اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) یک بیماری مزمن است که با رفتار تکانشی ، بی توجهی و بیش فعالی مشخص می شود. این بیماری معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می شود ، اما علائم ADHD می تواند در دوران نوجوانی و بزرگسالی شناسایی نشود ، بنابراین ممکن است برای اولین بار تا زمانی که فردی بزرگسال نباشد ، تشخیص داده نشود. با درمان مناسب ، کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند زندگی موفق و بسیار پرباری داشته باشند.
علائم و نشانه های ADHD
اختلال کمبود توجه (ADD) اصطلاح قدیمی تری است برای آنچه اکنون به عنوان ADHD شناخته می شود. در حالی که برخی از افراد هنوز از عبارات ADD و ADHD به جای یکدیگر استفاده می كنند ، و در صورتی كه كودك فقط در تمركز مشكل دارد و بیش فعال نیست ، ممكن است این وضعیت را ADD بنامند ، ADHD رسماً به عنوان اصطلاح صحیح برای بیماری تشخیص داده شده توسط نسخه فعلی آمریكایی شناخته می شود راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی (DSM).
این بیماری معمولاً تا سال 1987 به عنوان ADD شناخته می شد ، زمانی که "بیش فعالی" در نسخه سوم DSM به این نام اضافه شد. هنگامی که ویرایش چهارم DSM در سال 1994 منتشر شد ، ADHD به زیرگروه های خاصی تقسیم شد ، با در نظر گرفتن این واقعیت که یک فرد بدون داشتن علائم بیش فعالی می تواند ADHD تشخیص داده شود.
سه شکل - یا "ارائه" - ADHD وجود دارد ، همانطور که در نسخه پنجم DSM (DSM-5) ، در سال 2013 منتشر شده است.
این سه مورد عبارتند از:
1. غالباً بیش فعال-تکانشی
افراد مبتلا به این نوع ADHD عمدتا با بیش فعالی و تکانشگری دست و پنجه نرم می کنند ، اگرچه ممکن است برخی علائم کم توجهی را نیز داشته باشند. بیش فعالی شامل حرکت مداوم و تکان خوردن بیش از حد و صحبت کردن است. در بزرگسالان ، این ممکن است به شکل بی قراری اغراق آمیز و سطح فعالیتی باشد که افراد دیگر آن را خسته کننده می دانند.
تکانشگری شامل تصمیم گیری مهم و اقدام بدون تفکر در مورد عواقب آن است ، به ویژه هنگامی که این اقدامات ممکن است مضر باشند و تأثیرات آن طولانی مدت باشد. تکانشگری همچنین با تمایل به رضایت فوری مشخص می شود. در موقعیت های اجتماعی ، یک فرد تکانشی ممکن است زود بی تاب ، ناامید یا عصبانی شود.
2. غالباً بی توجه
افراد این گروه عمدتاً علائم کم توجهی دارند ، اگرچه ممکن است برخی از مشکلات بیش فعالی و تکانشگری را نیز داشته باشند. این فرم قبلاً (و گاهی هم هنوز هم وجود دارد) ADD نامیده می شود.
کم توجهی با تلاش برای حفظ تمرکز ، حواس پرتی به راحتی از وظیفه انجام شده و عدم پشتکار یا سازماندهی مشخص می شود. این می تواند منجر به مشکلات شغلی و شخصی عدم توجه به جزئیات و از دست دادن فرصت های مهم ، جلسات و عملکردهای اجتماعی شود.
3. بیش فعال-تکانشی و بی توجه
افراد این گروه علائم بیش فعالی ، تکانشگری و کم توجهی دارند. اکثر کودکان این نوع ترکیبی را دارند. اما شایع ترین علامت ADHD در کودکان در سن پیش دبستانی بیش فعالی است.
کودکانی که بیش از حد فعال هستند ممکن است بیش از حد صحبت کنند ، حالت چرک و لرزیدن داشته باشند و در حالت آرام بنشینند. در دوران کودکی ، تکانشگری می تواند به شکل بی حوصلگی ، برهم زنندگی و دشواری باشد. بی توجهی می تواند رویاپردازی ، مشکل در پیروی از دستورالعمل ها ، فراموشی در فعالیت های روزمره و مشکل در تمرکز باشد. در بزرگسالان ، علائم ADHD ممکن است به صورت تکانشگری ، قطع مداوم ، بی قراری ، عدم توانایی در تمرکز ، عدم سازماندهی و پیگیری ، مشکل در رعایت ضرب العجل ها ، تغییرات مکرر خلقی و مشکل کنار آمدن با استرس باشد.