به گزارش موبوایران،بشر به امید اینکه بیگانگان را از حضور خود روی زمین آگاه سازد پیام های مختلفی را به فضا ارسال کرده هر چند که ممکن است آن ها تیری در تاریکی باشند.
در اوایل قرن نوزدهم، ستاره شناس اتریشی «جوزف یوهان فون لیترو» با جدیت پیشنهاد کرد که انسان ها سنگرهای پیکربندی شده با الگوهای گسترده هندسی را در بیابان صاحرا حفر، آنها را با نفت سفید پر و به آتش بکشند. این ایده ارسال پیام به تمدن های بیگانه ای بود که در سایر نقاط منظومه شمسی زندگی می کنند.
فون لیترو هرگز ندید که ایده اش به ثمر بنشیند. ستاره شناسان هنوز هم مدتها پس از طرح این نقشه بلند پروازانه، تلاش خود را برای تماس با زندگی فرازمینی متوقف نکرده اند.
بنابراین ما چه پیامی برای بیگانگان ارسال کرده ایم؟
رادیو تلاش برای اعلام موجودیت زمین را عملی کرد. در سال 1962، دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی فرستنده رادیویی را به سمت ناهید هدف گرفته و با کد مورس به این سیاره سلام کردند. بر اساس مقاله ای که در سال 2018 در مجله بین المللی نجوم منتشر شد، این پیام تا حد زیادی نمادین در نظر گرفته شد. این بیش از هر چیز آزمایشی برای یک رادار سیاره ای کاملاً جدید بود، یک فناوری که امواج رادیویی را به فضا می فرستد و هدف اصلی آن مشاهده و نقشه برداری از اشیا در منظومه شمسی است.
در سال 1974 ، تیمی از دانشمندان، یک پیام رادیویی از رصدخانه Arecibo در پورتوریکو به سمت مسیه 13 ارسال کردند، این مجموعه از ستارگان حدود 25000 سال نوری با ما فاصله دارد. این تصویر که به صورت باینری ارسال شده است، شکل انسان، یک ساختار DNA مارپیچ، یک مدل از اتم کربن و نموداری از یک تلسکوپ را نشان می دهد.
داگلاس واکوچ روانشناس و رئیس اطلاعات بین المللی هوش فرا زمینی (METI) بین المللی به لایو ساینس گفت: پیام Arecibo تلاش کرد تا از زبان ریاضیات و علوم تصویری برای نشان دادن انسان استفاده کند.
پیام Arecibo به معنای واقعی کلمه تیری در تاریکی بوده است زیرا برای رسیدن به مسیه 13 حدود 25000 سال نوری زمان لازم است و در آن زمان خوشه ستاره حرکت خواهد کرد.
اخیراً از رادیو برای انتقال همه چیز استفاده شده است. طبق مقاله مجله بین المللی نجوم، در سال 2008 ، برندDoritos تبلیغات خود را به منظومه شمسی در صورت فلکی Ursa Majoris ، در حدود 42 سال نوری دورتر فرستاد.
ما برای برقراری ارتباط فقط به رادیو اعتماد نکرده ایم. ما همچنین سفینه های فضایی حاوی مصنوعات را از زمین پرتاب کرده ایم، به این امید که سرانجام با شکل های هوشمند زندگی، از فضای بین ستاره ای خارج شوند. ویجر 1 و 2 در سال 1977 برای کاوش در محدوده خارجی منظومه شمسی و فضای بین ستاره ای ماموریت خود را آغاز کردند. هر یک دارای موسیقی، صداهای محیطی از زمین و 116 تصویر از سیاره و منظومه شمسی ما است.
فضاپیمای ویجر هنوز هم در حال جابجایی در فضای بین ستاره ای است و منتظر کشف است. این تمدن های بیگانه در صورت وجود باید از نزدیک به سیگنال های رادیویی گوش فرا دهد و درک کافی از ریاضیات و علوم برای تفسیر پیام های ما داشته باشد.