چرا در مواردی مانند ویروس کرونا قرنطینه واجب است؟

قرنطینه یک اقدام بسیار مؤثر برای متوقف کردن شیوع ویروس کرونا است. هرکسی که گمان می کند که در معرض ویروس قرار گرفته ، باید حتی اگر علامتی نداشته باشد ، قرنطینه شود.

تاکنون مؤثرترین اقدام برای کنترل شیوع ویروس کرونا قرنطینه می باشد. هیچ داروی خاصی و یا واکسنی برای درمان این بیماری وجود ندارد. به همین دلیل و دلایل دیگر ، قرنطینه بهترین اقدام برای جلوگیری از ابتلا افراد در معرض خطر است.

در حال حاضر ، آنچه ویروس کرونا را خطرناک تر می کند این است که این ویروسی است که متخصصان ازان اطلاعات کافی ندارند. در حقیقت ، اطلاعات کافی در مورد نحوه شیوع آن وجود ندارند. بنابراین ، قرنطینه اقدام پیشگیرانه ایده آل است.

آنچه کارشناسان کشف کردند این است که ویروس کرونا بسیار مسری است ، به همین دلیل به سرعت در حال گسترش است ، همانطور که در چین ، کره و ایتالیا اتفاق افتاد. میزان مرگ و میر آن کاملاً واضح نیست زیرا ، در حالی که در چین بین 2 تا 4 درصد است ، اما سایر جهان ارقام مشابهی را نشان نمی دهند.

اولین چیزی که باید روشن شود این است که جداسازی همان قرنطینه نیست. جداسازی یک اقدام اجباری است که در هنگام تشخیص فرد مبتلا به کرونا ویروس اعمال می شود. وقتی این اتفاق می افتد ، آنها باید بلافاصله از هرگونه تماس مستقیم با دیگر انسان ها خودداری کنند.

فرد مبتلا به کروناویروس طی سه تا شش هفته علائم را تجربه خواهد کرد ، در این مدت باید کاملاً از افراد اطراف خود جدا شود. ایده آل است که فرد آلوده با افراد دیگر زندگی کند ، در حالی که بیماری منتقل می شود باید در جای دیگری بماند.

اگر این اقدام امکان پذیر نیست ، توصیه می شود فرد بیمار را در یک اتاق جدا کنید و هیچ تماسی با آنها نداشته باشید. آنها باید حمام مخصوص خود را داشته باشند و از به اشتراک گذاشتن کارد و چنگال ، ملافه و هر وسایل دیگر اجتناب کنند. افراد اطراف خود باید از ماسک های جراحی تخصصی استفاده کنند. در موارد شدید ، بیمار باید در آمبولانس به بیمارستان منتقل شود.

قرنطینه سنجشی است که برای افرادی که این بیماری را ندارند اما با کسی که مبتلا به آن بوده و یا ممکن است مبتلا به آن شده اند ارتباط دارد. این امر برای کسانی که به مکانهایی سفر کرده اند که شیوع واضح کرونا ویروس در آن دیده می شود صدق می کند.

لازم نیست که فردی علائمی داشته باشد تا مجبور به قرنطینه شود. زیرا ویروس دوره های مختلف جوجه کشی را دارد و همیشه منجر به علائم قابل مشاهده نمی شود.

برخی افراد ممکن است ویروس داشته باشند و آن را در افرادی که بسیار آسیب پذیر هستند ، گسترش دهند و به این ترتیب جان آنها را به خطر بیاندازند.

اگرچه گاهی اوقات اولین علائم در طی چند ساعت ظاهر می شوند و برخی دیگر پس از دو هفته انجام می شوند. بنابراین ، 14 روز دوره ای است که خطر حداقل عفونت را تضمین می کند.

براساس آخرین اطلاعات رسمی ، بیش از 200000 پرونده در بیش از 100 کشور جهان وجود دارد. تاکنون تقریباً 8000 نفر در اثر این بیماری جان باخته اند. حتی در مناطقی که هنوز موارد اندکی وجود دارد ، این بیماری به سرعت شیوع یافته است.