به گزارش موبوایران، انسان‌ها برای ادامه زندگی با یک محدودیت مواجه می‌شوند و نمی‌توانند بی‌نهایت عمر کنند، البته انتظاری جز این هم نداشتیم. با این حال پژوهش جدید برای عمر انسان یک محدودیت درنظر گرفته که ۱۵۰ سال است.
به اعتقاد محققان، پس از ۱۲۰ تا ۱۵۰ سال، انسان توانایی‌اش برای اصلاح و تعمیر بدن را بطور کامل از دست می‌دهد. در حقیقت دیگر نمی‌توانیم پس از ابتلا به بیماری‌ها یا آسیب‌های بدنی، بهبود پیدا کنیم. با این وجود، شاید درمان‌ها بتوانند تاب‌آوری بدن را افزایش دهند که به معنای عمر طولانی‌تر و البته زندگی سالم‌تر خواهد بود.
به اعتقاد پروفسور «جودیت کمپیسی» که البته نقشی در این تحقیق نداشته، عدد بدست آمده مبتنی بر داده‌های قدیمی و کنونی از جمعیت است:
«با یک تخمین روبه‌رو هستیم، با این حال مبتنی بر اعداد خوبی است.»
پژوهشگران مجموعه داده‌های بزرگی از ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و روسیه را مورد بررسی قرار داده‌اند که شامل اطلاعات پزشکی بیش از ۵۰۰ هزار نفر می‌شود. داده‌هایی مورد استفاده قرار گرفتند که از آزمایش خون ساده افراد در مجموعه اطلاعات وجود داشتند. هرفرد در طی ماه‌ها، چندین بار آزمایش خون داد.
پژوهشگران به دنبال دو عدد در نمونه‌های خون سه گروه سنی مختلف بودند. این داده‌ها شامل یک نسبت از دو نوع مختلف از گلبول‌های سفید خون مبارزه‌کننده با بیماری‌ها و یک اندازهگیری از تغییرپذیری ابعاد گلبول‌های قرمز بود. تعداد این موارد با افزایش سن، بیشتر می‌شود که پژوهشگران آن را نشانگر زیستی یا بیومارکر پیری می‌نامند.
در ادامه دانشمندان از یک مدل کامپیوتری برای تعیین چیزی که به عنوان شاخص حالت ارگانیسم پویا برای هر فرد شناخته می‌شود، استفاده کردند. در حقیقت این شاخص یک اندازهگیری سن بیولوژیکی است.
از این عدد برای تعیین نحوه بهبود فرد پس از بیماری یا آسیب استفاده شد. داده‌ها نشان دادند که زمانی که عمر فرد به ۱۲۰ یا ۱۵۰ سال می‌رسد، تاب‌آوری یا انعطاف‌پذیری بطور کامل ناپدید می‌شود و دیگر فرد قادر به زنده ماندن نخواهد بود.