۴,۰۰۰ به ۱۳,۰۰۰ تومان، روند افت متوقف شد؟
واقعیت این است که دلایل غیراقتصادی در این روزها قدرت زیادی دارند. این دلایل را به طور خلاصه مرور می‌کنیم تا دلیل ثابت ماندن دلار در کانال 13000 تومان و مقاومت آن در برابر ارزان شدن کمی روشن شود.
کارگروه ویژه اقدام مالی (FATF): تصویب این مورد وارد مسیر پیچیده‌ای شده. اگر تصویب شود می‌تواند به طور ناگهانی دلار را ارزان کند و اگر وارد لیست سیاه شویم دلار به طور ناگهانی گران می‌شود. در حال حاضر ظاهر احتمال تصویب نشدن آن بیش از احتمال تصویب شدنش است ولی مذاکرات برای وارد نشدن به لیست سیاه ادامه دارد. پس وزن این مورد بیش‌تر به سمت گران نگه داشتن دلار متمایل است تا به ارزان شدن آن.
برجام: گام‌های مختلف ایران برای کاهش تعهدات باعث تحریک شدن اروپا برای اعمال تحریم‌های جدید شد. اروپا از همان ابتدا اعلام کرد هدفش تحریم نیست ولی از تحریم به عنوان ابزاری برای نگه داشتن ایران در برجام استفاده می‌کند. هم‌اکنون ایران و اروپا در حال مذاکره هستند و ظاهراً تمایل اروپا برای تحریم کردن ایران کم شده. پس خطر کم شده اما هنوز وجود دارد! وزن این مورد هم بیش‌تر به سمت گران نگه داشتن دلار است تا ارزان شدن آن.
مذاکره: نه تنها خود مذاکره با آمریکا بلکه حتی به زبان آوردن تمایل به مذاکره با آمریکا هم می‌تواند نرخ دلار را با سرعت و به مقدار زیاد کاهش دهد اما نه تنها در ایران چنین تمایلی وجود ندارد بلکه آمریکا هم هر هفته از شدیدتر کردن تحریم‌ها صحبت می‌کند. این عامل یکی از دلایل اصلی بی‌تمایلی دلار به اصلاح است!
بانک مرکزی: نزدیک بودن انتخابات مجلس می‌تواند منجر به دخالت ناگهانی بانک مرکزی در بازار برای کاهش قیمت‌ها شود اما این مورد موقتی خواهد بود.
خلاصه: دلار کاهشی شده بود و از ۱۴,۰۰۰ به ۱۳,۰۰۰ رفت اما دوباره افزایشی شد. این قیمت‌ها از زاویه دید عوامل اقتصادی غیرمنطقی نیستند و برای دیدن قیمت‌های کم‌تر به عوامل غیراقتصادی نیاز است که با وجود FATF، برجام و تحریم فعلا چنین عواملی را در اختیار نداریم.