منظور از Peak Brightness یک نمایشگر چیست؟
فناوری HDR در حال تبدیل شدن به یک استاندارد رایج در تلویزیون‌های جدید است. در این رابطه احتمالا شما نیز اصطلاح نهایت روشنایی (Peak Brightness) را که جهت توصیف کارایی و کیفیت نمایشگرها به کار می‌رود، شنیده‌اید.
به گزارش موبوایران، فناوری HDR در حال تبدیل شدن به یک استاندارد رایج در تلویزیون‌های جدید است. در این رابطه احتمالا شما نیز اصطلاح نهایت روشنایی (Peak Brightness) را که جهت توصیف کارایی و کیفیت نمایشگرها به کار می‌رود، شنیده‌اید. در ادامه توضیحاتی را درباره این مفهوم به شما ارائه می‌دهیم.
سنجش نهایت روشنایی یک نمایشگر
نهایت روشنایی در واحد نیت و یا شمع در هر متر مربع (cd/m²) سنجیده شده و در واقع راه‌کاری جهت اندازه‌گیری مقدار درخشندگی (کل روشنایی ساطع شده از نمایشگر) است.
جهت سنجش نهایت روشنایی، دو مقیاس وجود دارند. یکی صحنه واقعی (Real Scene) و دیگری نیز پنجره‌ای (Window) است. اولی مربوط به نهایت روشنایی یک نمایشگر در حین تماشای یک ویدیو است (روشنایی کلی). معمولا جهت مقایسه عملکرد دو نمایشگر در این زمینه، از یک فایل ویدیویی واحد استفاده می‌شود.
در سنجش روشنایی پنجره‌ای نیز نهایت روشنایی تولید شده در بخشی از نمایشگر را در نظر می‌گیرند؛ مثلا در 2 درصد از کل سطح تلویزیون. این کار معمولا با نمایش دادن یک شکل سفید رنگ کوچک بر روی نمایشگر صورت می‌پذیرد.
تست‌های پنجره‌ای زمانی بیشتر مفید هستند که بخواهیم عملکرد یک نمایشگر را در زمینه هایلایت‌های HDR روشن، بسنجیم (مثلا یک چراغ‌قوه). گاهی اوقات نیز از تست‌های طولانی‌تری استفاده می‌شود، زیرا در بسیاری از نمایشگرها هر چه یک هایلایت روشن بیشتر بر روی صفحه باقی بماند، آنگاه نمایشگر نیز بیشتر به تیره‌تر شدن ادامه خواهد داد. اصطلاح نهایت روشنایی برای هر دو محتوای HDR و SDR کاربرد دارد، هر چند که بیشتر در زمینه مقایسه هایلایت‌های روشن‌تر در محتواهای HDR کاربرد دارد.
فناوری نمایشگر تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند
برخی از نمایشگرها نسبت به سایرین، روشنایی بیشتری تولید می‌کنند و این به دلیل فناوری ساخت آن‌ها است. البته این قضیه لزوما به کیفیت تصویر بهتر ختم نمی‌شود. مثلا LCDهایی که از LEDها جهت تأمین نور خود استفاده می‌کنند، نسبت به رقبای OLED خود، روشنایی بیشتری تولید کرده و بنابراین بیشتر برای محیط‌های پرنور مناسب هستند.
در نمایشگرهای OLED از یک محدود کننده خودکار نور پس‌زمینه (ABL) استفاده شده تا از آسیب رسیدن به تلویزیون و یا مانیتور، جلوگیری شود. این قضیه بیشتر خود را در صحنه‌های تمام سفید نشان می‌دهد. در نمایشگرهای OLED، هنوز هم بخش‌های کوچک‌تر هایلایت‌های پرنور می‌توانند سطوح روشنایی HDR خوبی را به نمایش بگذارند.
فضایی را که قرار است تلویزیون خود را در آنجا قرار دهید، در نظر داشته باشید، اما بیش‌ازحد به فاکتور نهایت روشنایی توجه نکنید. بسیاری از LCDهای دارای نور زیاد، از نسبت کنتراست، سطح سیاهی و همچنین شبح‌زنی (Ghosting) چندان مناسبی برخوردار نیستند.
از طرفی هم شاید نمایشگرهای OLED روشنایی زیادی نداشته و به همین دلیل چندان برای محیط‌های پرنور مناسب نباشند، اما از سطح سیاهی و همچنین نسبت کنتراست بی‌نهایت برخوردار هستند.
نقش کارگردان‌ها را فراموش نکنید
برخی از کارگردان‌ها تمایل دارند که بیش‌ازحد از مواردی همچون HDR استفاده کرده و به همین دلیل فیلم‌های آن‌ها هایلایت‌های چندان جذابی ندارند. مثلا اگر روشنایی یک فیلم، 300 نیت در نظر گرفته شده باشد و شما آن را بر روی یک تلویزیون 1000 نیتی پخش کنید، آنگاه روشنایی آن فیلم همچنان از 300 نیت تجاوز نخواهد کرد.
