به گزارش موبوایران به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، بنیانگذاراران اولیه قانون اساسی آمریکا نیاز به وضعیت سلامتی رئیس جمهور را پیش بینی کردند و در قانون اساسی آمده است که در صورت مرگ، استعفا یا ضعیف شدن یک رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور به عنوان سرپرست پست ریاست جمهوری انتخاب می‌شود. اما این جزئیات مهم را در نظر نگرفتند، از جمله این سوال که چه کسی حق دارد رئیس جمهور را نامناسب اعلام کند؟ چه زمانی و چگونه رئیس جمهور باید به کار خود برگردد و آیا معاون رئیس جمهور باید تا پایان دوره ریاست جمهوری باقی بماند، یا تا جایگزینی پیدا شود؟
زمان زیادی سپری شد و تنها پس از ترور جان اف کندی بود که کنگره با تصویب متمم بیست و پنجم، پروتکل روشنی را تعیین کرد که اگر رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور استعفا دهند، ناتوان شوند، یا بمیرند چه اتفاقی می‌افتد؟
رئیس جمهور های آمریکا که بیماری خود را برای ماندن در سمت خود پنهان کردند:
۱. جورج واشنگتن
۲. جان اف کندی
۳. ویلیام هنری هریسون
۴. گروور کلیولند
۵. وودرو ویلسون
۶. فرانکلین دلانو روزولت
۷. دوایت آیزنهاور
۸. رونالد ریگان
۹. جورج دبلیو بوش
۱. جورج واشنگتن
جرج واشنگتن. اولین رئیس جمهور منتخب مردمی ایالات متحده آمریکا
اولین رئیس جمهوری که در زمان قدرت به سختی بیمار شد جورج واشنگتن بود. دو ماه پس از سال اول، واشنگتن تحت عمل جراحی برای برداشتن تومور قرار گرفت که باعث شد وی به مدت شش هفته در سمت راست روی تخت دراز بکشد. در سال دوم ریاست جمهوری خود دچار حمله آنفولانزا شد که شنوایی و بینایی وی را تهدید می‌کرد. همین حادثه بود که رئیس جمهور را وادار به نوشتن نوعی اعتراف کرد: "در کمتر از یک سال من دو حمله شدید داشته ام - حمله آخر از حمله اول بدتر است و شاید سوم، به احتمال زیاد، من را به دنیای بعدی بفرستد. "
بیماری‌ها در شهر‌های اولیه آمریکا بیداد می‌کردند و شیوع تب زرد در تابستان ۱۷۹۳ جورج و دولت را وادار به فرار به حومه کرد. وی موفق شد به عنوان کسانی زنده بماند که توانستند از دیفتری، سل، آبله، مالاریا، اسهال خونی، آنژین و بسیاری از بیماری‌ها زنده بمانند. وی سرانجام بر اثر عفونت گلو درگذشت، اما پس از ترک پست ریاست جمهوری.
۲. جان اف کندی
ژاکلین و جان اف کندی
اکثر مردم تصور می‌کردند جان اف کندی جوان و پرانرژی است؛ و انتخاب از روی عمد انجام شد. کندی در واقع با درد مداوم زندگی می‌کرد، اما بیماری او از ترس آسیب رساندن به حرفه سیاسی خود، یک راز کاملاً محرمانه نگهداری می‌شد. وی دارای آلرژی، مشکلات معده و کمردرد بود که با خدمات وی در طول جنگ جهانی دوم افزایش یافت و نیاز به جراحی‌های متعدد داشت. گفته می‌شود در سال ۱۹۳۷ هنگامی که وی دانشجوی هاروارد بود، آسیب دیدگی از ناحیه کمر اتفاق افتاد و در ابتدا وی را از انجام خدمت سربازی معاف کرد. قبل از آسیب دیدگی، او نیز بیمار بود. جان در دوران کودکی از مشکلات دستگاه گوارش رنج می‌برد، که بعداً به عنوان بیماری آدیسون، یک اختلال غدد درون ریز تشخیص داده شد.
۳. ویلیام هنری هریسون
ویلیام هنری هریسون
ویلیام هنری هریسون یکی از "کوتاه مدت ترین" رئیس جمهور‌ها شد که تنها سی و چهار روز پس از روی کار آمدن از بیماری ذات الریه، که در روز تحلیف خود با آن مبتلا شد، درگذشت. وی اولین رئیس جمهوری بود که در زمان ریاست جمهوری جان خود را از دست داد، جان تایلر نخستین معاون رئیس‌جمهوری بود که در پی مرگ رئیس‌جمهور به ریاست جمهوری رسید.
اگرچه تایلر در اصل عنوان "معاون رئیس جمهور، سرپرست پست ریاست جمهوری" را از کنگره دریافت می‌کرد، اما وی به دنبال موقعیت دائمی‌تر بود. سرانجام، وی به کاخ سفید نقل مکان کرد و به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد کرد و حتی یک سخنرانی افتتاحیه را ایراد کرد.
۴. گروور کلیولند
گروور کلیولند
در سال ۱۸۹۳، گروور کلیولند برای برداشتن تومور سرطانی در دهان خود نیاز به جراحی داشت. وی برای جلوگیری از توجه مطبوعات، قایق بادبانی دوست خود را در Long Island Sound مکانی برای عمل جراحی قرار داد. یک چهارم کام فوقانی به طور کامل برداشته شد، یک ایمپلنت وارد شده و به کار خود برگردانده شد. مردم آمریکا چیزی نمی‌دانستند.
۵. وودرو ویلسون
وودرو ویلسون
وودرو ویلسون در هنگام مذاکره با رهبران جهان در مذاکرات صلح پاریس تقریباً در اثر بیماری همه گیر آنفلوانزا درگذشت. در طول جنگ جهانی اول، آنفلوانزا جان غیرنظامیان و سربازان را گرفت. سرانجام بیست میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر این بیماری مردند.
وودرو ویلسون در اروپا، در مورد مسائل مربوط به کنفرانس صلح پاریس در سال ۱۹۱۹
دکتر ویلسون وقتی به مطبوعات گفت رئیس جمهور از باران در پاریس سرماخورده دروغ گفت. این بیماری او را خسته کرد و دستیاران نگران بودند که این امر در مذاکرات رئیس جمهور دخالت کند. سرانجام، ویلسون از خواسته‌های خود از ژرژ کلمانسو، رهبر فرانسه دست کشید و موافقت خود را با خلع سلاح نظامی راینلند و اشغال فرانسه توسط آن برای حداقل پانزده سال اعلام کرد. در نتیجه، پیمان ورسای چنان خشن علیه آلمان بود که به ظهور آدولف هیتلر و بروز جنگ جهانی دوم کمک کرد.
این آخرین باری نبود که پزشک درباره وضعیت رئیس جمهور دروغ می‌گفت: در سال ۱۹۱۹، او دچار یک سکته مغزی شد. از آن لحظه به بعد، اوضاع فقط بدتر شد و در ماه اکتبر رئیس جمهور بیدار شد و خود را تا حدی فلج دید. همسرش ادیث در حالی که از اعتبار وی محافظت می‌کرد و دولت را آرام نگه می‌داشت اقدام کرد. او اساساً مانند رئیس جمهور رفتار می‌کرد و کشور در مورد وضعیت واقعی ویلسون در بی خبری باقی مانده بود تا زمانی که دوره وی در سال ۱۹۲۱ به پایان رسید.
۶. فرانکلین دلانو روزولت
فرانکلین دلانو روزولت
فرانکلین دلانو روزولت، طولانی‌ترین رئیس جمهور ایالات متحده، از ترس اینکه ضعیف شناخته شود، جدی بودن فلج اطفال را از دید مردم آمریکا پنهان کرد.
در سی و نه سالگی در سال ۱۹۲۱ بیماری فلج اطفال تشخیص داده شد. این غیرمعمول بود، زیرا بیشتر قربانیان فلج اطفال در آن زمان کودکان زیر چهار سال بودند. روزولت در سال‌های پس از عفونت فلج اطفال به طور خستگی ناپذیری برای بازسازی بدن خود تلاش کرد. از آنجا که فلج شده بود، بیشتر اوقات از یک ویلچر مخصوص طراحی استفاده می‌کرد. او به عنوان رئیس جمهور می‌خواست قدرت و مردانگی را به نمایش بگذارد، و بنابراین راهی را برای "راه رفتن" در هنگام سخنرانی عمومی ابداع کرد. استفاده از بند‌های مخصوص پا، استفاده از عصا و دست پسرش یا مشاور مورد اعتماد شامل این موارد بود. علاوه بر این، او از مطبوعات خواست که از گرفتن عکس هنگام راه رفتن، در زمان جابجایی از اتومبیل به صندلی چرخدار و بالعکس خودداری کنند.
۷. دوایت آیزنهاور
در زمان تصدی دوایت دی آیزنهاور، وی دچار حمله قلبی و سکته مغزی، جراحی شد و همچنین بیماری کرون نیز تشخیص داده شد. آیزنهاور که نگران بهبود یافتن خود بود، نامه محرمانه‌ای به معاون رئیس جمهور خود، ریچارد ام. نیکسون نوشت و به او گفت که در صورت عدم بهبودی چه کند.
ژوکوف و آیزنهاور، ۱۹۴۵
در آن، وی از نیکسون به عنوان شخصی که تعیین می‌کند آیا آیزنهاور می‌تواند وظایف ریاست جمهوری خود را انجام دهد، نام برد. این نامه قانونی نبود و نیکسون تنها لحظه‌ای ریاست جمهوری را عهده دار شد، یک بار در سال ۱۹۵۵ پس از حمله قلبی رئیس جمهور و بار دیگر در حین عمل در سال ۱۹۵۶.
۸. رونالد ریگان
پنج سال پس از پایان دوره دوم ریاست جمهوری، رونالد ریگان به بیماری آلزایمر مبتلا شد. پسر وی، ران ریگان، گفت که علائم بیماری را در حالی که پدرش در مطب بود مشاهده کرده است. در حالی که شواهد قطعی وجود ندارد که نشان دهد چهلمین رئیس جمهور در زمان فرماندهی کل قوا از آلزایمر رنج برده است، شایعات مربوط به زوال عقل با تمرکز بیشتر بر روی سن او در طول اولین مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ریگان را آزار می‌داد. آنچه تأیید می‌شود این است که وی چندین مورد سرطان داشته است. در سال ۱۹۸۵، چندین پولیپ از روده بزرگ او خارج شد و مشخص شد که یکی از آن‌ها سرطانی است. دو سال بعد، اپیتلیوم سلول پایه (بینی) از بینی او خارج شد.
اصلاحیه ۲۵ ام برای اولین بار به طور رسمی در ۱۳ ژوئیه ۱۹۸۵ اعمال شد، زمانی که رئیس جمهور رونالد ریگان معاون رئیس جمهور وقت جورج دبلیو بوش را مامور انجام وظایف خود در حین جراحی سرطان روده بزرگ کرد. وقتی بیهوشی عمومی به ریگان انجام شد، بوش سرپرست پست ریاست جمهوری شد. کمتر از هشت ساعت، ریگان به سنا اطلاع داد که آماده است تا وظایف ریاست جمهوری خود را از سر بگیرد.
۹. جورج دبلیو بوش
جورج دبلیو بوش
جورج دبلیو بوش در مدت دو دوره ریاست جمهوری خود، دو بار به متمم بیست و پنجم اشاره کرد. در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۲، بوش قبل از انجام بیهوشی برای کولونوسکوپی به بند ۳ متمم ۲۵ رسید و مختصراً معاون رئیس جمهور دیک چنی را به عنوان سرپرست ریاست جمهوری معرفی کرد. وی هنگامی که در سال ۲۰۰۷ کولونوسکوپی دیگری انجام داد مجدداً همین کار را انجام داد.