، دربارۀ ریسک بالای محصولات دستکاری‌شده ژنتیک، سخن بسیار است، چنان که علی‌رغم تبلیغات وسیع برای مصرف این محصولات، تقریباً همۀ کشورهای دنیا ــ جز 5 کشور ــ از توسعۀ جدی این محصولات سر باز زده‌اند. در اروپا که بهداشت فردی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، تنها «یک‌به‌هزار میزان تولید جهانی» این محصولات کشت می‌شود (و 95درصد تولید اروپایی تراریخت تنها در اسپانیاست!). در کشورهایی که این محصولات توسعه پیدا کرده نیز اهدافی غیر از خوراک انسان در دستور کار بوده است.
در کشور ما در این زمینه کم‌کاری شده است. شاید یکی از دلایل مهم افزایش میزان سرطان‌ها در کشور، که طی دو دهه حدود 5 برابر شده ، مصرف همین محصولات مشکوک باشد. متأسفانه در این زمینه نیز بررسی جامعی له یا علیه مصرف این محصولات صورت نگرفته است!
اما فارغ از اینها، مردم ما دنبال فرمول‌های ساده و قابل استفاده برای در امان ماندن از خطرات این محصولات هستند. خوشبختانه چنین راه‌کاری وجود دارد. مطابق آمار، بیش از 99درصد تولید تراریخته در دنیا به چهار محصول سویا، ذرت، کلزا (کانولا) و پنبه تعلق دارد. در بخش خوراک انسان، این محصولات اغلب به‌صورت روغنهای این محصولات به مصرف انسان می‌رسد.
بخش عمدۀ این محصولات وارداتی است که با توجه به ارزان‌تر بودن انواع تراریخته در بازار جهانی، تا 50درصد ، موردی جذاب برای تاجران انحصارگر این بازار در ایران به‌شمار می‌رود. تراریخته‌ها همچنین در انواع محصولاتی که خصوصاً از ذرت و سویا به‌دست می‌آیند (مانند انواع ذرت مکزیکی، پفک و غیره) به‌دلیل سود سرشار اقتصادی کاربرد فراوانی دارند.
بنابراین میان همۀ خوراکی‌ها استفاده از «روغنهای تراریختۀ خوراکی» مهمترین عنصری است که ممکن است به‌دلیل تراریخته بودن و مصرف دائم و هرروزه به ما آسیب بزند، سایر موارد به‌دلیل مصرف غیرمنظم و پراکنده، از اهمیت بسیار کمتری برخوردار هستند، ضمن اینکه وجود انواع برنج، گندم، سیب‌زمینی، چغندر، سیر، سبزیجات و سایر محصولات غذایی بازار ایران به‌صورت تراریخته، اکنون کاملاً کنترل شده و تقریباً با اطمینان کامل می‌توان از تراریخته نبودن این محصولات اطمینان داشت.
خانم‌های ایرانی که در انتخاب سبد غذایی خانوار نقشی تعیین‌کننده دارند، با استفاده از «روغنهای غیرتراریخته» می‌توانند تقریباً مطمئن باشند که خانواده و عزیزان آنها از ریسک سلامت محصولات تراریخته به‌صورت کامل در امان است.