به گزارش سایت طلا به نقل از تسنیم، دو خبر در هفته های اخیر فضای اقتصادی کشور و بازار داخل را تحت تاثیر قرار داده بود که باید به دقت بررسی شود.
نخست، پس از پیگیری های فراوان و ورود کمیسیون جهش تولید مجلس شورای اسلامی، به خودتحریمی پایان داده شد و مجوز ترخیص کالاهای مسدود شده در گمرکات ابلاغ گردید.
دوم، بازی شرکت های فولادی منجر به ورود کمیسیون صنایع مجلس برای برهم زدن مسابقه قیمتی حیرت آور فولادی ها شد؛ که قیمت آهن و فولاد را از بازارهای جهانی بیشتر کرده بودند. آهن و فولادی که با سنگ آهن مفت و گاز رایگان تولید می شود.
بررسی همزمان این دو گزاره از این جهت ضرورت دارد که هر دو بر نوعی عدم شفافیت استوار شده اند.
درباره کالاهای مسدود شده در گمرکات کشور بانک مرکزی استدلال می کرد که باید منشا ارزها مشخص باشد و البته مغلطه ای درباره عدم وجود ارز برای واردات هم به کرات گفته شد، درحالیکه ارز این کالاها به وسیله واردکنندگان پرداخت شده بود. این گزاره از این جهت خطا بود که در دوران تحریم اقتصادی تمام فعالیت های ایران از نگاه تحریم کنندگان کشورمان به نوعی پول شویی محسوب می شود و منطق حکم می کند که نباید در زمین طراحان تحریم بازی و کشور را با خودتحریمی مواجه کرد.
درباره رکوردزنی قیمتی آهن و فولاد، اما می بایست به جای حاشیه روی، بر حساب های مالی خریداران متمرکز شد و با نورافکن شفافیت به جنگ انحصارگرایی شرکت های رانتی رفت.
اگر هویت مالی خریداران آهن و فولاد بررسی شده و با بررسی حساب های مالیاتی آنها مشخص شود که آیا اهلیت خرید ارقام صدها میلیارد تومانی و بیشتر را دارند یا خیر، سره از ناسره جدا شده و جلوی رانت گرفته می شود.
چرا وزارت صمت و وزارت اقتصاد با تمرکز بر شرکت هایی که مالیات خود را درست و شفاف پرداخت کرده اند؛ و با ضریب مثبت دادن به آنها در بین انبوه خریداران؛ شرکت های کاغذی و خلق الساعه را از بازار بیرون نمی راند؟ شرکت هایی که حساب های شفاف داشته و سوابق مالیاتی روشنی دارند همان بخش خصوصی واقعی هستند که به دور از رانتخواری به دنبال فعالیت مثبت اقتصادی می گردند.
در حقیقت، در دوران تحریم، بهتر است بر حساب های ریالی متمرکز شد و نه حساب های دلاری تا هم راه دور زدن تحریم ها مسدود نشود و هم جلوی رانتخواری ها گرفته شود. اگر حساب های ریالی به دقت رصد شود، عملا منشا ارزهای اختصاص یافته برای واردات هم مشخص می شود.