گاهی استفاده بازیگران از وسایلی مثل ساعت در فیلم‌ها، موجب نمادین شدن آن وسایل در جامعه می‌شود.
به گزارش موبوایران، گاهی استفاده بازیگران از وسایلی مثل ساعت در فیلم‌ها، موجب نمادین شدن آن وسایل در جامعه می‌شود.
در حالتی که شرایط مهیا باشد، ساعتی که توسط شخصیت‌های یک فیلم استفاده می‌شود، می‌تواند برای مخاطبان و علاقه‌مندان به این فیلم‌ها به یک وسیله نمادین و ماندگار تبدیل شود. مخصوصا اگر به دست بازیگر معروفی بسته شود.
از دهه ۱۹۹۰ میلادی شرایط متفاوت شد. پیش از این استفاده از ساعت به عنوان طراحی لباس و صحنه انجام می‌گرفت اما این روز‌ها با بستن قرارداد‌های تجاری و تبلیغاتی، از ساعت‌ها در فیلم‌ها استفاده می‌شود. در اینجا ده مورد از ساعت‌هایی که بازیگران در فیلم‌های سینمایی دستشان کردند را می‌بینید که تاثیر زیادی هم در صنعت سینما و هم در صنعت ساعت داشتند.
شان کانری در فیلم «دکتر نو»
اگر بخواهیم یکی از به یادماندنی ترین ساعت‌ها در دنیای سینما را معرفی کنیم، باید به سراغ ساعت رولکس سابمارینر شان کانری، در اولین فیلم جیمزباند به نام «دکتر نو» برویم. با وجود اینکه بودجه این فیلم سینمایی بسیار محدود بود، شرکت رولکس هم هیچ حمایتی از تولید فیلم «دکتر نو» انجام نداد.
ساعت استفاده شده در این فیلم متعلق به آلبرت براکلی، تهیه کننده فیلم بوده که آن را به شان کانری می‌دهد تا یکی از نمادین‌ترین ساعت‌های دنیای سینما در این فیلم ایجاد شود. البته مدت‌ها پیش شرکت ساعت سازی سوئیسی «اومگا»، برای تبلیغ محصولاتش با صاحب امتیاز فیلم‌های جیمزباند به توافق رسیده بود که هنوز هم برقرار است.
سیلوستر استالونه در «روشنایی روز»
کمپانی کالای لوکس پانرای، در اوایل دهه ۹۰ بعد از قرارداد تامین ساعت‌های مچی ارتش ایتالیا، به موفقیت‌هایی رسید. اما در سال ۱۹۹۵ بود که استالونه یکی از ساعت‌های این کمپانی را برای فیلم «روشنایی روز» محصول سال ۱۹۹۶ خرید. او بعد از فیلم هم چند ساعت از این مدل خرید که روی جعبه آن‌ها امضای خودش حک شده بود. او در فیلم سینمایی «بی مصرف‌های ۳» نیز از این ساعت استفاده کرد.
استیو مک کوئین در فیلم «لمانز»
مک کوئین عموما به ساعت‌های میداس علاقه داشته است، اما در فیلم «لمانز» از ساعت تگ هیور موناکو استفاده می‌کند. گفته می‌شود او در ابتدا قرار بود از ساعت‌های اومگا در این فیلم استفاده کند، اما به دلیل اینکه معقتد بود این شرکت می‌خواهد از او به عنوان تبلیغات استفاده کند، پیشنهاد آن‌ها را رد کرد.
الویس پرسلی در فیلم «هاوایی آبی»
پرسلی برای بازی در فیلم سینمایی «هاوایی آبی» در سال ۱۹۶۱ از ساعت همیلتون استفاده کرده بود که به نظر می‌رسد متعلق به خودش بوده است. این ساعت‌ها از این جهت که اولین ساعت‌های الکتریک بوده اند، مورد توجه قرار می‌گیرند. از این ساعت در فیلم‌های دیگری مثل «مردان سیاه پوش» نیز استفاده شده است.
مارلون براندو در فیلم «اینک آخرالزمان»
در فیلمبرداری «اینک آخرالزمان» چندین بار به براندو گفته شده بود که از ساعت رولکس خود استفاده نکند، چون برای شخصیتی که قرار بود بازی کند بسیار جدید بود. براندو به پوشیدن این ساعت مچی اصرار می‌کند تا در نهایت اجازه استفاده از آن را می‌گیرد.
آلک بالدوین در فیلم «گلن‌گری گلن راس»
ساعت رولکس طلایی آلک بالدوین در فیلم «گلن‌گری گلن راس»، چشم خیلی از سینما دوستان را گرفته بود. در یکی از سکانس‌های سخنرانی ضد انگیزی این فیلم که شاید از ماندگارترین‌ها در تاریخ سینما باشد، شخصیت بالدوین ساعت خود را به شخصیت مقابلش نشان می‌دهد و به او می‌گوید که ساعتش از اتومبیل او گران‌تر است.
مارتین شین در «اینک آخرالزمان»
وقتی به سراغ ساعت‌های ماندگار سینما با قیمت‌های معقول‌تر برویم، با ساعت سیکو مواجه خواهیم شد که مارتین شین هم در فیلم کلاسیک «این آخرالزمان» در نقش یک مامور ویژه ارتش در ویتنام، از آن استفاده کرده بود. مدل مشابه این ساعت را می‌توان با ۷۰۰ الی ۹۰۰ دلار خریداری کرد.
آرنولد شوارتزنگر در «غارتگر»
ساعت سیکو H۵۵۸ در نوع خودش محبوب بوده است، اما اگر به خاطر آرنولد نبود محبوبیت فعلی اش را نداشت. کمپانی سیکو مدل‌های مشابه این ساعت را به طور میانگین دوبرابر قیمت اصلی آن به فرش می‌رساند. آرنولد شوارتزنگر، فرماندار سابق کالیفرنیا، در فیلم‌های اکشن زیادی در دهه ۸۰ میلادی از جمله «غارتگر» و «کماندو» این ساعت را در دست داشت.
بروس ویلیس در فیلم «داستان عامه پسند»
سکانس ساعت طلایی در فیلم «داستان عامه پسند» یکی از بهترین لحظات سینمایی در دهه ۹۰ میلادی بود. بعد از دیدن سکانس‌هایی خشونت بار، به مونولوگ جذاب کریستوفر واکن می‌رسیم که ساعت trench watch، مربوط به جنگ جهانی اول را به دست گرفته است که به شخصیت بروس ویلیس تعلق دارد.
مایکل جی فاکس در «بازگشت به آینده»
ساعت محاسبه گر و دیجیتالی کاسیو، مثل مجموعه فیلم‌های «بازگشت به آینده» تا به امروز یکی از سمبل‌های دهه هشتاد میلادی بوده است. در این دهه بود که ساعت‌های الکترونیکی، هم دیجیتالی‌ها و هم کوارتز، خیلی زود جایگزین ساعت‌های مکانیکی شدند. در این فیلم هم جی فاکس به صورت طعنه آمیر ساعت را کنار گوشش میگذاشت تا ببیند کار می‌کند یا خیر. اما در واقع ساعت‌های دیجیتالی صدایی ندارند.