مانند سایر بخش‌های جامعه، ارتش آمریکا نیز از شیوع ویروس کرونا، تاثیر پذیرفته است. تاثیراتی که از حوزه بهداشتی فراتر رفته و علاوه بر زیر سوال بردن آمادگی رزمی ارتش آمریکا، به مناقشات سیاسی در این کشور دامن زده است.
۲۴ ماه مارس، نیروی دریایی آمریکا از ثبت اولین موارد ابتلا به ویروس جدید کرونا، یا همان کووید-۱۹، روی ناو هواپیمابر «یو اس اس تئودور روزولت» خبر داد. سه ملوانی که به ویروس آلوده شده بودند از طریق یک هواپیما به بیمارستانی در اقیانوس آرام منتقل شدند. چند روز بعد، موارد ابتلا به کرونا در همین ناو، به سرعت افزایش پیدا کرد و به ۱۵ مورد رسید. امری که باعث شد از همه پنج هزار خدمه این ناور آزمایش کرونا گرفته شود. روز ۲۶ مارس، ناو تئودور روزولت در گوام پهلو گرفت. تا آن موقع، موارد ابتلا به ۲۳ نفر افزایش یافت. چهار روز بعد، برت کروزیر، کاپیتان این ناو، طی نامی از نیروی دریایی درخواست کرد که برای حفظ جان نیروها، ۹۰ درصد سربازان این ناو تخلیه شوند. چند روز بعد، در حالی که موارد ابتلا به کرونا افزایش یافته بود، به دلیل رسانه‌ای شدن نامه کاپیتان کروزیر، وی از سمت فرماندهی ناو تئودور روزولت برکنار شد. امری که با انتقادات تندی در محافل سیاسی و نظامی مواجه شد و در نهایت به استعفای توماس مودلی، سرپرست وزارت نیروی دریایی منجر شد. مودلی، کروزیر را «احمق» توصیف کرده بود.
نیروی دریایی، به خاطر راکتور هسته‌ای و تسلیحات حساس ناو تئودور روزولت، تخلیه نیرو‌های آن را امکان پذیر ندانست.
ماجرای ناو روزولت، نمونه‌ای بود که نشان داد کرونا چگونه می‌تواند یکی از حساس‌ترین نیرو‌های آمریکا را فلج کند و آمادگی آن را زیر سوال ببرد. با این حال، تاثیرات کرونا به مبتلا کردن نیروها محدود نمی‌شود. بلکه ارتش را از جهات گوناگون تحت تاثیر قرار می‌دهد. سیم تاک، کارشناس مسائل نظامی در اندیشکده استراتفور، طی گزارشی در این اندیشکده به بررسی اختلال عملیات نظامی ارتش در اثر شیوع کرونا پرداخت و نوشت که حتی اگر خود ویروس، پرسنل نظامی را به شدت مریض نکند، اقداماتی که در قالب قرنطینه انجام می‌شود، می‌توانند به نحو شدیدی عملیات نظامی را مختل کنند. در عین حال، کشور‌هایی مانند آمریکا ممکن است مجبور شوند که برای مقابله با کرونا، نیرو‌های نظامی را در داخل کشور مستقر کنند. امری که ممکن است به تضعیف این نیروها و تاخیر در توسعه قابلیت‌های نظامی در بلند مدت منجر شود. قرنطینه کردن نیرو‌های ارتش برای مهار کرونا، تاثیر مستقیمی بر آمادگی نظامی خواهد داشت. این امر برای اولین بار در کره جنوبی ظاهر شد؛ وقتی که برای اولین بار یک مورد ابتلا به کرونا در داخل یک پایگاه نظامی آمریکایی گزارش شد. حتی اگر بیماری به طور گسترده در میان نیرو‌های ارتش کشور‌ها شیوع پیدا نکند، اعمال قرنطینه پیشگیرانه و فاصله گذاری اجتماعی می‌توانند بخش بزرگی از فعالیت‌های نظامی را مختل کنند.
تاثیرات کرونا بر نیرو‌های نظامی آمریکا در عراق واضح بود. به نحوی که آمریکا دست به بازاستقرار نیرو‌های خود در عراق زد. آمریکا نیرو‌های خود را در چند پایگاه محدود تجمیع کرد تا مانع ابتلای نیروها به کرونا شود. همچنین، نیرو‌های بریتانیا، به خاطر کرونا، آموزش نیرو‌های عراقی را متوقف کردند. افزون بر این، آمریکا مشارکت خود را در رزمایش‌های پیمان ناتو موسوم به «مدافعان اروپا ۲۰۲۰» محدود کرد. قرار بود این رزمایش ها، شاهد بزرگترین استقرار نیرو‌های آمریکا در اروپا در ۲۵ سال گذشته باشد. علاوه بر این، احتمال شیوع گسترده کووید-۱۹ میان تشکیلات نظامی در میادین نبرد تبعات پیچیده‌ای خواهد داشت. چنین احتمالی ممکن است قابلیت انجام عملیات فعال و همچنین توانایی یگان‌های مبتلا به کرونا را از بین ببرد. کما اینکه شیوع کرونا، مستلزم فراهم سازی امکانات پزشکی است که در دسترس نخواهد بود.
در نیروی دریایی، تدابیر قرنطینه آسان‌تر از سایر بخش هاست. به عنوان نمونه، ایتالیا در اوایل بحران کرونا به سرعت دو کشتی نیروی دریایی خود را قرنطینه کرد. همچنین نیروی دریایی آمریکا نیز تدابیری برای محدود کردن تماس با بنادر به کار گرفت. با محدود شدن تماس با بنادر و خودقرنطینگی در دریا، احتمال ابتلا به کرونا کمتر می‌شود. با این حال، نیرو‌های نظامی از کرونا مصون نبودند. امری که در ماجرای ابتلای سه ملوان ناو تئودور روزولت تجلی یافت.
طبق اعلام پنتاگون، تعداد مبتلایان به کرونا در میان کارکنان وزارت دفاع آمریکا به ۳۱۶۰ نفر رسید.
همانطور که در کشتی‌های گردشگری اتفاق افتاد، در صورتی که کرونا به یک کشتی وارد شود، ممکن است به سرعت شیوع پیدا کند. تجهیزات پزشکی در کشتی نیز ممکن است برای معالجه بیماران کافی نباشد؛ و این در کنار ارائه کمک‌های خارجی و تخلیه، چالش‌هایی در زمینه لجستیک مطرح می‌کند. تغییر کادر کشتی‌ها به سادگی ممکن نیست. چرا که مستلزم ضدعفونی کامل کشتی هاست. چنین کاری ممکن است در دریا امکان پذیر نباشد. این امر بر ناوگان دریایی نیز منطبق است. احتمالا کشتی‌هایی که به کرونا مبتلا می‌شوند، آمادگی عملیاتی خود را از دست می‌دهند و این توانایی نیروی دریایی در برخی مناطق عملیاتی را کاهش می‌دهد.
کاهش توانایی تشکیلات نطامی در اثر مبتلا شدن سربازان به کرونا، تبعات مستقیمی برای قابلیت‌های کلی ارتش آمریکا و متحدانش در کوتاه مدت خواهد داشت. این تشکیلات در آمادگی آمریکا برای پاسخ دادن در بسیاری از مناطق محل نزاع در جهان، از جمله کره شمالی، ایران، سوریه و مناطق نزدیک به مرز روسیه مهم هستند. تفاوت در زمان شیوع بیماری در کشور‌ها نیز ممکن است فرصت‌های موقتی برای تحرک برخی کشور‌ها ایجاد کند.
تاثیر محتمل کرونا فقط به عملیات نظامی محدود نمی‌شود. بلکه در صورتی که سربازان مبتلا شوند، نقش نیروی نظامی در محافظت از بیماری نیز تحت الشعاع قرار خواهد گرفت. با شیوع کرونا، نیرو‌های نظامی در اجرای تدابیر قرنطینه به کار گرفته شدند. به عنوان نمونه، ایتالیا، آلمان و فرانسه، از نظامی‌ها برای احداث تاسیسات جدید پزشکی و انتقال بیماران استفاده کردند. اما در صورتی که بحران شدیدتر شود و نظامی‌ها هم مبتلا شوند، سربازان دیگر برای دفاع از کشور یا مشارکت در عملیات محتمل استقرار آماده نخواهند بود. امری که معضلات امنیتی محلی و بین المللی ایجاد خواهد کرد.
کرونا برای صنایع دفاعی و بودجه‌های نظامی نیز تبعات اقتصادی خواهد داشت. مثلا صنایع هوایی نظامی که با صنایع هوایی غیرنظامی ارتباط تنگاتنگ دارد، ممکن است در اثر زیان صنایع هوایی بین المللی، خسارت‌هایی ببیند. جوانب دیگر صنایع دفاعی نیز متاثر خواهند شد. چرا که فاصله گذاری اجتماعی مانع سفر و همکاری و تدارک آزمایشات جدید می‌شود. این امر، باعث تاخیر در پروژه‌های نظامی می‌شود. به عنوان نمونه، نیروی هوایی آمریکا به خاطر کرونا، آزمایشات را از آوریل به ژوئن موکل کرد. همچنین، ایتالیا و کانادا، ساخت کشتی‌های نظامی را متوقف کردند که این باعث تاخیر در تحویل کشتی‌ها به مشتریان می‌شود.