پایان سکوت مزدک میرزایی با کنایه به علیفر!

میزگرد گزارشگران ورزشی در کشور‌های فارسی زبان با حضور مزدک میرزایی، علاوالدین بوریف، و فیروز مشعوف برگزار شد تا گزارشگر سابق صدا و سیمای ایران که اکنون به انگلیس مهاجرت کرده صحبت‌های جالبی در آن مطرح کند و بعد از مدت‌ها به دلایل این تصمیم بپردازد.

مزدک میرزایی در خصوص تجربیات گزارشگری خود در ایران و مشکلات گزارشگری گفت: مشکلات فراوانی پیش روی خبرنگاران و گزارشگران ورزشی قرار دارد باید کلاس‌های فراوانی شکل بگیرد تا بتوانیم به استاندارد‌های جهانی برسیم. زمانی که من در ایران حضور داشتم چندان پیگیر گزارشگران مطرح جهان نبودم در این مدتی که مهاجرت کردم به خوبی فهمیدم که سطح گزارشگران فارسی با گزارش‌های بین‌المللی بسیار فاصله دارد و این تنها با برگزاری کلاس‌های آموزشی و استفاده از مدرسان بین المللی و جلسات هم اندیشی می‌توان شرایط را کمی بهتر کرد تا بتوانیم به استاندارد‌های جهانی نزدیک شویم تا بیننده به خوبی از فوتبال و ورزش لذت کافی را ببرد.

میرزایی در خصوص چالش‌های پیش روی گزارشگران ایران اظهار داشت: در ایران نیز مشکلات زیاد است. اگر قرار باشد کمی فضای کار باز‌تر باشد و دوستان گزارشگر بتوانند راحت‌تر کار خود را انجام بدهند خیلی بهتر خواهد شد. برخلاف بازی‌های داخلی که در ورزشگاه حضور داریم در سایر بازی‌ها این امکان برای گزارشگران فراهم نیست و ما به خوبی نمی‌توانیم در رویداد‌های بزرگ مثل جام جهانی و جام ملت‌ها از ورزشگاه مسابقات را پوشش دهیم. اگر این اتفاق رخ دهد و گزارشگران بتواند از ورزشگاه بازی را گزارش نمایند قطعا شرایط خیلی متفاوت‌تر رقم خواهد خورد. در ایران برخی از ورزشگاه‌ها از نظر نور پردازی ضعیف هستند بعضی دیگر در تصویربرداری ضعیف عمل می‌کنند. متاسفانه افرادی که در بخش فنی حضور دارند ناتوان هستند. آن‌ها بخاطر شغلی که در شهری که فعالیت می‌کنند دارند، همه کار می‌کنند و در کنار آن یک روز در هفته نیز مسابقات ورزشی را پوشش می‌دهند در حالی که اطلاعات زیادی در این زمینه ندارند. این‌ها تنها بخشی از مشکلات تصویربرداری و گزارشگری در ایران است. از طرفی سایت‌های خبرگزاری متعدد و روزنامه‌های فراوانی در ایران در حال فعالیت هستند. خبرنگاران در این زمینه به بهترین شکل ممکن کار می‌کنند و در کمترین زمان ممکن اخبار را در اختیار مخاطب قرار می‌دهند. در این زمینه کار به خوبی پیش می‌رود و می‌توان آن را در سطح کلاس جهانی مقایسه کرد. اما از نظر اقتصادی به خوبی آگاه هستم که به خوبی از خبرنگاران ورزشی و گزارشگران حمایت نمی‌شود تا آن‌ها را دلگرم کند و بیشتر عشق به این کار باعث شده تا آن‌ها در این زمینه فعالیت کنند.

وی در خصوص علت مهاجرت خود از ایران گفت: من احساس کردم دیگر امکان پیشرفت من در ایران وجود ندارد. موانع زیادی بر سر راه من قرار داشت. بار‌ها تلاش کردم تا پیشرفت کنم، اما هر بار با مشکلات زیادی روبرو شدم. حس کردم که در این مقطع باید از این شرایط و این فضا فاصله بگیرم و در جای دیگر از دنیا فعالیت خود را ادامه دهم و با توجه به شرایط وامکانات از وضعیت خود کاملا راضی هستم. افرادی که اینجا هستند درک بالایی از کار دارند و اطلاعات آن‌ها برای پوشش مسابقات ورزشی بالا است.

مزدک میرزایی در خصوص چالش‌ها و فرصت‌ها در حوزه ورزش و کار در آن بیان کرد: با توجه به ادبیات و کلماتی که سال‌های سال در ایران نهادینه شده است نمی‌شود بسیاری از این کلمات را عوض کرد و نوآوری به وجود آورد. ابتدا قرار شد برای بسیاری از کلمات معادل فارسی گنجانده شود، اما استقبال نشد و در بسیاری از موارد موجب خنده مخاطبین و سوژه برای آن‌ها شد. برخی از این کلمات متاسفانه دارد به سمتی می‌رود که واژه انگلیسی آن در گزارش پرکاربرد‌تر شده است. کلماتی که معادل فارسی آن‌ها وجود ندارد و کم کم وارد ادبیات گزارش فارسی شده که یکی از معضلات اساسی در این حیطه است. این موضوع حتی در خبرگزاری‌ها و سایت‌ها نیز مشاهده می‌شود برخی از اهالی رسانه فکر می‌کنند اصطلاحات انگلیسی را به کار ببرند برای آن‌ها کلاس دارد در صورتی که اینگونه نیست و آوردن کلمه‌ای که حتی در زبان انگلیسی پرکاربرد نیست هیچ مزیتی در گزارش و اخبار ندارد و متاسفانه در سالیان اخیر زیاد شده و ما را از زبان شیوا فارسی دور کرده. من نیز از این قضیه جدا نیستم و من نیز برخی مواقع از این کلمات به کار بردم که معادل فارسی آن وجود نداشته است.

گزارشگر سابق صدا و سیما با کنایه به برخی گزارش‌های عجیبی که این روز‌ها در تلویزیون مرسوم شده گفت: به عنوان مثال بسیاری از گزارشگران می‌گویند ضربه خطا را می‌زند در حالی که این اشتباه است ضربه آزاد زده می‌شود نه ضربه خطا و این اصطلاح سالیان سال از در گزارش وجود دارد و نمی‌شود آن را اصلاح کرد. یا برخی از دوستان واژه "توی دروازه" را به خود اختصاص دادند در حالی که من به یاد دارم این اصطلاح به دهه ۴۰ و ۵۰ باز می‌گردد که به نظرم این اصطلاح بدی نیست و معادل آن را به فارسی در آوردیم. متاسفانه این اواخر برخی از دوستان سبک گزارش عربی را وارد گزارش خود کردند و مثل آن‌ها فریاد می‌زنند و فکر می‌کنند برای مخاطب جذاب است که این به هیچ وجه قشنگ نیست و ما نباید به سمت گزارشگری عربی برویم. بهتر است گزارشگران به جای داد و فریاد سعی کنند به گزارش اتفاقات بازی بپردازد و به جای اینکه نظر مخاطب را جلب کنند سعی کنند او را در جریان بازی قرار دهند. همه این موضوعات و مشکلات را می‌توان با برگزاری برخی از کلاس‌ها و آموزش دادن برطرف نمود.

وی ادامه داد: ما قصد نداریم به دوستانی که در شبکه‌های عربی گزارش می‌کنند توهین کنیم به هر حال این نوع گزارش سبک خاص آن‌ها است و مخاطب خاص خود را دارد و این گونه گزارش می‌کنند. من فکر می‌کنم باید آن راهی را برویم که مردم بیشتر دوست دارند و با فرهنگ ما مطابقت دارد.

میرزایی درباره اینکه گزارشگران نباید تمایلات رنگی خود را بروز دهند اینطور توضیح داد: در ایران شما به هیچ وجه حق این را ندارید که از تیمی خاص طرفداری کنید. من خودم بار‌ها گفتم طرفدار فوتبال ایتالیا و تیم یوونتوس هستم و این را هرگز از کسی پنهان کردم. مثلا رضا جاودانی هوادار لیورپول است و دیدم بعد از قهرمانی این تیم در لیگ جزیره اشک ریخت. این قصه در مورد تیم‌های خارجی کاملا متفاوت است بعضی از دوستان به راحتی اعلام می‌کنند طرفدار کدام تیم هستند، اما در خصوص فوتبال داخلی این قضیه کاملا متفاوت است شما نباید بگوید طرفدار کدام تیم هستید و به نظر من دوستانی که به دنبال پیشرفت هستند باید میل و علاقه خود به یک تیم را کاهش دهند تا بتواند موفق باشند و دوستان همکار باید بدانند کری‌خوانی در هیچ زمینه‌ای جالب نیست و باید از آن پرهیز کنند.

این گفتگو در برنامه کاشی با حضور گزارشگران و فعالان رسانه‌های فارسی زبان افغانستان و تاجیکستان به انجام رسید.