حمیدرضا امام قلی تبار، بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشور ، درباره مشکلات کارگران و دریافت بیمه بیکاری گفت: در ماجرای کرونا کارفرمایان به دو دسته تقسیم می شوند یک دسته کارفرمایانی هستند که در جریان کرونا آسیب دیدند و دسته دوم کارفرمایانی هستند که از موضوع کرونا سوء استفاده و کارگران خود را بیکار کردند.
وی ادامه داد: شرکت هایی که تحت تاثیر قرار گرفتند، کارگران خود را به سمت بیمه بیکاری فرستادند. بیمه بیکاری برای کارگرانی است که بدون اراده شغل خود را از دست می دهند. اما مسئله اینجاست معمولاً در شرکت های خصوصی 5ماه طول می کشد تا کارفرما کارگر خود را بیمه کند. در حال حاضر افرادی که بیمه نیستند مشمول بیمه بیکاری نمی شوند، تکلیف کارگرانی که بیمه نداشتند چه می شود که تعداد آنها کم هم نیست.
امام قلی تبار بیان کرد: بارها با ما تماس می گیرند و ما راه حلی نداریم. تنها راه کار این است که به ادارات کار دادخواست دهند که به دلیل عدم امنیت شغلی این کار را انجام نمی دهند.
بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشور اظهار داشت: مسئله دیگر ما به تفاوت حقوق دریافتی کارگران و حق بیمه ای که کارفرمایان برای آنها رد می کند. متأسفانه این روزها مشاهده می کنیم که کارفرمایان حق بیمه کارگران را متناسب با میزان دریافتی آنها رد نمی کنند. همین باعث می شود که حقوق بیمه بیکاری کارگران بسیار از حق واقعی پایین تر است. حقوق بیمه بیکاری معادل 90روز حق بیمه تأمین اجتماعی است, به همین دلیل به اندازه معادل قانون کار مشمول بیمه بیکاری می شوند و معلوم نیست که این بیمه بیکاری 4ماه آینده یا 2ماه آینده به کارگر پرداخت شود.
امام قلی تبار با بیان اینکه بسیاری از واحدهای تولیدی بعد از کرونا کارگران خود را اخراج کردند بیان کرد:اکثر کارگران در 29 اسفند ماه قراردادشان به پایان رسید و نمی دانند در ماه جاری کارفرما با آنها قرارداد منعقد می کند یا منتظر می ماند که اوضاع کشور از لحاظ ویروس کرونا عادی شود؟ در این حیطه از لحاظ امنیت شغلی با مشکل روبرو هستیم. نیروی کار به دلیل اینکه کارگران آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند، آسیب های بسیاری دیدند،بسیاری از شرکت ها هنوز عیدی و پاداش کارگران را پرداخت نکرده اند.برخی دیگر از شرکت ها تنها 50درصد حقوق اسفند ماه را پرداخت کرده اند. در مجموع وضعیت کارگران کشور مناسب نیست. با توجه به اینکه 90درصد کارگران در کشور قرارداد موقت هستند، اوضاع مناسبی برای قراردادها و مسائل کاری آنها مناسب نیست.
وی با بیان اینکه بسیاری از کارگران نمی دانند که تا 30روز بعد از بیکاری مهلت دارند برای بیمه بیکاری اقدام کنند گفت: بهتر بود دولت مبالغی را به واحدها بدون شرط و شروط وام پرداخت می کرد تا تولیدکننده می توانست به تولید خود ادامه دهد. شرط دولت برای عدم اخراج کارگران شرایط را برای ادامه تولید سخت کرده است. چرا که گاهی کارگر بهره وری کافی را ندارد و کارفرما تصمیم دارد برای رشد تولید خود کارگر دیگری را استخدام کند. وقتی چنین باشد این واحد تولیدی مشمول بسته حمایتی دولت نمی شود.