در پی برگزاری انتخابات درون حزبی دمکرات‌ها در سه ایالت، امکان ترسیم چشم انداز کلی رقابت‌های کلی انتخاباتی میسر شده است. حالا دیگر می‌توان ارزیابی کرد که کدام یک از نامزد‌های دمکرات، شانس بیشتری برای پیروز شدن در انتخابات درون حزبی دارد. همچنین می‌توان عملکرد دمکرات‌ها بر امکان موفقیت یا شکست دونالد ترامپ ر. انتخابات را تا حدودی بررسی کرد.
نتایج نهایی انتخابات درون حزبی در سه ایالت آیوا، نیوهمپشایر و نوادا، علاوه بر نشان دادن محبوبیت روزافزون برنی سندرز، شکاف میان نامزد‌های میانه رو دمکرات را برملا کرد. شکافی که به اعتقاد برخی ناظران، اگر اصلاح نشود، در نهایت می‌تواند زمینه‌های پیروز شدن ترامپ را فراهم کند.
از این رو، برخی محافل رسانه‌ای و سیاسی در آمریکا به رهبران حزب دمکرات و همچنین نامزد‌های این حزب، خصوصا نامزد‌های میانه رو، فشار می‌آورند تا آن‌ها را به بازنگری در سیاست‌های انتخاباتی‌شان ترغیب کنند. با پیشتازی سندرز و عملکرد ضعیف نامزد‌های برجسته‌ای مانند جو بایدن و حتی مایکل بلومبرگ، در انتخابات درون حزبی، این فشار‌ها بیشتر شده است.
بخش اصلی این بازنگری به مسئله «قابلیت انتخاب شدن» با به عبارت دیگر، توانایی شکست ترامپ در انتخابت عمومی سوم نوامبر مروبوط می‌شود. تا پیش از برگزاری انتخابات درون حزبی، بحث قابلیت انتخاب شدن، بر جو بایدن متمرکز بود. نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌داد رأی دهندگان آمریکایی در پاسخ به این سوال که کدام نامزد دمکرات توانایی شکست دادن ترامپ را دارد، غالبا به بایدن اشاره می‌کردند. بایدن با اطمینان فراوان تصریح می‌کرد که او شایسته‌ترین نامزد دمکرات برای شکست دادن ترامپ است. اما بعد از شکست سنگین بایدن در انتخابات مقدماتی آیوا و سپس در نیوهمپشایر، معلوم شد که نامزد مورد تایید سران حزب دمکرات، یعنی بایدن، محبوبیت چندانی میان رأی دهندگان ندارد و حتی بعد از شکست در آیوا میزان کمک‌های مالی به ستاد وی به نحو قابل توجهی کاهش یافت.
برنی سندرز با پیروزی‌های پی در پی در انتخابات درون حزبی، خود را به رهبران حزب دمکرات تحمیل می کند.
اوج گیری سهام سندرز در بورس انتخابات
همزمان، سندرز در حال صعود بود، ولی هنوز کسی او را چندان جدی نمیگرفت. با این حال، سندرز به پیشتازی خود ادامه داد. حالا بعد از سومین پیروزی سندرز در انتخابات درون حزبی ایالت نوادا، او نه تنها جدی گرفته شده بلکه برخی ناظران خواستار موافقت رهبران حزب دمکرات با نامزدی نهایی وی هستند. اما بحث موافقت با نامزدی نهایی سندرز تا حدود زیادی به مسئله توانایی وی برای شکست دادن ترامپ در صورت کسب نامزدی حزب دمکرات مرتبط است.
در حال حاظر، نامزد‌های دمکرات را می‌توان به دو گروه کلی تقسیم کرد و ایضا بر اساس همین تقسیم بندی می‌توان شانس هر کدام از آن‌ها در شکست دادن ترامپ را سنجید. گروه اول، میانه روها مانند جو بایدن، مایکل بلومبرگ، پیت بوته جج و امی کلوبوچار هستند که از بین این‌ها بایدن و بلومبرگ همسویی بیشتری با سران حزب دمکرات دارند. گروه دوم نیز شامل برنی سندرز است که به رغم عدم برخورداری از محبوبیت در میان رهبران حزب، توانسته خود را به آن‌ها تحمیل کنند.
گروه اول، خصوصا بایدن و بلومبرگ، بر این باورند که توانایی بیشتری برای شکست دادن ترامپ دارند. با این حال، عملکرد آن‌ها ممکن است نه تنها به پیروزی سندرز کمک کند بلکه حتی احتمالا به طور غیرمستقیم به پیروزی ترامپ کمک کند. چون این نامزدها، رأی دهندگان میانه رو دمکرات را میان خود پراکنده کرده اند. این در حالی است که جناح ترقی خواهان پشت سر برنی سندرز متحد شده اند. البته تعدادی از ترقی خواهان نیز از الیزابت وارن حمایت می‌کنند. اما از آنجا که حامیان سندرز و وارن مشترک هستند، چنانچه وارن از گردونه رقابت‌ها خارج شود، حامیان وی به سندرز روی خواهند آورد.
نکته قابل توجه اینکه نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد حتی حامیان برخی از نامزد‌های میانه رو نیز ممکن است سندرز را به عنوان گزینه دوم انتخاب کنند. مثلا نظرسنجی اخیر وبگاه «مورنینگ کانسالت» نشان داد که حامیان بایدن گفته اند که حاضرند از سندرز به عنوان گزینه دوم حمایت کنند. این در حالی است که حامیان سندرز، از وارن به عنوان گزینه دوم حمایت می‌کنند. امری که به معنای اتحاد ترقی خواهان و تفرقه میانه رو هاست.
مرزبندی میان ترقی خواهان و میانه روها در روز معروف به «سه شنبه بزرگ» واضح‌تر خواهد شد. هر چند که هم اکنون نیز از لحاظ اجتماعی مرزبندی‌ها تقریبا قابل تشخیص است. مثلا، تا قبل از انتخابات نوادا، برخی معتقد بودند که عمده حامیان سندرز از جوانان سفید پوست هستند. اما انتخابات نوادا نشان داد که سندرز از حمایت آمریکایی‌های لاتینی الاصل نیز برخوردار است. ایالت‌های دیگری مانند تگزاس جمعیت لاتینی قابل توجهی دارند. لاتینی‌ها ممکن است در تگزاس و دیگر ایالت‌ها نیز به سندرز رأی دهند. گروه‌های دیگر که در پیروزی سندرز یا رقبایش موثر است، جمعیت سیاه پوست هست. ایالت کارولینای جنوبی جمعیت قابل توجهی سیاه پوست دارد و بزودی در آن انتخابات میان دوره‌ای برگزار می‌شود. مدتی بعد، روز سه شنبه بزرگ فراخواهد رسید که در آن تعداد بزرگی از ایالت‌ها به طور همزمان انتخابات برگزار خواهند کرد. سندرز و بایدن امیدوارند که بتوانند رأی سیاه پوستان را به دست بیاورند و در سه شنبه بزرگ نیز تعداد زیادی از موکل‌ها را از آن خود کنند.
اما برخی ناظران معتقدند که بایدن با عملکرد فعلی‌اش ممکن است نتواند در سه شنبه بزرگ پیروز شود. چرا که وی در واقع نه با سندرز بلکه با سایر رقبای میانه رو مانند بلومبرگ و بوته جج رقابت خواهد کرد. از سوی دیگر، در صورتی که سران حزب دمکرات نامزدی نهایی حزب دمکرات را از سندرز بگیرند، ممکن است نامزد نهایی (مثلا بلومبرگ یا دیگر میانه روها) را به خطر بیندازند. چرا که سندرز مانند حزب دمکرات خود را حامی طبقه کارگر می‌داند. اما اگر سران دمکرات میلیاردری مانند بلومبرگ را نامزد کنند، در واقع به دست خودشان طبقه کارگر را از خود دور خواهند کرد. امری که در نهایت می‌تواند باعث پیروزی ترامپ در انتخابات سوم نوامبر آینده شود.
از همین رو، هم اکنون برخی ناظران در آمریکا، معتقدند که سران دمکرات نباید جلوی پیشرفت سندرز را بگیرند و بگذارند انتخابات درون حزبی مشخص کند که کدام شخص نامزد نهایی دمکرات‌ها باشد. در واقع طرفداران این دیدگاه از دمکرات‌ها می‌خواهند که تجربه جمهوریخواهان با ترامپ در سال ۲۰۱۶ را تکرار کنند. آن زمان، سران حزب جمهوریخواه با نامزدی شخص جنجال برانگیزی مثل ترامپ مخالف بودند، اما ترامپ توانست انتخابات درون حزبی را یکی پس از دیگری ببرد و در نهایت توانست هیلاری کلینتون را شکست دهد. هم اکنون نیز دمکرات با معضل مشابهی مواجه هستند؛ اگر اجازه دهند سندرز نامزد نهایی شود، ممکن است طبق گفته برخی ناظران، سندرز نتواند ترامپ را شکست دهد. اما اگر دمکرات‌ها نامزدی نهایی را از سندرز بگیرند. در این حالت، احتمال رویگردانی حامیان سندرز از نامزد نهایی دمکرات‌ها دور از انتظار نیست. در نتیجه، دمکرات‌ها به این شکل ممکن است راه انتخاب دوباره ترامپ را هموار کنند.