شما بگویید؛ لپتاپ گیمینگ یا دسکتاپ گیمینگ؟
انتخاب میان لپ تاپ گیمینگ یا یک سیستم رومیزی (دسکتاپ) همیشه از دشوارترین دغدغههای جامعه بازیکنان کامپیوترهای شخصی بوده است.
به گزارش موبوایران، انتخاب میان لپ تاپ گیمینگ یا یک سیستم رومیزی (دسکتاپ) همیشه از دشوارترین دغدغههای جامعه بازیکنان کامپیوترهای شخصی بوده است. البته با توجه به اینکه هر کدام از این دو مزیتها و معایب خود را دارند، در نهایت گزینه ارجح به شرایط زندگی شخصی شما بازمیگردد. اما در سالهای اخیر که فاصله بهینه بودن لپتاپها و سیستمهای رومیزی کمتر و کمتر شده، جواب دادن به این سوال هم به سادگی گذشته نخواهد بود.
در این مطلب به بررسی ویژگیهای قابلتامل لپتاپهای گیمینگ و مقایسه آنها با سیستم معادل رومیزی میپردازیم تا ببینیم کدامیک به بهترین شکل میتوانند از پس نیازهای شما برآیند.
تفاوت در قدرت
مهمترین مسئلهای که باید در انتخاب لپتاپ گیمینگ در نظر بگیرید قدرت ضعیفتر آن نسبت به قطعات معادل برروی سیستم رومیزی است. مثلا اگر با معماری نسل جدید به سراغ یک کارت گرافیک قدرتمند مثل GTX 1660 Ti برای بازی در رزولوشن فول اچدی یا ۱۰۸۰p بروید، راندمان نسخه نوتبوک آن ممکن است تا ۱۵% ضعیفتر از معادل رومیزی باشد. دلیل عمده این مسئله بحث مصرف انرژی و حرارت است.
لپتاپ به زعم معماری جمع و جور خود در کنترل حرارت ناشی از چیپست اصلی با عملکرد بالا ناتوان است. به همین دلیل چیپهای گرافیکی و حتی پردازنده آن با فرکانس کلاک بسیار پایینتری طراحی میشوند تا برای این ساختار کوچک قابل استفاده شود. البته باید توجه داشت که پیشرفت تکنولوژی سختافزار در سالهای اخیر و همچنین ورود تکنولوژیهایی چون Max Q انویدیا به این عرصه باعث شده که تفاوت در عملکرد میان لپتاپها و سیستمهای رومیزی تا حد قابلتوجهی کاهش پیدا کند، اما حتی همین الان هم راندمان یک سیستم دسکتاپ ۸۰۰ دلاری از یک لپتاپ ۸۰۰ دلاری بیشتر خواهد بود.
این موضوع حتی در انتخاب لپتاپ مناسب میتواند به یک دغدغهی مهم تبدیل شود. مثلا اگر نوتبوکی با کارت گرافیک RTX 3060 و مصرف انرژی ۸۰ داشته باشیم، قدرت آن بسیار ضعیفتر از یک نوتبوک RTX 3060 با مصرف انرژی ۱۲۰ خواهد بود.
قابل حمل بودن
برای بسیاری از گیمرها که اهل خانهنشینی مفرط نیستند، انتخاب یک لپتاپ گیمینگ از جهت قابل حمل بودن میتواند به یک مزیت بسیار مهم تبدیل شود. در حالیکه سیستم رومیزی همیشه ثابت است و باید در یک نقطه از خانه آن را نگه دارید، لپتاپ گیمینگ به شما اجازه تجربه جدیدترین بازیهای روز را در هر نقطه از خانه و حتی مکانهای دیگر میدهد. این موضوع علیالخصوص برای افرادی که سفر میکنند حائز اهمیت است.
از طرفی، یک لپتاپ گیمینگ دغدغههای ساختن یک محیط کارآمد را برای رایانه رومیزی ندارد. مثلا اگر در مورد اول با تعیین جایگاه یک لپتاپ و هدست و موس مواجه باشید، در حالت رومیزی باید یک جای مناسب برای کیس تهویه کنید و از طرفی به فکر مانیتور، کیبورد، موس، اسپیکر و دیگر تشکیلات مربوط به آن باشید. مسلما انتخاب یک لپتاپ جمع و جور میتواند تا حد زیادی این مشکلات را برای شما از معادله خارج کند.
کیفیت تصویر یا اندازه تصویر؟
اندازه تصویر بزرگترین الترابوکها هم در حال حاضر نهایت تا ۱۷ اینچ است. این در حالیست که شما با سیستم رومیزی میتوانید حتی به فکر یک مانیتور ۳۴ اینچی باشید. البته باید در نظر گرفت که مانیتورهای بزرگ در رزولوشنهای پایین مثل ۱۰۸۰p وضوح تصویر جالبی ندارند و تجربه گیمینگ خوبی از نظر جلوههای بصری به شما نمیدهند. پس اگر به فکر خرید یک مانیتور بزرگتر باشید، باید سختافزار قویتری انتخاب کنید تا توانایی اجرای بازیها را در رزولوشن بالاتر (مانند ۱۴۴۰p یا ۴K) داشته باشد.
لپتاپ به واسطه صفحه نمایش کوچکتر خود در هر رزولوشنی از تراکم صفحه بسیار بالایی برخوردار است. مثلا یک لپتاپ ۱۵ اینچی در رزولوشن ۱۰۸۰p از حیث ppi یا همان چگالی پیکسل در حدود ۱۴۰ قرار دارد. معادل این رزولوشن در مانیتور ۲۴ اینچی حدود ۹۱ پیکسل میشود که وضوح و تیزی تصویر را تا حد زیادی کاهش میدهد.
یک نکته بسیار مهم دیگر این است که پنل بسیاری از لپتاپهای گیمینگ مدرن از نظر تکنولوژی فراتر از مانیتورهای ردهپایین بازار هستند و از طرفی نرخ تازهسازی (Refresh Rate) آنها از ۶۰ بالاتر است. در بازار کنونی اگر بخواهید مانیتوری با نرخ تازهسازی ۱۲۰ یای ۱۴۴ خریداری کنید قیمت آن حداقل ۲۰ میلیون تومان خواهد بود. این در حالیست که با سرمایهگذاری روی یک لپتاپ گیمینگ میتوانید تجربه رقابتی بازیهای آنلاین را با قیمتی معقولتر تجربه کنید.
پس از نظر تصویر و کیفیت آن همهچیز به سلیقه و نیازهای بازیکن و صدالبته بودجه او بازمیگردد.
قابلیت ارتقا
شاید بزرگترین عیب لپتاپ در مقایسه با سیستم دسکتاپ مسئله ارتقای قطعات باشد. بااینکه نوتبوکها جدید به شما قابلیت ارتقای حافظه و هارد سیستم را میدهند، تعویض قطعات مهمی چون پردازنده و کارت گرافیک کاری بسیار دشوار و در اکثر مواقع غیرممکن است. پس اگر یک لپتاپ گیمینگ خریداری کنید، قابلیت جهش در میان نسلها را ندارید و باید تا سالهای سال و خرید لپتاپ بعدی با عملکرد مشخص آن کنار بیایید.
این مسئله مسلما در مدل رومیزی وجود ندارد چرا که هروقت اراده کنید میتوانید تکتک قطعات آن را تعویض کنید. همچنین به دلیل طراحی ذاتی ماژولار، قابلیت شخصیسازی و تزیین سیستم نیز در دسکتاپ کیلومترها جلوتر از لپتاپ قرار دارد. استفاده از فنها و سیمهای RGB، سیستم خنککننده مایع و… تنها بخشی از این گزینههای شخصیسازی برای کاربران رایانههای رومیزی است.
البته باید توجه داشت که جهشهای نسلی سختافزار آنقدرها هم فوقالعاده و وسوسهبرانگیز نیستند. این مصداق استدلالی است که بگوییم حالا چون کارتهای سری ۳۰۰۰ انویدیا روانه بازار شده پس نسل اول RTX یعنی مجموعه ۲۰۰۰ به کلی منسوخ و غیرقابل استفاده است! مسلما جهش عملکرد تا آن حد قابلتوجه نبوده و اگر همین الان هم دارنده کارت ۲۰۷۰ و حتی ۲۰۶۰ باشید تا سالهای آینده برای شما مشکلی در اجرای بازیهای روز با تنظیمات بسیار بالا ایجاد نخواهد کرد. پس اگر به جهشهای دوساله در بازار کامپیوتر اهمیت نمیدهید، نبود قابلیت ارتقا برای لپتاپ آنقدرها هم آزاردهنده و مشکلساز نخواهد بود.
کمبود جهانی نیمرسانا و بازار سرسامآور سختافزار
در دنیایی که شوق استخراج رمز ارزها به همه جوامع آن نفوذ کرده و از طرفی به دلیل پاندمی کرونا با کمبود قطعات الکترونیکی مواجه است، بیشترین آسیب را گیمرهای رایانه شخصی میبینند. همانطور که میدانید، در حال حاضر به صورت جهانی – و نه فقط در ایران – انبارهای کارت گرافیک با کمبود مواجه هستند و سازندگان هم به دلیل نبود نیمرسانا به اندازه کافی نمیتوانند با انتظارات بازار روبهرو شوند.
در چنین شرایطی کارت پرچمدار انویدیا یعنی RTX 3080 که در بدترین حالت باید ۲۵ میلیون تومان باشد در بازار داخلی به قیمت ۷۰ یا ۸۰ میلیون تومان فروخته میشود. برای همین قضیه انتخاب بین کامپیوتر رومیزی یا لپتاپ گیمینگ به مقولهای پیچیده تبدیل شده است.
با توجه به حباب سرسامآور بازار کارت گرافیک، در حال حاضر سرمایهگذاری روی یک لپتاپ گیمینگ میتواند منطقیتر باشد، البته در نهایت باید همه مزایا و معایب این دو انتخاب را در نظر بگیرید. در ادامه سعی میکنیم معادل یک سیستم لپتاپ را به صورت رومیزی بسازیم و قیمتهای این دو را در بازار داخلی مقایسه کنیم.
مدل لپتاپ: Lenovo Legion 5 15IMH05H | سیستم رومیزی: Intel & Asus |
صفحه نمایش: ۱۵ اینچ با رزولوشن ۱۰۸۰p و پنل IPS (نرخ تازهسازی ۱۴۴) | پردازنده: Core i5 9400f شش هستهای با فرکانس پایه ۲.۸ مگاهرتز |
پردازنده: Core i7 10750H هشت هستهای با فرکانس ۲.۶ تا ۵ گیگاهرتز | کارت گرافیک: Asus RTX 2060 6GB |
کارت گرافیک: RTX 2060 Max-Q 6GB | حافظه رم: ۲×۸ ۱۶GB 2666Mhz |
حافظه رم: ۱۶GB DDR4 | حافظه داخلی: ۱ ترابایت هارد درایو WD و ۲۵۶ گیگابایت از نوع SSD ساتا |
حافظه داخلی: ۱ ترابایت هارد درایو و ۲۵۶ گیگابایت حافظه از نوع SSD | کیس: Green Griffin G2 |
قیمت: ۳۸ میلیون تومان | پاور: Green 550W Gold 80 Plus |
مانیتور: ۲۴ اینچ BenQ EX2510 با پنل IPS (نرخ تازهسازی ۱۴۴) | |
قیمت: حدود ۵۰ میلیون تومان |
با توجه به برابری نسبی پردازنده و رم این دو سیستم، میتوان گفت که در نهایت از نظر قیمتی باید طرف لپتاپهای گیمینگ را گرفت، با اینکه بارها ثابت شده که در شرایط عادی بسیار گرانتر از معادلهای قدرتمندتر رومیزی خود هستند. همچنین در انتخاب مانیتور برای سیستم رومیزی از یک صفحه IPS با نرخ تازهسازی مشابه با معادل لپتاپ آن استفاده شد تا حداقل از نظر رقابتی و حرفهای در فضای یکسان قرار گیرد.
در جدول زیر مزایای کامپیوتر رومیزی گیمینگ و لپتاپ گیمینگ را برای شما لیست کردهایم:
لپتاپ گیمینگ | گیمینگ رومیزی |
قابل حمل بودن | جایگاه ثابت |
جمعوجور بودن | گرفتن فضای زیاد |
کیفیت تصویر بالاتر | اندازه تصویر بیشتر |
عملکرد ضعیفتر | عملکرد معادل بهتر |
قیمت ارزانتر در بازار فعلی | قیمت گرانتر در بازار فعلی |
بیشتر قطعات آن قابل ارتقا نیست | همه قطعات آن قابل ارتقا هستند |
اکثر اکسسوریها را در خود دارد | نیاز به خرید اکسسوریهایی چون اسپیکر و کیبورد و موس دارد |