آیا کم خونی و کمبود آهن یکی است؟

کمبود آهن باعث یک نوع خاص از کم خونی می شود: کم خونی فقر آهن. با این حال ، انواع دیگری نیز وجود دارد که از دلایل مختلف ناشی می شود. اگرچه سردرگمی رایج است ، اما تشخیص اشتباه می تواند به درمان نادرست منجر شود.

اگرچه مردم تمایل دارند اصطلاحات "کم خونی" و "فقر آهن" را اشتباه بگیرند ، واقعیت این است که آنها یکسان نیستند. بله ، درست است که بین نوع خاصی از کم خونی و کم خونی فقر آهن ارتباطی وجود دارد ، اما نمی توان از آنها به عنوان مترادف استفاده کرد.

در واقعیت ، کم خونی یک بیماری ناهمگن است که ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. اگرچه کمبود آهن یکی از آنهاست ، اما انواع دیگری نیز وجود دارد که در اثر نقص در تولید گلبولهای قرمز یا هموگلوبین ایجاد می شود.

مهم است بدانید که آهن بخشی از هموگلوبین در گلبول های قرمز است. این امر به شما كمك می كند تا اکسیژن را به تمام سلولهای بدن شما منتقل كنند كه برای انجام كاركردهای حیاتی آنها به آن نیاز دارند.

هر دو وضعیت در بعضی موارد مرتبط است ، اما همه انواع کم خونی از نظر فقر آهن نیستند. در این مقاله ، ما توضیح می دهیم که چرا کم خونی و فقر آهن یکسان نیستند و چگونه می توان آنها را از هم جدا کرد.

* چگونه بین کم خونی و فقر آهن تمایز قائل شویم؟

برای تمایز بین کم خونی و فقر آهن ، مهم است که بدانیم آنها چه چیزی هستند و چرا بروز می کنند. قبلاً اشاره کردیم که آهن یک عنصر اساسی در گلبول های قرمز برای انتقال اکسیژن است

شما از رژیم غذایی خود آهن دریافت می کنید و بدیهی است که برخی غذاها حاوی آهن بیشتری نسبت به سایرین هستند. این بدان معناست که اولاً برخی از عادت های غذایی مانند گیاهخواری می توانند باعث کمبود آهن شوند

این بدان دلیل است که گوشت قرمز و ماهی غذاهای غنی از آهن هستند. دلیل دیگر این است که ممکن است در جذب آهن مشکلی داشته باشید. برخی آسیب شناسی هایی که بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد ، مانند بیماری سلیاک ، روند ترکیب مواد مغذی را تغییر می دهد

از این رو ، باید در مورد کم خونی صحبت کنیم. کم خونی به عنوان کاهش تعداد گلبول های قرمز ، کاهش غلظت هموگلوبین یا مقدار کم خون تعریف می شود.

بنابراین ذکر این نکته ضروری است که کم خونی می تواند دلایل زیادی داشته باشد. کمبود آهن یکی از آنهاست که بر غلظت هموگلوبین تأثیر می گذارد. با این حال ، شما نمی توانید از آنها به صورت متناوب استفاده کنید.

* انواع کم خونی

کم خونی نتیجه کمبود آهن است ، اما یکسان نیستند. همانطور که دیدیم کم خونی و فقر آهن مربوط به نوع خاصی از کم خونی است: کم خونی فقر آهن. این شایع ترین نوع کم خونی است و در درجه اول بر زنان در سن باروری تأثیر می گذارد.

این بیماری با کمبود آهن است که بر تولید درست هموگلوبین مغز استخوان تأثیر می گذارد. به نوبه خود ، این فقدان می تواند دلایل بسیاری داشته باشد ، مانند:

* خونریزی
این امر در زنان به دلیل قاعدگی بیشتر دیده می شود. همچنین می تواند به دلیل هرگونه آسیب دیدگی ناشی از خونریزی باشد . مشکلات گوارشی مانند زخم یا بیماری هایی که بر جذب روده تأثیر می گذارد.

سرطان روده بزرگ اگرچه این یک علت نادر است ، آگاهی از آن مهم است. سرطان روده بزرگ باعث از بین رفتن خون در مدفوع می شود. اغلب ، اولین علامت آنمی و کمبود آهن است.

از طرف دیگر ، مهم است بدانید که بسیاری از انواع دیگر کم خونی وجود دارد. به عنوان مثال کم خونی آپلاستیک وقتی بدن قادر به تولید سلول های قرمز خون کافی نیست. ممکن است در اثر تغییر مغز استخوان ، عفونت یا داروهای خاصی ایجاد شود.

گیاهخواران باید از منبع دیگری آهن را در رژیم غذایی خود بگنجانند تا مطمئن شوند از کم خونی رنج نمی برند.

* کم خونی های دیگر

فقدان ویتامین های خاص مانند ویتامین ب 12می تواند تولید گلبول های قرمز را تغییر دهد. این یک بیماری شایع در افراد الکلی است. یکی دیگر از دلایل شایع ابتلا به یک بیماری التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید است.

علاوه بر این ، کم خونی همچنین می تواند نتیجه یک فرآیند سرطان زا باشد که بر روی خون تأثیر می گذارد ، مانند سرطان خون. حتی ممکن است کم خونی همولیتیک باشد ، که در آن مشکل این واقعیت نهفته است که بدن سلول های قرمز خون را سریعتر از ایجاد آنها از بین می برد.

* در پایان ، کم خونی و فقر آهن یکسان نیستند

ایده این است که درک کنیم ، گرچه ممکن است این دو نوع کم خونی کاربرد مترادف داشته باشند، اما آنها یکسان نیستند. تنها یک نوع کم خونی ، کم خونی فقر آهن ، که شایع ترین آن است ، با کمبود آهن همراه است.

به همین ترتیب ، بسیاری از انواع دیگر کم خونی نتیجه سایر فرایندها است. نکته مهم این است که برای شروع درمان مناسب ، به یک تشخیص برسیم. همه شرایط کم خونی با مصرف آهن به عنوان یک مکمل بهبود نمی یابند. بنابراین ، یک پزشک متخصص پزشکی باید مشخص کند که هر بیمار چه اقداماتی را باید انجام دهد.