کافئین یک محرک طبیعی است که بیشتر در گیاهان چای، قهوه و کاکائو وجود دارد.
کافئین با تحریک مغز و سیستم عصبی مرکزی، کمک می‌کند تا هوشیار بمانید و از بروز خستگی جلوگیری می‌کند.
کافئین بعد از مصرف به سرعت از روده به جریان خون جذب می‌شود و از آن جا به کبد می‌رود و به ترکیباتی تجزیه می‌شود که می‌تواند روی عملکرد اندام‌های مختلف تأثیر بگذارد.
تاثیر اصلی کافئین بر روی مغز انسان است اما به طور کلی چه تاثیراتی بر روی انسان می گذارد:
آدنوزین، یک انتقال دهنده عصبی است و باعث آرامش مغز می‌شود و شما را خسته می‌کند. کافئین با اتصال به گیرنده‌های آدنوزین در مغز اثرات آدنوزین رو مسدود می‌کند و منجر به کاهش خستگی می‌شود.
همچنین ممکن است سطح آدرنالین خون را افزایش دهد و فعالیت انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین را زیاد کند و حالت برانگیختگی، هوشیاری و تمرکز را افزایش دهد.
به عنوان مثال، کافئین موجود در یک فنجان قهوه می‌تواند تا ۲۰ دقیقه برای رسیدن به جریان خون و حدود یک ساعت برای اثربخشی کامل طول بکشد.
کافئین ممکن است خلق و خو را بهبود ببخشد، احتمال افسردگی را کاهش می دهد، عملکرد مغز را تحریک می کند و در برابر آلزایمر و بیماری پارکینسون از بدن محافظت می کند.
کافئین می‌تواند به افزایش متابولیسم کمک کند و روند چربی سوزی رو بهبود ببخشد، اما این اثرات طولانی مدت نیست.
مصرف به اندازه کافئین حدود یک ساعت قبل از ورزش باعث بهبود عملکرد ورزشی می‌شود.
نوشیدن قهوه برای بعضی از افراد ممکنه باعث سلامت کبد، پوست و دستگاه گوارش شود.
برخی از افراد بعد از مصرف کافئین دچار عوارض جانبی منفی از جمله اضطراب، بیقراری و تپش قلب می‌شوند که بهتر است از قهوه‌های بدون کافئین(دی-کف) استفاده کنند.
مصرف کافئین برای فرد نرمال 200 میلی گرم (معادل تقریبا دو فنجان قهوه) تا حداکثر 400 میلی گرم در روز، به طور کلی بی خطر به حساب می اید. اما افراد با بیماری‌های خاص مثل تیروئید و یا خانم‌های باردار و شیرده باید میزان مصرف روزانه‌شان راکاهش دهند و برای مقدار مجاز با پزشک مشورت کنند.