به گزارش موبوایران، اپل به‌تازگی پتنت دیگری از یک باتری تاشو را به ثبت رسانده است که از اهمیت تولید آیفون تاشو برای این شرکت حکایت دارد. در حالی که تولید کنندگانی مانند سامسونگ نسل چندم گوشی‌های تاشوی خود را هم به بازار عرضه کرده‌اند، هنوز نشانه‌ای از آغاز جدی پروژه‌ی آیفون تاشو مشاهده نشده است.
با توجه به پیش‌بینی‌ها، اپل احتمالا در سال ۲۰۲۳ از اولین نسل گوشی‌های تاشوی خود رونمایی خواهد کرد. می‌توان علت این تاخیر چندین ساله را دقت و وسواس زیاد اپل در بخش تحقیق و توسعه دانست. گوشی‌های تاشو نسبت به گوشی‌های معمولی سخت افزار متفاوتی دارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها نمایشگر و باتری تاشو است.
البته امروزه بیشتر شرکت‌ها از راه‌حل استفاده از دو باتری جداگانه در دو قسمت گوشی‌های تاشو کمک می‌گیرند، اما ظاهرا کوپرتینویی‌ها تمایل دارند از باتری تاشو استفاده کنند.
به‌تازگی پتنتی فاش شده است که نشان می‌دهد ظاهرا این غول آمریکایی به‌دنبال تولید یک باتری تاشو است تا به بهترین نحو از فضای درون آیفون تاشو بهره ببرد. اما اپل چگونه چنین باتری منعطفی را تولید خواهد کرد؟
با توحه به این پتنت، بخش میانی باتری تاشوی مورد نظر این شرکت به‌گونه‌ای باریک طراحی شده است که نزدیک به لولای گوشی قرار بگیرد. این طراحی به اپل کمک می‌کند تا به‌جای استفاده از دو باتری جداگانه، از یک باتری استفاده کند و برای قرار دادن سایر قطعات سخت افزاری یا حتی بزرگ‌تر کردن باتری و افزایش ظرفیت آن فضای بیشتری در اختیار داشته باشد.
البته در این پتنت به مواد شیمیایی به‌کار رفته در این نوع باتری اشاره‌ای نشده و فقط به جنبه‌های ظاهری و مکانیکی آن پرداخته شده است.
در توضیح این پتنت آمده است که ممکن است دستگاه‌های الکترونیکی از ساختاری بهره بگیرند که از لولا استفاه می‌کند تا یک قسمت از دستگاه را به قسمت دیگر متصل کند. یکی از این قسمت‌ها می‌تواند با کمک این لولا روی قسمت دیگر خم شود و بخش لولا ضخامت کمتری نسبت به دو بخس دستگاه داشته باشد.
اما چرا اپل باید کار را برای خود سخت کند و از یک باتری با طراحی پیچیده استفاده کند، در حالی که استفاده از دو باتری جداگانه تا کنون به‌خوبی و بدون دردسر عمل کرده است؟ تنها برای اندکی فضای خالی بیشتر؟
برای پاسخ به این سوال باید گفت که با توجه به پتنت مذکور، اپل تنها به‌دنبال به‌دست آوردن فضای بیشتر برای افزایش ظرفیت باتری نیست، بلکه قصد دارد انعطاف‌پذیری مکانیکی آیفون تاشو را هم افزایش دهد.
البته کوپرتینویی‌ها پیش از این و در سال گذشته‌ی میلادی هم پتنت دیگری برای باتری تاشوی آیفون تاشوی خود به ثبت رساندند. در این پتنت یک سلول باتری بزرگ به چندین سلول کوچک‌تر تبدیل می‌شود که درون یک استوانه پیچیده شده‌اند. این طراحی امکان خم شدن باتری بدون آسیب به بافت شیمیایی و مواد آن را فراهم می‌کند.
هر دو روش یاد شده برای توسعه‌ی باتری‌های تاشو از نظر تئوری می‌توانند باعث افزایش ظرفیت باتری شوند، اما اگر هزینه‌های تحقیق توسعه و تامین مالی این پروژه‌ها را در نظر بگیریم، استفاده از این باتری‌ها در نهایت موجب افزایش قیمت گوشی‌های تاشو خواهد شد.
در حالی که این نوع پتنت‌ها دیدگاه مناسبی از تکنولوژی‌های در دست توسعه و پنهان شرکت‌ها در اختیار ما می‌گذارند، ممکن است در نهایت هیچ‌گاه مورد استفاده قرار نگیرند و به مرحله تجاری‌سازی نرسند.