به گزارش سایت طلا،دکتر سعید نمکی شب گذشته در جلسه قرارگاه عملیاتی پیشگیری و مقابله با کرونا در استان خراسان رضوی اظهار داشت: دیگر نباید اسم این ویروس را کووید19 بگذاریم. ویروس دلتا تشابهات مهمی با ویروس ووهان ندارد. ویسنته که پدر واکسن کوبا است و با ما همکاری مشترک دارد، چندی پیش به ایران آمده بود که به او گفتم "تصور نکنید که سه ماه دیگر، ویروسی که خواهد بود، جهش‌یافته‌ای از ویروس اولیه ووهان است و 30 یا 40 درصد با هم تفاوت دارند بلکه باید فکر کنید یک ویروس جدید خلق شده است که باید برای آن برنامه‌ریزی کنیم".
وی افزود: بدانید که در آینده پدیده‌های بسیار سخت‌تری را در پیش داریم این را از این برادر در گوشه‌ای از دفترتان ثبت کنید. باید آرایش و ساختاری برای مقابله با کرونا تعریف شود که گزندی به آن وارد نشود. بدانید که اگر موج پنجم بیماری تمام شد، دیگر نباید همه چیز را تمام‌شده دانست و پیاپی گرفتار امواج بیماری خواهید بود حتی اگر پوشش واکسیناسیون را خیلی افزایش دهید چون ویروس‌های آینده در مقابل این واکسن‌هایی که الآن ساخته می‌شوند، ممکن است واکنش‌های متفاوتی داشته باشند.
وزیر بهداشت یادآور شد: کلینیک‌های سرپایی را سازمان‌یافته سرپا نگه‌دارید. طرح شهید حاج قاسم سلیمانی که 99/10/10 برای رؤسای دانشگاه‌ها مطالبی را در مورد آن نوشتم، حتماً به‌عنوان یک زیرساخت و مشارکت بین‌بخشی با سازمان بسیج را حفظ کنید و این تقاضای امروز بنده نیز است. اگر کلینیک‌های سرپایی و بستری موقت‌ها را راه‌اندازی نمی‌کردیم، تردید نکنید که حدود 200 هزار تخت بیمارستانی کم می‌آوردیم.
دکتر نمکی گفت: اگر به‌طور متوسط روزانه 25 هزار نفر را درمان بستری یا بستری موقت می‌کنیم این تعداد را باید در 13 که متوسط بستری است، ضرب کنیم که بیش از 250 هزار تخت بیمارستانی نیاز بود. با این اقدامات، کمبود تخت بیمارستانی خودش را زیاد نشان نداد و باید این مراکز در مشهد، توسعه پیدا کند.
وی ابراز کرد: میزان ارزی که در سال گذشته با وجود بیماری کرونا دریافت کردیم، حدود یک و نیم میلیارد دلار کمتر از سال 1397 بود اما اجازه ندادیم کمبودی در 4 هزار و 750 قلم دارو ایجاد شود. صف‌های طولانی در برخی اقلام را در دارو و تجهیزات پزشکی ندیدیم چون تدبیر در کار بود. کمبود سرم چگونه به وجود آمد؟ قرار بود برای تأمین نیازهای کشور و عدم پاسخگویی تولیدات داخلی، سرم وارد کنیم اما مجلس با نامه‌ای که تولید‌کنندگان نوشته بودند، صورت‌جلسه کردند و تولید‌کنندگان تعهد کردند که تا تاریخ مشخصی، نیازهای کشور را برطرف می‌کنند که این امر انجام نشد. از هند می‌خواستیم سرم وارد کنیم که دادستان هند دستور عدم خروج از هند را صادر کرد.
وزیر بهداشت گفت: از روزی که به وزارت بهداشت آمدم نگذاشتم یک دارو که دارای مشابه داخلی است، وارد شود که تولید داخلی افزایش قابل‌توجهی پیدا کرد اما این بدین معنی نیست که ما به‌عنوان متولی سلامت اگر کمبودی در دارو وجود داشت، وارد نکنیم. خوشبختانه در زمان حاضر سرم وارد کشور شده است و از سه چهار روز آینده، وضعیت سرم در کشور عادی می‌شود. 4 و نیم میلیون رمدسیویر باید با 4 و نیم میلیون سرم نیم‌لیتری تزریق می‌شد که این مشکل به‌زودی برطرف می‌شود.
دکتر نمکی تأکید کرد: در یک سال گذشته حدود 500 دستگاه اکسیژن‌ساز در بیمارستان‌های کشور توزیع کردیم چون اکثر بیمارستان‌های کشور حتی نوساز مشکل اکسیژن داشتند. بیمار در حالت عادی نیاز به 4 تا 5 لیتر اکسیژن دارد اما بیماران کووید19 خارج از آی‌سی‌یو به 25 لیتر در دقیقه و در آی‌سی‌یو به 35 لیتر اکسیژن در دقیقه نیاز دارند که به‌یک‌باره با کسری اکسیژن روبه‌رو شدیم اما این مسئله را حل کردیم و در کشور مشکل اکسیژن نداریم.
وی افزود: اگر نتوانید ورودی بیمارستان‌ها را با کلینیک‌های بستری موقت و مراکز سرپایی حل کنید، مطمئناً تقاضای دارو، سرم، تخت و اکسیژن بالا می‌رود. همچنین باید افزایش تست‌های آزمایشگاهی، قرنطینه بیماران و حاشیه شهر مشهد مقدس مورد توجه جدی قرار گیرد.
وزیر بهداشت تصریح کرد: حاشیه شهر مشهد، یکی از گلوگاه‌های اصلی نظام سلامت، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مشهد است. یک‌میلیون و 300 هزار نفر در این منطقه حاشیه‌نشین هستند. آنچه در حاشیه شهر مشهد وجود دارد زیر پوست شهر مشهد جابه‌جا می‌شود. فکر نکنید که حاشیه شهر، یک نقطه بسته و یک جغرافیای منقطع و منفصل از شهر مشهد است، خیلی از کسبه مشهد، در حاشیه شهر سکونت دارند. حاشیه شهر مشهد را نه‌فقط برای واکسیناسیون بلکه برای خیلی از مسائل دیگر، دریابید.
دکتر نمکی یادآور شد: آنچه در حاشیه شهرها انجام می‌دهیم، اصلاح و تغییرات کالبدی است نه اجتماعی. بهبود فاضلاب و فضای شهری، اقدامات عمرانی و زیست‌محیطی، تغییرات کالبدی است در حالی که در حاشیه شهرها باید تغییرات بنیادین فرهنگی و اجتماعی بدهیم.
وی تأکید کرد: همه عاشق امام رضا(ع) هستند اما هزار و 302 پرواز در 8 روز یا 72 سفر قطار و چندین هزاران سفر اتوبوس در یک مدت، غیر از آنهایی که با خودروی شخصی به مشهد می‌آیند، آیا متناسب با گنجایش شهر مشهد در شرایط پاندمی کروناست؟ آیا درست است که نظام سلامت باید پاسخگوی این شرایط باشد؟ این انصاف است؟
وزیر بهداشت تصریح کرد: این انصاف است که مدافعان سلامت، 18 ماه زیر چرخ‌دنده‌ها له می‌شوند اما بقیه بنشینند و نگاه کنند و برخی حرف‌ها را بزنند؟ اقتصاد هتلدار باید بچرخد ما هم معتقدیم. چه نهادی باید از اقتصاد هتلداران حمایت کند؟ آیا نظام سلامت باید جور آن را بکشد؟ کجای دنیا این گونه است؟
دکتر نمکی گفت: این سؤال بزرگ ما و همکارانمان است که جور چه‌کسی را باید بکشیم؟ به کدام گناه باید مجازات شویم؟ کدام قشری نجیب‌تر از مدافعان سلامت است که 18 ماه روی پا ایستاده‌اند و برخی از آنها ماه‌ها معوقات دارند؟
وی خاطرنشان کرد: تاب‌آوری مردم و کسبه مهم است اما تاب‌آوری مدافعان خط مقدم جبهه مقابله با کرونا مهم نیست؟ همواره باید برای آنها رنج بتراشیم؟ اگر طبق قانون، رستوران‌ها را بستیم و به‌صورت بیرون‌بر مجاز به فعالیت کردیم، مردم هم به رستوران نمی‌روند. نباید همیشه مردم را مقصر بدانیم. مردم خیلی و بیش از توان با ما همراهی کردند.
وزیر بهداشت اظهار داشت: مدافعان سلامت، سرافرازانه کار کردند و نگذاشتند در این مدت علی‌رغم همه ساده‌انگاری‌ها، عادی‌پنداری‌ها و فشارهای فراوان، باری بر زمین بماند. از مردمی که خدمات کافی را دریافت نکردند، شرمنده هستیم و عذرخواهی می‌کنیم، اما توان ما هم بیش از این نبود و هر راهکاری که بلد بودیم زدیم اما سیل، خروشان‌تر از آن بود که مقابل آن بایستیم و همه دروازه‌ها باز بود. تهران را یک هفته تعطیل کردیم اما همه جا باز بود و مترو و اتوبوس‌ها مملو از جمعیت بود فقط خروجی‌های تهران به‌سمت مازندران و گیلان بسته شد و بار خودمان را سنگین‌تر کردیم.
دکتر نمکی ضمن تقدیر از تلاش‌ها و اقدامات انجام‌شده در استان خراسان رضوی و مشهد مقدس برای مقابله با کرونا گفت: مدیریت بیماری به‌سمت درست هدایت می‌شود و تقاضا دارم که هر مقدار نیاز است، مراکز واکسیناسیون را در مشهد تقویت و گروه‌های پرریسک را زودتر واکسینه کنید. وظیفه ما فراهم کردن و تأمین واکسن نبود بلکه باید دیگران وارد می‌کردند و ما تزریق می‌کردیم اما بدعهدی کردند و کسانی که با ما ادعای دوستی می‌کردند، وسط قتلگاه ما را رها کردند اما خوشبختانه روند واردات واکسن تسریع و تسهیل یافته است و تا مهر و آبان، 120 میلیون دُز واکسن وارد می‌کنیم. هقدر در مشهد واکسن تزریق شود بر مبنای رده سنی و جمعیت هدف، واکسن مورد نیاز را ارسال می‌کنیم.
وزیر بهداشت گفت: پیش از این در استان‌هایی که از نظر بیماری کرونا مشکل پیدا می‌کردند و چندین دانشگاه علوم پزشکی در آن استان وجود داشت، برای ایجاد وفاق و وحدت رویه یک نماینده تام‌الاختیار تعیین می‌کردم اما وقتی بحث از خراسان رضوی شد، دیدم باید فردی را انتخاب کنم که از نظر علمی، شخصیتی و وجاهت اجتماعی یکی از برجسته‌ترین‌ها باشد و به‌دلیل مشغله دکتر نوحی در مرکز قلب شهید رجایی، خجالت می‌کشیدم که به وی بگویم اما اینقدر منش و شخصیت او شیرین و دلنشین است که به‌محض تقاضای بنده، بلافاصله پذیرفت و به مشهد سفر و کمک‌های شایانی به ما کرد.
دکتر نمکی ضمن تقدیر از همراهی و همکاری مسئولان استان خراسان رضوی در طول بیماری کرونا برای مدیریت این بیماری، گفت: از نیروهای مسلح، ارگانها، نماینده ولی فقیه و امام جمعه مشهد مقدس و تولیت بسیار فهیم آستان قدس رضوی که در این مدت با ما به‌شدت همراه و خودش از پیش‌قراولان مدیریت بیماری و رعایت پروتکل‌ها بود، تشکر می‌کنم.
وی افزود: هدف از سفر امروز بنده به خراسان رضوی، نظارت بر امور نبود بلکه دو دلیل داشت؛ یکی اینکه به همکارانم خسته نباشید بگویم و دیگر اینکه همانند روز 16 بهمن 1397 که رأی اعتماد گرفتم و بدون اطلاع رئیس دانشگاه به مشهد سفر کردم و با امام رضا(ع) عهد و پیمان بستم و از ایشان مدد خواستم، امروز هم که از مدت‌ها پیش که کوسِ رفتن از این مسند پر از دغدغه را زده بودم، آمدم به امام رضا(ع) بگویم "آنچه قول دادم و پیمان بستم، در حد توان انجام دادم و این عهد و پیمان را از ما بپذیر".
وزیر بهداشت تأکید کرد: بنده همواره سرباز نظام جمهوری اسلامی ایران هستم و در خدمت نظام به‌ویژه نظام سلامت با اندوخته ناچیزی که دارم، سربازی خواهم کرد اما این دوران برای ما تمام شده است. چندی پیش از قوه قضائیه دفترچه‌ای را فرستاده بودند که "دارایی شما در طول دوران مدیریت وزارت بهداشت، چه تغییری کرده است؟"، جواب دادم و دو بیت از اشعار اخیرم را نیز در آن نوشتم که "جز لبان تشنه، پای سوخته/ حاصل این ظهر تابستان نبود/ غیر سوز سینه و اندوه دل/ سهم ما از این عذابستان نبود". نه سهم من بلکه سهم همکارانم در نظام سلامت، جز رنج و اندوه و مشقت در این مدت چیز دیگری نبود.