یکی از ویژگیهای کروناویروس که کنترل آن را دشوار میسازد، این است که بدون بروز هیچ نشانهای، به سادگی از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. امکان دارد که فرد حامل ویروس، احساس خوبی داشته باشد و کارهای روزمره خود را انجام دهد اما ویروس را با خود به محل کار، خانه دیگران و مکانهای عمومی ببرد.
بخش مهمی از تلاشهای جهانی برای کنترل همهگیری کروناویروس، ابداع آزمایشهایی است که میتوانند ابتلا را در افراد بدون نشانه شناسایی کنند.
پژوهشگران "موسسه فناوری کالیفرنیا" (CalTech)، یک حسگر کم هزینه ابداع کردهاند که میتواند به تشخیص عفونت ناشی از کروناویروس کمک کند. این حسگر بدون نیاز به تجهیزات پیشرفته پزشکی میتواند در کمتر از 10 دقیقه به بررسی نمونه کمی از بزاق یا خون بپردازد.
"وی گائو" (Wei Gao)، استادیار بخش مهندسی پزشکی موسسه فناوری کالیفرنیا و همکارانش پیش از این، حسگرهایی بیسیم ابداع کرده بودند که میتوانند بیماریهایی مانند نقرس را شناسایی کنند و به بررسی سطح استرس و ترکیبات خاصی در خون، بزاق یا عرق بپردازند.
این حسگرها از گرافین ساخته شدهاند و ساختاری سهبعدی با منافذ کوچک دارند. این منافذ موجب میشوند که حسگر، حساسیت و دقت کافی را برای شناسایی ترکیبات موجود در نمونهها داشته باشد. ساختار گرافین در این حسگر، با پادتنهایی همراه میشود که نسبت به پروتئینهایی خاصی که روی سطح کروناویروس وجود دارند، حساس است.
گائو گفت: این تنها پلتفرم پزشکی از راه دور است که اطلاعات مربوط به عفونت را با یک حسگر ارائه میدهد. ما میتوانیم سطح ترکیبات مورد نظر را در چند دقیقه به صورت همزمان مورد بررسی قرار دهیم و تصویر کاملی در مورد عفونت ابتدایی، ایمنی و شدت عفونت به دست بیاوریم.
فناوریهای تثبیت شده آزمایش کووید- 19 معمولا ساعتها یا حتی روزها زمان نیاز دارند تا نتیجه را ارائه دهند. همچنین این فناوریها به تجهیزات پرهزینه و پیچیدهای نیاز دارند؛ در حالی که حسگر گائو و گروهش، ساده و جمع و جور است.
این حسگر تاکنون فقط در آزمایشگاه و روی نمونههای محدودی از خون و بزاق آزمایش شده است. اگرچه نتایج این آزمایشها نشان میدهند که دقت حسگر بسیار بالا است اما برای تایید کامل دقت آن باید آزمایشهایی در مقیاس بزرگتر و روی نمونههای بیشتر صورت بگیرند.
گائو افزود: هدف نهایی ما این است که این حسگر جدید، کاربرد خانگی داشته باشد و برای تشخیص بیماریهای دیگر نیز به کار برود.
این پژوهش، در مجله "Matter" به چاپ رسید.